تصويب ملي شدن صنعت نفت ايران (1329ش)

از سال‏هاي اوليه حفر چاه نفت ايران، چشم طمع بيگانگان به دنبال استثمار منابع زيرزميني كشور بوده و آنان در هر فرصتي به گرفتن امتيازهاي گوناگون نفتي اقدام مي‏كردند. پس از لغو امتياز نفتي دارسي بين ايران و انگلستان، قرارداد الحاقي گس - گلشاييان به منظور كشف و استخراج نفت توسط شركت‏هاي نفتي انگليسي منعقد گرديد. اين قرارداد را جهت تصويب به مجلس بردند كه با مخالفت عده‏اي از نمايندگان مجلس و علماء به ويژه آيت‏اللَّه كاشاني و مردم روبرو شد. پافشاري‏هاي سپهبد رزم‏آرا نخست وزير پهلوي، اين لايحه را بار ديگر به مجلس برد و او كه تصويب آن را مشكل يافت، قصد كودتا نمود. اما يك روز قبل از اجراي كودتا، توسط خليل طهماسبي از گروه فداييان اسلام ترور شد. به دستور آيت‏اللَّه كاشاني مردم به اين قرارداد اعتراض كرده و خواهان ملي شدن نفت ايران شدند. سرانجام با به وجود آمدن آن وضعيت، مجلس به ملي شدن صنعت نفت ايران، رأي مثبت داد و در 29 اسفند 1329 مقرر شد كه كليه عمليات اكتشاف، استخراج و بهره‏برداري نفت در دست دولت قرار گيرد.

تاكيد حضرت امام خميني (ره)بر عزاي ملي در نوروز 1342 شمسي (1341 ش)

پس از برگزاري رفراندوم قلابي شاه در ششم بهمن 1341 و در شرايطي كه رسانه‏ها داخلي و خارجي يكصدا شاه و انقلاب سفيد او را مي‏ستودند، نغمه‏هاي مخالفت با اين همه پرسي از گوشه و كنار و در رأس آنها از جانب امام خميني بلند شد. حضرت امام طي نشست هفتگي با مراجع و علماي قم، خواهان در پيش گرفتن سياست مشترك عليه رژيم شده و پيشنهاد دادند كه در اعتراض به اعمال رژيم، نوروز 1342 عزاي عموي اعلام شود. اين پيشنهاد با استقبال وسيع شخصيت‏هاي حوزوي مواجه گرديد و آنان نيز ضمن حمايت از امام، عيد نوروز را عزاي ملي اعلام كردند. پس از اين حركت، شاه در اقدامي وقيحانه با روحانيت اعلام جنگ نمود و مخالفان را به مرگ تهديدكرد. اين عمل محمدرضا پهلوي عكس العمل شديد حضرت امام را به دنبال آورد و ايشان طي سخناني در 29 اسفند 1341 در جمع روحانيان، طلاب و مردم قم به افشاگري عليه رژيم پرداخته و بر موضع خود مبني بر اعلام عزاي عمومي در نوروز 42 پافشاري نمودند. به دنبال تحريم نوروز، در برخي ازمساجد و حسينيه‏ها و منازل علما و در رأس آن بيت حضرت امام، مجالس عزا برپا شد. اين عمل باعث زير سؤال بردن برنامه‏هاي شاه شد و خشم حكومت را برانگيخت. از اين رو رژيم به اين نتيجه رسيد كه بايد با حركتي قهرآميز، زهر چشمي به نيروهاي مذهبي نشان دهد تا به خيال خود آنان را سر جايشان بنشاند. اين فرصت در دوم فروردين 1342 نصيب مزدوران شاه گرديد و آنان طي يورش به مدرسه فيضيه، درصدد به اصطلاح سركوب حوزه علميه قم و روحانيان برآمدند. اين عمل، وقايع مهمي را در پي داشت كه مهم‏ترين آنها، عكس العمل شديد امام طي سخنراني عاشوراي 1342 ش، دستگيري ايشان و وقوع قيام خونين پانزدهم خرداد 42 مي‏باشد.
 

افتتاح رسمي "سازمان تلويزيون ملي ايران" (1345 ش)

پس از آن كه نخستين فرستنده تلويزيون ايران در يازدهم مهرماه سال 1337 پخش برنامه‏هاي خود را آغاز كرد، اين روز با عنوان آغاز كار تلويزيون ايران نام گرفت. تلويزيون ايران در ابتدا به صورت يك بخش خصوصي اداره مي‏شد كه در هر روز چهار ساعت برنامه پخش مي‏كرد. با بهره‏برداري از فرستنده‏هاي ديگر در سطح كشور و تغيير ساختار آن، تلويزيون ملي ايران در آبان 1345 به صورت تلويزيون دولتي، به طور آزمايشي آغاز به كار كرد. اما افتتاح رسمي سازمان تلويزيون ملي ايران در 29 اسفند 1345 صورت گرفت. در سال 1350 و به دنبال ادغام راديو و تلويزيون، سازمان واحدي به نام سازمان راديو - تلويزيون ملي ايران مشغول به كار گرديد. با پيروزي انقلاب اسلامي ايران، اين سازمان به نام صدا و سيماي جمهوري اسلامي ايران تغيير نام يافت و با گذشت زمان، فعاليت آن به شكل افزايش فرستنده و شبكه‏هاي راديويي و تلويزيوني در تهران و شهرستان‏ها رو به گسترش نهاد؛ چنان كه در حال حاضر (1382) اين سازمان داراي 30 مركز در استان و شهرستان‏هاي مختلف ايران، بيش از پانزده دفتر منطقه‏اي در كشورهاي مختلف جهان، چندين شبكه بين‏المللي و خبري، بيش از 18 شبكه راديويي و تلويزيوني سراسري و شبكه‏هاي متعدد مختلف صدا و سيما در تهران و شهرستان‏ها مي‏باشد.

 

رحلت فقیه عارف و مجتهد برجسته آیت ‏اللَّه "احمد حجتی" (1376 ش)

آیت الله شیخ احمد حجتی در سال 1297ش (1337ق) در شهرستان میانه در آذربایجان به دنیا آمد و در کودکی پدر را از دست داد.

وی تحت تکفل و تربیت برادر بزرگش میرزا ابومحمد قرار گرفت. ایشان پس از مدتی تحصیل، راهی خدمت سربازی شد و پس از آن درس را ادامه نداد ولی بر اثر رؤیای صادقانه‏ای که دید، بار دیگر به تحصیل علوم دینی روی آورد. از این رو به قم رفت و به مدت سیزده سال از محضر عالمانی همچون: سید محمد حجت کوه کمره‏ای، سیدحسین بروجردی، امام خمینی و سید شهاب الدین مرعشی نجفی بهره برد تا به اجتهاد دست یافت.

آیت الله حجتی سپس در میانه به ارشاد مردم مشغول شد و پس از سالیانی راهی تهران گردید. وی به موازات تلاش علمی و فعالیت تبلیغی و پاسداری از شریعت، در صحنه سیاسی نیز حضوری فعال داشت و پس از بازداشت حضرت امام در جریان قیام پانزده خرداد 1342 علیه رژیم به اعتراض برخاست. افشاگری آیت ‏اللَّه حجتی علیه رژیم خودکامه به آنجا رسید که از سخنرانی ایشان جلوگیری کردند و ایشان ممنوع المنبر شد. وی پس از پیروزی انقلاب اسلامی نیز از حامیان نظام به شمار می‏رفت و مورد عنایت امام و مقام معظم رهبری بود.

این فقیه وارسته در زمره مجتهدان و فاضلانی قرار داشت که عمر با برکت خویش را در راه کسب دانش فقه و تدریس علوم دینی صرف کرد و همزمان با تلاش‏های فکری، ضمن دوری از جنجال‏های تبلیغاتی، به تهذیب نفس و دوری از تعلقات دنیوی پرداخت تا جایی که به موفقیت‏های معنوی و عرفانی والایی دست یافت.

آیت الله احمد حجتی سرانجام در اواخر اسفند 1376 ش در 82 سالگی به دیدار معبود شتافت و در قبرستان نو در قم دفن شد.

وفات دانشمند كبير "ابونصر فارابي" معروف به "معلم ثاني" (339 ق)

محمد بن طرخان، حكيم و فيلسوف شهير، معروف به ابونصر فارابي، در سال 260 ق در روستايى نزديك فاراب در خراسان قديم به دنيا آمد. فارابي از بزرگ‏ترين دانشمندان اسلامي قرن چهارم هجري بوده و به معلم ثاني، استاد الفلاسفه و مَلِكُ الحُكَما خوانده مي‏شود. وي پس از تحصيل مقدمات در فاراب، به بغداد رفته و زبان عربي، رياضيات و فنون حكمت را آموخت. فارابي با هوش سرشاري كه داشت، در تحصيل، دقتِ بسيار مي‏ورزيد و با وجود عدم بضاعت مالي، به سرعت در علوم پيشرفت كرد. وي همچنين در طب، منطق، موسيقي و زبانشناسي استاد كامل بود. فارابي در اثر تسلط بر زبان‏هاي متعدد، كتب يونان قديم را به عربي ترجمه كرد. آراءُ اهلِ المدينةِ الفاضِله، اِحصاءُالعلوم، القياس و ده‏ها اثر ديگر از تاليفات اوست. وي در 79 سالگي در دمشق وفات يافت ودر آن شهر به خاك سپرده شد.

رحلت علامه ‏ي شهير و دانشمند كم نظير "سيدمحمدمهدي بحرالعلوم" (1212 ق)

سيّدمحمدمهدي فرزند سيد مرتضي طباطبايى بروجردي از نسل امام حسن مجتبي(ع) در سال 1155 ق در كربلا به دنيا آمد. پس از گذراندن دروس مقدمات و سطح، به درس خارج پدرش راه يافت و پس از پنج سال و در حالي كه جواني بيش نبود به اجتهاد رسيد. وي همچنين از اساتيد نجف و كربلا همچون وحيد بهبهاني، شيخ يوسف بحراني، ميرزا ابوالقاسم مدرس و... بهره جست و سرآمد روزگار گرديد. سيّد بحرالعلوم هفت سال در مشهد و دو سال در حجاز اقامت گزيد و در آن جا منشأ خدمات ارزنده‏اي گرديد و حتي باعث شيعه شدن امام جمعه‏ي مكه در سن هشتاد سالگي شد. در محضر اين عالم بزرگوار، عالمانِ فراواني پرورش يافتند كه شيخ جعفر كاشف الغطاء، ملااحمد نراقي، محمدباقر شفتي، سيدمحمدجواد عاملي و... از آن جمله مي‏باشند. همچنين الفوائدُ الرّجاليه، اُرجوزَةُ في الامامَه، لُؤلُؤالبحرين و... از جمله كتب ارزشمند اين فقيه بزرگ مي‏باشند. سيدبحرالعلوم كه به علت بيماري در منزل به مطالعه و تاليف مي‏پرداخت، سرانجام در 24 رجب (يا 24 ذيحجه) سال 1212 ق در 57 سالگي از دنيا رفت و در كنار مرقد شيخ طوسي در نجف اشرف مدفون شد.

فتح قلعه‏ ي خيبر به دست تواناي "حضرت علي"(ع)(7 ق)

خيبَر، سرزمين حاصلخيزي در 32 فرسخي شمال مدينه، داراي هفت قلعه و بالغ بر بيست هزار سَكنه‏ي يهودي بود. يهوديان خيبر، همچون پايگاه دشمن در نقطه‏اي حساس در حكومت اسلامي، برضد اسلام عمل مي‏كردند. يهوديان فرصت‏طلب، علي‏رغم پيماني كه با مسلمانان داشتند، خيبر را كانون مبارزه با اسلام قرار داده و تا مي‏توانستند، مشركان را بر ضد اسلام مي‏شوراندند و كمك مي‏كردند. پيامبر اسلام(ص) تصميم گرفت اين آخرين كانون ضداسلامي دشمن در مدينه را نيز نابود كند و ريشه‏ي فتنه را درآوَرَد. پيامبر اكرم(ص) با هزار و ششصد نفر، با روش غافلگيرانه، خود را به قلعه‏هاي خيبَر رساندند. يهوديان به قلعه‏هاي خود پناه برده و قلعه‏ها را به روي خود بستند. مسلمانان قلعه‏ها را يكي پس از ديگري گشودند ولي فتح دو قلعه‏ي آخر ده روز به طول انجاميد. حضرت رسول اكرم(ص) پس از اين كه عده‏اي از اطرافيانش موفق به فتح آن دو قلعه نشدند، فرمود: فردا پرچم جنگ را به مردي مي‏دهم كه جنگجويى است كه فرار نمي‏كند، خدا و رسول خدا(ص) را دوست دارد، خدا و رسولش نيز او را دوست دارند و خداي تعالي خيبر را به دست او فتح مي‏كند. فردا حضرت علي(ع) حاضر گشت و حضرت رسول(ص) پرچم را به دست او سپرد. حضرت علي(ع) به سوي خيبر شتافت و پس از آن كه پهلوانان يهود را به هلاكت رساند قلعه‏ي خيبر را به دست مبارك خويش فتح كرد.

درگذشت "لويي دوبروي" فيزيك‏دان برجسته فرانسوي (1987م)

پرنس لويى ويكتور پيِر رمون دوبروي، فيزيك‏دان معروف فرانسوي، در سال 1894م در اين كشور به دنيا آمد. وي پس از طي تحصيلات خود به فيزيك روي آورد و بر اثر تحقيقات و مطالعات در فيزيك كوانتوم، تئوري ذره‏اي و موجي بودن نور را در سال 1923م ارائه داد. براساس اين نظريه، نور داراي ماهيت دوگانه‏اي به نام ذره و موج مي‏باشد. مطالعات دوبروي در علم فيزيك و كشف ماهيت موجي الكترون‏ها، باعث شد تا در 35 سالگي، جايزه فيزيك نوبل سال 1929م را دريافت نمايد. طرح دوبروي، راهگشاي بسياري از پيشرفت‏هاي نوين در علم فيزيك گرديد و او را به عنوان فيزيك‏دان‏ي برجسته مطرح ساخت. لويي دوبروي به عنوان آخرين بازمانده از نسل بنيان‏گذاران فيزيك نوين، سرانجام در 19 مارس 1987م در 93 سالگي درگذشت.