هجرت حضرت امام خميني(ره) از عراق به كويت تحت فشار رژيم بعثي عراق (1357 ش)
پس از تبعيد امام خميني(ره) به نجف، ايشان باز هم فريادهاي حقطلبانه و ظلمستيز خود را عليه رژيم، از طريق سخنراني، ارسال پيامهاي كتبي و شفاهي به گوش ملت ايران ميرساندند و بدين وسيله ماهيت بيدادگري و فساد و وابستگي رژيم را افشا و آشكار ميساختند. امام در حوزه علميه نجف به تدريس فلسفه سياسي حكومت اسلامي، تحت عنوان ولايت فقيه، همراه با دروس فقه و اصول پرداختند و شاگرداني برجسته و همفكر تربيت كردند. ثمره مجموعه اين فعاليتها، باعث آگاهي و رشد سياسي روزافزون همه اقشار، اعم از تحصيلكردهها، روحانيان، بازاريها، شهريها، روستاييها و... گرديد. از اين رو، رژيم طاغوتي ايران، با اعزام هيئتي به بغداد و مذاكره با مقامات عراقي، خواهان ايجاد محدوديت براي امام بود. تا آنجا كه منزل ايشان در نجف، در دوم مهر 1357 ش توسط نيروهاي امنيتي عراق محاصره شد و رفت و آمدها، محدود و كنترل گرديد. پس از اين كه دولت بعثي عراق، رهبر كبير انقلاب اسلامي، حضرت امام خميني را از فعاليتهاي سياسي و مذهبي بر ضد رژيم شاه در كشور عراق منع كرد، ايشان نجف را به قصد اقامت در كشور كويت ترك نمود. اما دولت كويت براي حفظ روابط خود با رژيم شاه از ورود امام به اين كشور جلوگيري كرد. بنابراين امام پس از توقفي كوتاه در مرز بصره، به بغداد رفته و روز ديگر عازم پاريس شدند.
شهادت "محمد بنابي بكر" از ياران امام علي(ع) در مصر توسط معاويه (38 ق)