درگذشت دكتر"محمد مصدق" نخست وزير دوران "محمدرضا پهلوي" (1345ش)

دكتر محمد مصدق، در سال 1261ش در روستاي احمدآباد در اطراف تهران به دنيا آمد. وي در سال 1299ش به سمت‏هاي وزير دارايي، وزير خارجه و سپس نمايندگي مردم تهران در مجلس شوراي ملي برگزيده شد، اما پس از آن، براي مدتي، از سياست كناره گرفت. مصدق در سال 1322ش بار ديگر به صحنه سياست بازگشت و در دوره‏هاي چهاردهم و شانزدهم مجلس شوراي ملي، براي ملي كردن صنعت نفت ايران تلاش كرد. دكتر محمد مصدق در 29 اسفند 1329ش، موفق شد تا قانون ملي شدن صنعت نفت ايران را با حمايت جريان‏هاي اسلامي به رهبري آيت‏اللَّه كاشاني و گروه‏هاي ملي در مجلس به تصويب مجلس شوراي ملي و سنا برساند. در همين راستا، مصدق در ارديبهشت 1330 براي اجراي اين قانون و خلع يد از شركت نفت انگليس، نخست وزير ايران شد. مصدق يك سال بعد به دليل درخواست به دست گرفتن وزارت جنگ و عدم پذيرش آن توسط محمدرضا پهلوي، بدون مشورت با كسي از مقام خود استعفا داد. شاه نيز بلافاصله احمد قوام را به اين سمت برگزيد. اين واقعه باعث تحريك نيروهاي مردمي به رهبري آيت‏اللَّه سيد ابوالقاسم كاشاني گرديد و در نهايت با اولتيماتوم آيت‏اللَّه كاشاني به احمد قوام براي كنار رفتن از قدرت، قيام مردمي 30 تير 1331ش شكل گرفت. دكتر مصدق پس از 30 تير 1331 و روي كار آمدن مجدد، تصور مي‏كرد كه مردم تا هميشه از او حمايت خواهند كرد. در نهايت كار بدانجا رسيد كه حتي آيت‏اللَّه كاشاني را از دخالت در امور دولت و سياست برحذر داشت و به هشدار آن عالم مجاهد در مورد احتمال كودتا عليه دولت توجهي نكرد. از آن سو، چون مصدق موجبات ناراحتي شاه و اروپاييان غربي او را فراهم آورده بود، تدارك كودتايي بر ضد مصدق ديده شد تا آنكه در جريان كودتاي 28 مرداد 1332ش، دولت مصدق به آساني سقوط كرد و او با عده‏اي از يارانش دستگير و زنداني و پس از محاكمه، به سه سال زندان محكوم شد. مصدق پس از طي دوران محكوميت به روستاي احمدآباد در غرب تهران تبعيد گرديد و پس از چند سال تبعيد در 14 اسفند 1345 و در 84 سالگي در آنجا در گذشت و در زادگاه خود به خاك سپرده شد.

تأسيس "كميته امداد امام خميني"(ره) به دستور آن حضرت (1357ش)

سابقه فعاليت‏هاي كميته امداد امام خميني به سال‏هاي قبل از پيروزي انقلاب و در حدود سال 1342 باز مي‏گردد كه تعدادي از انقلابيون كه در زمره ياران امام بودند، مأموريت پيدا كردند به خانواده زندانيان، نيازمندان و مبارزان رسيدگي كنند. اين كمك‏ها تا زمان پيروزي انقلاب ادامه يافت و سه هفته پس از پيروزي انقلاب، اين نهاد به دستور امام براي دستگيري از محرومان و مستضعفان و ياري آسيب‏ديدگان تشكيل يافت. كميته امداد تاكنون خدمات قابل‏توجهي در جهت اهداف خيرخواهانه و انسان‏دوستانه انجام داده و توانسته است كمك‏هاي فراواني در سراسر كشور به محرومان و آسيب‏ديدگان بنمايد. همچنين كميته امداد در مواقع ضروري، كمك‏هاي مردمي را به برخي كشورهاي اسلامي ارسال مي‏كند. كميته امداد امام خميني هم اكنون خدمات گسترده‏اي را ارايه مي‏دهد كه پرداخت وام قرض الحسنه، تهيه جهيزيه براي نوعروسان خانواده‏هاي تحت پوشش، كمك به بيماران هموفيلي، كليوي و تالاسمي، خدمات درماني و بهداشتي و اجراي بيمه درماني خانواده‏هاي تحت پوشش، ارايه خدمات فرهنگي و آموزشي به دانش‏آموزان، دانش‏جويان و طلاب تحت پوشش و نظارت بر فعاليت‏هاي خودكفايي خانواده‏هاي تحت پوشش و... از آن جمله‏اند.

آغاز هفته احسان و نيكوكاري و روز احسان و نيكوكاري

همه ساله از چهاردهم تا بیست و یكم اسفندماه به نام هفته نیكوكاری نامگذاری شده است. برگزاری این هفته به منظور جذب كمك ها و هدایای مردم به خانواده های محروم و نیازمند است كه جمع آوری و توزیع آن توسط كمیته امداد صورت می گیرد. زیرا كمك به همنوع از اصول اساسی دین مبین اسلام است كه همچنان كه خداوند در سوره مبارکه انسان آیه 8و9 می فرماید:«و به دوستی خدا به فقیر و اسیر و طفل یتیم طعام می دهند و گویند ما فقط برای رضای خدا به شما طعام می دهیم و از شما هیچ پاداش و سپاسی نمی طلبیم.»

درگذشت آیت‌الله عباس واعظ طبسی نماینده ولی‌فقیه در استان‌های خراسان (1394 ش)

 آیت‌الله واعظ‌طبسى نماینده ولى‌فقیه در استان‌های خراسان و تولیت آستان قدس رضوى در سال 1314 در مشهد مقدس و در خانواده‌اى مذهبى و روحانى متولد شد.

ایشان در یک سالگى پدرش را که از نوابغ گویندگان اسلامى در ایراد سخنرانى هاى مذهبى و خطابه و از لحاظ اخلاق، تقوى و پرهیزگارى زبانزد خاص و عام بود از دست داد و دوران کودکى را با سرپرستى مادر پشت سر گذاشت.

وى از‌‌ همان سنین کودکى و نوجوانى بسیار عاطفى و علاقمند به حوزه‌هاى علمیه، عالمان دینى و حضور در جلسات مذهبى بود، لکن علیرغم علاقه شدیدى که به فراگیرى علوم اسلامى داشت به خاطر شرایط و اقتضاى زمان به تحصیل در دبستان و دبیرستان پرداخت که طى این دوران به دلیل استعداد سرشار و انضباط عالى همواره مورد توجّه و احترام دوستان و معلمان بود.

 

آیت‌الله واعظ‌طبسى در 16 سالگى به حوزه علمیه وارد شد و دروس مقدماتى، سطوح متوسطه و عالیه و خارج را به طور جدّى دنبال کرد و از محضر اساتید و عالمان برجسته اى همچون آیات عظام و حجج الاسلام والمسلمین خالقى، جاویدى، ادیب نیشابورى، حاج سید احمد مدرس یزدى، حاج شیخ مجتبى قزوینى و میلانى بهره‌مند گردید، به طورى که مرحوم حضرت آیت‌الله العظمى بروجردى وى را طلبه اى خوش فکر و به عنوان زبان حوزه‌هاى علمیه دانسته وبا تقدیر و تفقد از ایشان نام مى بردند.

وى همراه با حدود 30 سال کار علمى دقیق و پیگیر، چندین دوره دروس منطق، اصول، معالم، قوانین، رسائل و کفایه را تدریس نمود که کلاسهاى درس ایشان با استقبال گرم طلاب مواجه بود.

 آیت‌الله واعظ‌طبسى از سنین 12 یا 13 سالگى با سیاست آشنا بود و در 15 یا 16 سالگى چه در دبیرستان و یا حوزه علمیه و منزل مسائل سیاسى را دنبال و مطرح مى‌کرد.

وى با احساس نفرت عیمقى که از رژیم پهلوى در خود احساس مى کرد، خشم و کینه‌اش را به اشکال مختلف ابراز مى نمود و پس از گذشت یکى دوسال از شروع درس در حوزة علمیه با سخنرانى هاى خویش مبارزه اى هدفمند و جهت دار را بر علیه دستگاه حاکم آن زمان آغاز کرد، تا جایى که چندین بار بخاطر همین سخنرانى‌ها ممنوع المنبر و یا به زندان کشانده شد، لکن این مبارزه مقدس را تا پیروزى انقلاب شکوه‌مند اسلامى ایران به رهبرى امام خمینى (ره) ادامه داد و همیشه یار و یاور اسلام و نظام اسلامى براى خدمت به جامعه اسلامى بود.

 آیت‌الله واعظ‌طبسى پس از پیروزى انقلاب شکوه‌مند اسلامى همواره به عنوان یکى از استوانه هاى نظام مقدس مورد توجّه قرار داشته و از سوى امام خمینى (ره) به عنوان نماینده معظم له در استان خراسان و تولیت آستان قدس رضوى منصوب و پس از رحلت آن بزرگوار، این حکم از سوى رهبر معظم انقلاب اسلامى و ولى امر امت اسلام تأیید شد.وى علاوه بر خدمت در بارگاه مقدس رضوى در نهادهاىی همچون مجمع تشخیص مصلحت نظام و مجلس خبرگان رهبرى عضویت و ریاست حوزه علمیه خراسان را به عهده داشت.

ایشان که از عصر هفتم اسفندماه به دلیل عارضه تنفسی در بیمارستان امام رضا (ع) مشهدمقدس بستری شده بود حوالی ساعت 2 بامداد 14 اسفند 94 دعوت حق را لبیک گفت.

امضاء قرارداد ننگين خروج ايران از هرات در زمان ناصرالدين شاه قاجار (1857م)
هنگامي كه انگلستان در سال 1856م درگير جنگ كريمه در اروپا بود، ناصرالدين شاه قاجار، به تحريك و تشويق روس‏ها كه در جنگ كريمه با انگليسي‏ها درگير شده بودند به هرات لشكركشي كرد و با استفاده از گرفتاري انگليس اين شهر را در اول نوامبر 1856م به تصرف خود در آورد. دولت انگليس در همان روز كه هرات به تصرف نيروهاي ايران درآمد، به ايران اعلان جنگ داد. بلافاصله هشت كشتي جنگي انگليس با تعدادي كشتي‏هاي بخاري و بادي به حركت در آمده و در چهارم دسامبر همان سال، بنادر و جزاير ايران را در خليج فارس مورد حمله قرار دادند. در نتيجه تا پايان سال، جزيره خارك و بندر بوشهر به تصرف نيروهاي انگليسي در آمد و در ژانويه سال 1857م، سربازان انگليسي و هندي با پيشروي در داخل خاك ايران، تا ناحيه كرمان پيش رفتند. در همين احوال، قواي انگليس در حوالي خرمشهر پياده شدند و كشتي‏هاي جنگي آنان، اهواز را به تصرف خود در آوردند. ناصرالدين شاه كه از عاقبت كار بيم‏ناك شده بود، با اعزام نماينده‏اي به پاريس، خواستار ميانجي‏گري فرانسه در اين زمينه گرديد. در نتيجه قراردادي در چهارم مارس 1857م منعقد شد كه به موجب آن، دولت ايران تعهد داد كه در برابر خروج نيروهاي انگليس، از ايران، بي‏درنگ هرات را تخليه و از هرگونه ادعاي حاكميت و سلطنت بر افغانستان صرف نظر نمايد و ثانياً بندرعباس و چابهار را در ازاء مبلغ ناچيزي اجاره، به واليِ مسقَط در كشور عُمان واگذار كند. بند دوم، موضوعي بود كه به هيچ وجه ارتباطي به اختلافات ايران و انگليس نداشت. با اين حال دولت هراسان ايران، بلافاصله اين قرارداد ننگين را پذيرفت و ناصرالدين شاه بدون اخذ هيچ نتيجه‏اي، با سرافكندگي، دستور عقب‏نشيني نيروهاي ايران از افغانستان را صادر كرد. از اين زمان بود كه افغانستان به كلي از ايران، جدا شد و افغانستان تحت الحمايه انگلستان قرار گرفت.