نصر: به دنبال انتشار سلسه مطالبی در خصوص بزرگان علم و ادب و سیاست آذربایجان امروز به زندگی بنده، صاحب دیوان رسائل می پردازیم.

نامش میرزا محمد رضی خلف الصدق میرزا شفیع سرخابی تبریزی است که وزیر مملکت آذربایجان و مستوفی دیوان نادرشاه بوده، صاحب دیوان رسائل است.
جناب میرزا رضی ادیبی سریع الخیال و دبیری عدیم المثال و و بدیع المقال بوده، در زبان های پارسی و عربی و ترکی انشاء می کرد و شعر می گفت و خط شکسته شیوه ای آورده بود که به آن ملاحت و شیرینی هیچ کس ننوشته است و خط نستعلیق را از میرعماد و میرزا صالح تتبع کرده و پایه خطش کمتر از ایشان نیست؛ از جمله چون فتحعلی شاه بر تخت سلطنت نشست میرزای مشارالیه منظور نظر وی شده و به امر وی به تألیف تاریخ زینت التواریخ از کیومرث تا عهد خود مأمور شده و کتاب را باتمام رسانید.
وی وقایع جنگ فرانسه و اتریش و روس را از زبان های اروپایی به ترکی و فارسی ترجمه و به چاپ رسانیده است.
از نوشته های معروف و مشهور او نامه مفصلی است که از قول فتحعلی شاه به ناپلئون اول نگاشته و این جمله از آنجاست: چون اکنون میان این دو پادشاه روزافزون یگانگی و همخانگی است سزا و شایسته است که چند تن از مردان نوآموز گردافکن روانه ایران ساخته شود تا ایرانیان نیز هر یک از آن کارهای نو که مایه بردن گرد از دشمن تندرو است،بیاموزند و در دم تنک جنگ خرمن باخگر کینه بسوزند.