تأسيس "سازمان تبليغات اسلامي" به فرمان "حضرت امام خميني"(ره) (1360ش)

بعد از پيروزي انقلاب اسلامي، نهاد شوراي عالي تبليغات اسلامي در اول تيرماه سال 1360، به صورت نهادي منسجم، مستقل و وابسته به ولايت فقيه با دستور امام خميني(ره) و به منظور پرداختن به امر تبليغات ديني و اشاعه معارف اسلامي به وجود آمد. اين نهاد انقلابي در سير تكاملي خود در 14 فروردين سال 1368 با نظر حضرت امام(ره) به سازمان تبليغات اسلامي تغيير نام يافت. سياست‏گذاري، برنامه‏ريزي، هدايت، سازمان‏دهي، پشتيباني و نظارت بر تبليغات ديني مردمي، تلاش در جهت احيا و اشاعه معارف و فرهنگ اسلامي، تاسيس مراكز اطلاع رساني تخصصي، تبليغي و ديني، سازمان‏دهي و اعزام مبلغ به داخل و خارج از كشور، نظارت بر چاپ و نشر قرآن كريم و انجام فعاليت‏هاي قرآني و... از جمله وظايف سازمان تبليغات اسلامي مي‏باشد.

عزل بنی‏ صدر از رياست جمهوری با حكم حضرت امام خمينی(ره) (1360ش)

پس از مدت‏ها اختلاف بين مسؤولان انقلابي نظام اسلامي و بني‏صدر، رييس جمهور خائن و طرفداران او، همچنين سوء مديريت در جنگ و نيز موضع‏گيري عليه اهداف نظام اسلامي، حضرت امام خميني(ره) در 20 خرداد 1360، پس از مشورت با مسؤولان عالي رتبه نظام، وي را از فرماندهي كل قوا، كه به نيابت از ولي فقيه در اختيار او بود، بر كنار نمودند. اين عمل حضرت امام، واكنش منفي بني‏صدر را برانگيخت و به جاي آن كه در صدد اصلاح خود و پايان دادن به كارشكني‏ها و مخالفت‏هاي خود باشد، به حكم امام بي‏اعتنايي نمود كه اين امر بر نمايندگان انقلابي مجلس شوراي اسلامي گران آمد. از اين‏رو در 24 خرداد، درخواست طرح عدم كفايت سياسي او را در مجلس عنوان نمودند. در اين ميان هر چند برخي نمايندگانِ هوادار بني‏صدر و طرفداران او در خارج از مجلس، بر عدم طرح اين مسأله در مجلس تلاش كردند ولي در نهايت، نمايندگان پيرو امام خميني و نظام اسلامي در مجلس شوراي اسلامي در 31 خرداد 1360 رأي به عدم كفايت سياسي بني‏صدر داده و اين حكم را به حضرت امام ارسال داشتند. فرداي آن روز در اول تيرماه، حضرت امام خميني(ره)، طي پيامي اين مهره دست‏نشانده اجانب را از رياست جمهوري عزل كردند. ايشان در آن پيام فرمودند: "پس از راي اكثريت قاطع نمايندگان مجلس به عدم كفايت سياسي بني‏صدر، ايشان را از رياست جمهوري عزل نمودم." بني‏صدر كه از بازداشت و محاكمه خود هراسان بود، پس از پنج هفته اختفاء، با لباس و آرايش زنانه و با هماهنگي عوامل مزدور خويش و با ربودن يك هواپيماي متعلق به جمهوري اسلامي ايران، با كوله‏باري از خيانت به ملت، در 7 مرداد 1360 از ايران به فرانسه گريخت و در آنجا عمليات ضد نظام را با همكاري منافقين ادامه داد.

آغاز هفته قوه قضاييه "هفته عدالت"

جهت ارج نهادن به مقام والاي قضاء و قضاوت و تكريم از مقام شهيد مظلوم، آيت‏اللَّه دكتر سيدمحمد حسيني بهشتي، اولين مسؤول دستگاه قضايي جمهوري اسلامي ايران، بنا به پيشنهاد قوه قضاييه، مبني بر نامگذاري هفته اول تيرماه، سالروز شهادت آن بزرگوار، به عنوان هفته قوه قضاييه، اين پيشنهاد در تاريخ 27 تير ماه 1373 در شوراي فرهنگ عمومي مطرح شد و به تصويب رسيد.

تولد "سنايي غزنوی" عارف و شاعر بزرگ ايراني(473 ق)

ابوالمجد مجدود بن آدم سنايى غزنوي، شاعر بلند مرتبه‏ي ايراني و عارفِ مشهور و از استادان مسلم شعرفارسي است كه در غزنين به دنيا آمد. وي در آغاز جواني، شاعردربار و مداح سلطان مسعود و بهرام شاه غزنوي بود. ولي بعد از سفر به خراسان و اقامت چندساله در آن ديار و ديدار با مشايخ تصوف، تغييرات شگرفي در او به وجود آمد و كارش به زهد و انزوا و تامل در حقايق عرفاني كشيد. بروز شخصيت اصلي سنايى از اين اوان صورت گرفت و در اين دوره به سرودن قصايد معروف خود در زهد و وعظ و عرفان و ايجاد منظومه‏هاي حديقَةُ الحَقيقه و طريقُ التَّحقيق و سيرُالعِباد و... توفيق يافت و نخستين بار، قصائد و منظومه‏هاي خاصي را به بحث در مسايل عرفاني اختصاص داد. تاثير اشعار سنايى در تغيير سبك شعر فارسي و ايجاد تنوع و تجدد در آن غير قابل انكار است. آثار او پُر است از معارف و حقايق عرفاني و انديشه‏هاي ديني، زهد، وعظ و تمثيلات تعليمي كه با بياني شيوا و استوار ادا شده است. وي (به احتمال زياد) در سال 545 قمري در غزنين وفات يافت و در همان شهر به خاك سپرده شد.

تولد "ژان پل سارتْرْ" فيلسوف و نويسنده معروف فرانسوي (1905م)

ژان پل سارْتْرْ نويسنده معروف فرانسوي، در 21 ژوئن 1905م در شهر پاريس فرانسه به دنيا آمد. وي در خردسالي پدر را از دست داد و تحت نظر مادر و مادربزرگش تربيت يافت. سارتر پس از اخذ دانش‏نامه خود به تدريس پرداخت و از 33 سالگي، فعاليت مطبوعاتي خود را آغاز كرد. وي در سال بعد مجموعه داستان‏هاي كوتاه را تحت عنوان ديوان منتشر نمود و سپس خود، رماني به نام تهوع نگاشت كه باعث شهرت او شد. وي در اين كتاب، انديشه خود را درباره پوچي زندگي و آرزوهايى كه به ناكامي و آشفتگي روح مي‏انجامد، منعكس مي‏سازد. وي هم‏چنين در مجموعه داستان‏هاي كوتاه ديدار نيز كساني را توصيف كرده است كه هر يك مي‏خواهند به نحوي از زندگي پوچ خود بگريزند، اما هر جا مي‏روند به ديواري بر مي‏خورند كه راه گريزشان را ناممكن مي‏سازد. سارتر در سال‏هاي بعد، به نشر عقايد خود پرداخت و در شمار رهبران مكتب اگزيستانسياليسم يا اصالت وجود قرار گرفت. بر اساس اين مكتب فلسفي، انسان و هستي او مركز و غايت همه مسائل است. سارتْرْ شالوده نظريات فلسفي خود را با تكيه بر آثار فلاسفه بزرگ جهان قرار داد. به نظر او، اين فلسفه پاسخي به دردهاي وي و ديگر ابناء بشر بود. پل سارْتْر مي‏گفت: آن چه كه من از زندگي دارم اين است كه فقط زنده هستم و اين هم يك كيفيت خسته كننده است. من زندگي مي‏كنم، فقط براي آن‏كه بميرم. همه ما، وجودهاي مجعولي در يك دنياي مجعول هستيم. وي درباره آزادي، مي‏گفت: در اين دنياي ماشيني، ما آدميان محكوم به آزادي هستيم، اما اين آزادي ما را مجبور مي‏سازد كه در جستجوي ذات واقعي خويش برآييم و رنج و ملال شخصي را با بزرگواري پذيرا گرديم. مذهب اصالت وجودِ سارْتر را مي‏توان به تسليم شجاعانه در برابر سرنوشت توصيف كرد كه تعبير جديدي از بدبيني برخي فلاسفه است، اما بدون گله و شكايت. وي مي‏گفت، بگذاريد بدين فكر خرسند باشيم كه تماشاگران شيفته وجود هستيم، ولي با آنچه مشاهده مي‏كنيم هيچ‏گونه نسبت اساسي نداريم. سارْترْ عقيده نويسندگان گذشته را كه از زير بار تعهد شانه خالي مي‏كردند و به اصل هنر براي هنر معتقد بودند، طرد مي‏كند و نظر چنين نويسندگان را كه اگر هم جامعه را وصف مي‏كردند، چون ناظري ساده يا دانشمندي بودند كه اجتماع را آزمايشگاه خود مي‏پنداشته‏اند، قبول ندارد. در نظر سارتر، عالم ادب نيز بايد مانند هر امر ديگر، هدفي را دربرداشته باشد و از حال بي‏طرفي و بي‏غرضي بيرون و وظيفه خود را نسبت به عالم بشريت انجام دهد. افراد در نظر ساتر، اجزايى هستند كه در هم تاثير متقابل مي‏گذارند و ميان آنان تفاهمي است كه موجب تشكيل روح كلي و واحد مي‏گردد، پس هيچ كس نبايد به كار ديگران بي‏اعتنا بماند. به عقيده او، در دنيا خدايى وجود ندارد و زندگي چيز بيهوده‏اي است. وي شخصاً آدم فوق‏العاده بدبيني بود با اين حال، او ترجمان احساسات نوميدانه ميليون‏ها اروپايى است كه زير شلاق گرسنگي و بيكاري و عواقب جنگ، خرد و خسته شده بودند. پل سارتر نظرات خويش را ضمن يك سري كتاب، داستان كوتاه و قصه و نمايش‏نامه و مقالاتي منتشر مي‏ساخت كه بازتاب فراواني در جامعه مي‏يافت. همانقدر كه فلسفه پل سارتر مورد انتقاد و اتهام قرار گرفته است، نوشته‏هايش هم از نظر بسياري از مردم و منتقدين، ناپسند و هرزه است. بسياري از جهان، فلسفه‏اش را فساد انگيز و غيراخلاقي شناخته‏اند به طوري كه در سال 1948، نوشته‏هايش از طرف واتيكان، ضاله و گمراه كننده قلمداد گرديد و براي هر كاتوليكي مطالعه آن ممنوع شد. علي رغم آن كه سارتر هميشه از انسان‏گرايى دم زده است ولي به عنوان نمونه، وي بارها بر مظلوميت رژيم صهيونيستي اشك تمساح مي‏ريزد و از ستم اعراب، به ويژه آوارگان فلسطين كه سرزمينشان غصب شده، ناله‏ها سر مي‏دهد. سارتر، مدت‏ها نويسنده و فيلسوف مورد علاقه و باب روز بود، اما بعدها از اين نفوذ كاسته شد و بر مخالفان عقايد او افزوده گشت. از ديگر آثار سارتر مي‏توان از تخيل، بود و نبود، راه‏هاي آزادي، شيطان و خدا و انديشه‏هايي درباره قوم يهود نام برد. ژان پل سارْترْ سرانجام در سال 1980م در هفتاد و پنج سالگي جان سپرد.