تغيير نام خبرگزاري پارس به خبرگزاري جمهوري اسلامي (1360ش)

خبرگزاري يا آژانس خبري پارس به عنوان خبرگزاري رسمي ايران، در سال 1313 ش به عنوان يكي از واحدهاي تحت نظر وزارت امور خارجه تأسيس شد. آژانس پارس در سال 1319 ش كه اداره كل انتشارات و راديو به وجود آمد، از آن وزارت به اين اداره منتقل گرديد. پس از پيروزي انقلاب اسلامي، نام خبرگزاري پارس به خبرگزاري جمهوري اسلامي تغيير يافت و كار خود را وسعت بيشتري بخشيد. اين خبرگزاري در آغاز دفتري بيش نبود ولي در حال حاضر دستگاهي مجهز است كه آخرين خبرهاي ايران و جهان را اعلام مي‏نمايد.
 

امضاي نخستين قانون اساسي ايران توسط "مظفرالدين شاه" با نام نظامنامه سياسي (1285ش)

نخستين قانون اساسي مشروطه با نام نظامنامه سياسي كه توسط اولين مجلس شوراي ملي ايران در 51 ماده تهيه و تدوين شده بود، در هشتم دي ماه 1285 ش به امضاي پادشاه وقت ايران، مظفرالدين شاه قاجار، رسيد و مظفرالدين شاه، خود پس از ده روز درگذشت. قانون اساسي امضا شده توسط شاه، در برگيرنده خواست واقعي مردم و علما نبود و اصولاً بدون وقت كافي و با عجله به طور عمده در جهت مسائل مجلس شوراي ملي تدوين شده بود. اين قانون همچنين از بسياري مسائل مهم و اساسي ديگرِ حقوقي كه مي‏بايد در آن مطرح مي‏شد، بي‏بهره بود. از سوي ديگر، روشنگري‏هاي روحانيت كه در صف مقدم نهضت و مبارزات مشروطيت حضور داشتند، علي‏رغم كارشكني‏هاي مداوم درباريان، شرايطي را به وجود آورد كه پس از مرگ مظفرالدين شاه، در همان آغاز سلطنت محمدعلي شاه، كميسيوني در مجلس شوراي ملي به منظور تهيه متمم قانون اساسي تشكيل شد. متمم قانون اساسي سرانجام در 107 ماده تصويب و در 15 مهر 1286 ش به امضاي محمدعلي شاه قاجار رسيد. قانون اساسي مشروطه در طول سال‏هاي متمادي، به ويژه در دوره رژيم ديكتاتوري پهلوي، دستخوشِ تغيير و تحول بسيار شد، به طوري كه در زمان محمدرضا پهلوي، چندين بار، اصول آن تغيير يافت و يا مواردي به آن اضافه شد. حذف و اضافه اين اصول، معمولاً به ضرر حاكميت مردم و اسلام بر كشور و در جهت تثبيت سلطه استبدادي پهلوي بود. دگرگوني اصول مهم قانون اساسي اوليه، از عوامل انحراف نهضت مشروطيت بود. در نهايت با طلوع آفتاب پرشكوه انقلاب اسلامي، قانون اساسي كشور نيز مورد بازنگري كلي قرار گرفت و قانون اساسي فعلي جايگزين آن شد.

تولد "ميرزا محمدتقي مامقاني تبريزي" عالم و اديب معروف به "حجت الاسلام" (1247 ق)

ميرزامحمد تقي بن ملامحمد مامقاني مشهور به حجت الاسلام از علما و دانشمندان اوايل قرن چهاردهم هجري در آذربايجان است. در 22 سالگي براي تكميل تحصيلات خود به نجف اشرف رفت و سپس به تبريز بازگشت. وي شاگرداني تربيت كرد و كتاب‏هايي نگاشت. آتشكده، الفيّه، مَفاتيحُ الغَيب و... از جمله آثار اوست. حجت الاسلام تبريزي در نجف اشرف مدفون است.

كشف اكسيژن توسط "ژوزف پريسْتْلي" شيمي‏دان انگليسي (1774م)

ژوزف پريسْتْلي، شيمي‏دان معروف انگليسي طي آزمايش‏هاي خود موفق شد تا در 28 دسامبر 1774م، گاز اكسيژن را كشف كند. اكسيژن گازي بي‏رنگ، بي بو و نامرئي است كه نزديك به نيمي از اتم‏هاي جهان را شامل مي‏شود. پريستلي، از گرما دادن اكسيد جيوه قرمز به وجود اكسيژن پي برد، اما به اهميت آن واقف نشد و بعدها دانشمندان ديگر آن را اكسيژن ناميدند. اكسيژن نقش مهمي در حيات آدمي ايفا مي‏كند چرا كه به هنگام تنفسْ، به درون بدن مي‏رود و با غذا تركيب مي‏شود. حاصل اين عمل، توليد انرژي است كه در راه زنده ماندن و كار كردن مصرف مي‏گردد. اكسيژن موجود در هوا باعث مي‏شود اشياء هنگام گرم شدن بسوزند؛ حتي بدن انسان از سوختن خفيف اكسيژن نيرو مي‏گيرد و توان كار پيدا مي‏كند. هيچ شي‏ء بدون وجود اكسيژن آتش نمي‏گيرد و با شعله‏ور شدن شي‏ء، گازهاي حاصل از آن، با اكسيژن موجود در هوا تركيب مي‏شوند كه در نتيجه، نور و روشنايي به وجود مي‏آيد.

به نمايش درآمدن اولين فيلم جهان در پاريس و سالگرد ايجاد سينما (1895م)

نيمه دوم قرن نوزدهم، يكي از پربارترين دوران‏ها براي اختراعات و اكتشافاتي است كه آثار و نتايج آن در قرن بيستم هم برجاي ماند. به طوري كه بسياري از پيشرفت‏هاي علمي و صنعتي و پزشكي در قرن بعد كه چهره جهان را تغيير داد در واقع ادامه و تكميل اختراعات و اكتشافات نيمه دوم قرن نوزدهم است. اختراع سينما نيز مربوط به اواخر قرن نوزدهم بود. اولين نمونه فيلم يا تصاوير متحرك به وسيله اديسون مبتكر معروف امريكايى ساخته شد و او در سال 1888م اين اختراع خود را در امريكا ثبت كرد ولي آن را تعقيب ننمود و به كارها علمي ديگر پرداخت. در اين زمان يك مخترع فرانسوي به نام لويى لومْيِر اين فكر را دنبال كرد و در سال 1895م چند صحنه از وقايع روزمره و نمايش‏هاي كوتاه كمدي را فيلم برداري نمود. او در روز 28 دسامبر آن سال اين فيلم را در يك سالن كوچك زيرزميني در پاريس به معرض نمايش گذاشت. اين نمايش با استقبال فراواني روبرو شد و طي چند سال، نخستين سالن‏هاي سينما در پاريس و لندن و نيويورك شروع به كار كردند. ولي فيلم‏هايى كه طي اين سال‏ها به معرض نمايش گذاشته مي‏شد، تركيبي از نمايش‏هاي كوتاه و صحنه‏هاي زندگي روزمره يا مناظر طبيعي به صورت صامت و بي‏صدا بود و سينما در سال‏هاي قرن بيستم رونق بيشتري يافت. در سال‏هاي بعد، دستگاه‏هاي پيشرفته براي ضبط و نمايش آثار سينمايي ساخته شد و به تدريج سينماهاي متعددي با استانداردهاي نوين، در تمامي كشورها داير گرديد.