درگذشت شاعر بزرگ دوره قاجار استاد "محمدتقي شوريده شيرازي" (1305 ش)
استاد محمدتقي شوريده شيرازي فرزند عباس، در سال 1236 ش در شيراز زاده شد و در هفت سالگي بر اثر آبله، از نعمت بينايي محروم گرديد. وي پس از مرگ پدر در نه سالگي، تحت سرپرستي دايي قرار گرفت و از آنجا كه داراي هوش سرشاري بود، در مدتي كوتاه به وسيله اشعارش بلندآوازه گرديد و شعرش بر زبانها افتاد. محمدتقي پس از آن راهي تهران شد و مورد توجه ناصرالدين شاه قاجار قرار گرفت و لقب فصيحالملك دريافت كرد. محمدتقي شوريده آنگاه به شيراز عزيمت نمود و تا پايان عمر در آنجا بود. شوريده شيرازي در اواخر عمر، توليت افتخاري مقبره سعدي را پذيرفت و در تعمير آن كوشش فراواني كرد. سرانجام اين شاعر شيرازي، در شصت و نه سالگي وفات يافت و در جوار مزار شيخ اجل سعدي شيرازي مدفون گرديد. شوريده شيرازي، در قصيده سرايي، غزل، طنز و مطايبه نبوغي بسزا داشت. او به ويژه در سرودن اشعاري كه متضمن كلمات عاميانه و اصطلاحات اهالي فارس است، مهارت فراواني از خود نشان داده است. از شوريده شيرازي آثاري برجاي مانده است كه ديوان غزليات، آذر، كشف المواد و نامه روشندلان از آن جمله اند.
تصويب لايحه كاپيتولاسيون توسط مجلس شوراي ملي (1343ش)
پس از آن كه كابينه اسداللَّه عَلَم، به دستور شاه، پيشنهاد آمريكا مبني بر اعطاي مصونيت قضايي به اتباع آمريكايي را به صورت يك لايحه قانوني در دولت تصويب كرد، اين لايحه در نهايت در يك جلسه پر سر و صداي مجلس شوراي ملي با نطق موافقين و مخالفين عليرغم رأي بالاي مخالفان، به تصويب رسيد. با تصويب اين قانون، مستشاران نظامي آمريكا در ايران از مصونيتها و معافيتهاي قضايي بهرهمند شدند. اين مصوبه كه به صورت قانوني، سند اسارت ملت و دولت ايران را به دست آمريكا امضا مينمود، در حقيقت، روح و جان انقلاب شاه و آمريكا بود كه اينك برملا ميگرديد. تصويب اين لايحه در مطبوعات اعلام نشد ولي پس از مدتي كه از تصويب آن گذشت، حضرت امام خميني(ره) از آن مطلع شدند. با آگاهي امام از مفاد اين مصوبه، ايشان با درايت و دورانديشي خاص خود، در سخنراني رسواگرانهاي، عواقب شوم اين لايحه را مطرح ساخته و از دولت خواستند كه آن را ملغي نمايد. رهبر نهضت در اين سخنراني طوفانزا، نفوذ آمريكا را به همه اعلام خطر كردند و فرمودند: "امروز تمام گرفتاري ما از آمريكا و اسراييل است" به دنبال اين سخنراني، اعلاميه امام نيز در تيراژ بسيار زياد و در سطح گستردهاي با شيوهاي ابتكاري در يك زمان پخش گرديد. امام در اين اعلاميه، تصويب كاپيتولاسيون را اقرار به مستعمره بودن ايران ناميدند و راي ننگين مجلسين را مخالف اسلام و قرآن شمردند. اين سخنراني امام در چهارم آبان 1343 و نيز صدور اعلاميه توسط آن حضرت، به رژيم بسيارگران آمد و پس از چند روز در زمان دولت حسنعلي منصور، حضرت امام را در سيزدهم آبان 1343 به تركيه تبعيد كردند. اين قانون خفت بار و ننگين سرانجام با پيروزي انقلاب اسلامي براي هميشه لغو شد.
درگذشت استاد "حسين بهزاد" مشهورترين نگارگر معاصر ايران (1347 ش)
استاد حسين بهزاد در سال 1273 ش در تهران به دنيا آمد. او در اوايل كودكي به سبب علاقه بسيار به نقاشي و بيتوجهي به درس، از مدرسه اخراج شد. پدرش او را به استاد نقاشي سپرد و او به نقاشي پرداخت. بهزاد با ارائه آثار هنري خود، به تدريج مشهور گرديد و سرانجام به عنوان بزرگترين و پرآوازهترين مينياتوريست معاصر ايران شناخته شد. او با ابداعاتي در هنر مينياتور، اين هنر اصيل و ارزشمند ايراني و اسلامي را بهبود بخشيد. استاد بهزاد در به كارگيري رنگها از شيوههاي بديع استفاده ميكرد و با رنگ، شادي ميآفريد يا غم و اندوه را به بيننده القا ميكرد. شاهنامه فردوسي، ايوان مدائن و فتح بابل از جمله آثار ارزشمند ايشان است. وي در اواخر عمر، از هنركده هنرهاي تزئيني، دكتراي افتخاري دريافت كرد و به استادي آن درآمد. استاد بهزاد، مردي متواضع و در عين حال عاطفي و حساس بود و به اهل بيت عصمت و طهارت(ع) عشق ميورزيد. ايشان سرانجام در 21 مهر 1347 ش در 74 سالگي درگذشت.
كشف قاره امريكا توسط "كريستف كُلُمْبْ" مكتشف و دريانورد ايتاليايي (1492م)
در سوم اوت 1492م كريستوفر كُلُمبوس معروف به كريستف كُلُمْبْ كه دريانوردي ايتاليايى و در خدمت اسپانيا بود، سفر دريايى خود را به وسيله يك كشتي به اندازه قايقهاي امروزي، از بندر پالوس اسپانيا آغاز كرد و به سمت اقيانوس اطلس حركت نمود. در آن زمان، اعراب، اقيانوس اطلس را درياي سبز ظلمات، ميخواندند و كُلُمْبْ نخستين كسي بود كه بدين اقيانوس ناشناس گام مينهاد. دريانوردان آن روز، كمتر حاضر بودند طوري در دريا پيش روند كه ساحل را نبينند. با اين حال كريستف كلمب در اين مورد، دست به ريسك خطرناكي زده بود. كلمب برخلاف بسياري از مردم زمان خود معتقد بود كه زمين گرد است و اطمينان داشت كه با سفر دريايى به سوي غرب ميتواند راهي تازه را براي تجارت سودآور اروپاييان به خاور دور پيدا كند. اين نقشه خوبي بود ولي دو نقطه ضعف داشت. اول اينكه او تصور نميكردكه دنيا به آن بزرگي باشد كه ما امروزه آن را ميشناسيم؛ دوم آنكه نميدانست و نميتوانست هم بداند كه دو قاره بزرگ امريكاي شمالي و جنوبي در سر راه او قرار گرفتهاند. لذا هنگامي كه در دوازدهم اكتبر 1492م پس از هفتاد روز دريانوردي، از دور خشكيهاي مربوط به قاره امريكا را ديد، تصور كرد كه به خاك آسيا نزديك شده است و لذا جزايري را كه كشف كرده بود، هند غربي نام نهاد. او سه سفر ديگر هم به هند غربي انجام داد و هنوز هم ميپنداشت كه اين جزاير، قسمتي از خاك آسيا هستند. اين سفر و شناسايي باعث شد كه در سالهاي بعد، نيروهاي استعمارگر اسپانيايي به اين سرزمين رفته و قرنها به استثمار و چپاول اين منطقه بزرگ بپردازند.
سفر انسان به فضا
دانشمندان شوروی 12 اکتبر 1964 سه فضانورد را با سفینه «وسخود ـ 1 (Voskhod - 1)» به فضا فرستادند. این نخستین بار در تاریخ فضانوردی بود که با یک سفینه سه فضا نورد به مدار زمین فرستاده می شدند. سر نشینان این سفینه «کوماروف، فئوکیستوف و یگورف» بودند.
معلوم نیست که پس از فروپاشی شوروی، این همه پیشرفتهای علمی که نتیجه شکیبایی مردم این اتحادیه از تقاضای برخوردار شدن بیشتر از رفاه زندگانی بود، چه شد ؛ دفعتا همه صداها خاموش شد!.