ملي شدن شيلات درياي خزر (1331 ش)

تا قبل از سال 1272 ش، صيادان محلي سواحلِ درياي خزر، در مقابل پرداختِ مبلغي به عنوان ماليات، اجازه صيد ماهي مي‏گرفتند. در اين سال امتياز صيد از طرف دولت ايران به يكي از سرمايه داران روسي به نام ليانازوف واگذار شد و اين امتياز تا زمان انقلاب روسيه ادامه يافت. از آن پس، دولت شوروي با پرداخت مبلغ پانصد هزار ريال در سال به دولت ايران، از شيلات بهره برداري مي‏كرد. پس از چند سال، اداره شيلاتِ درياي خزر به شركتي مختلط كه دو دولت در سرمايه گذاري و اداره آن سهيم بودند به مدت بيست و پنج سال واگذار گرديد. با پايان يافتن مدت قرارداد، همه اموال منقول و غيرمنقول شركت مختلط بين دو طرف تقسيم شد و شركت مزبور در دوازدهم بهمن سال 1331 ش ملي گرديد. ازآن پس، امور ماهي‏گيري و بهره‏برداري در كرانه‏هاي شمالي ايران به دولت ايران واگذار و سازماني به نام شركت سهامي شيلات ايران، مامور صيد و بهره برداري ماهي شد. در حال حاضر، شيلات داراي دو بخش با سازمان جداگانه است. يكي شيلات شمال كه مربوط به درياي خزر است و ديگر شيلات جنوب كه خليج فارس و درياي عمان را در اداره خود دارد.

بازگشت پيروزمندانه "امام خميني"(ره) به ميهن اسلامي پس از سال‏ها تبعيد و دوري از وطن و آغاز دهه فجر (1357ش)

در 12 بهمن 1357 حضرت امام خميني پس از نزديك به 15 سال دوري و تبعيد از وطن، در ميان استقبال پرشور مردم قدم به خاك ايران اسلامي گذاشت و بزرگ‏ترين استقبال تاريخ در تهران شكل گرفت. استقبال گسترده مردم آگاه و بيدار ايران از امام، چنان بي‏نظير بود كه مي‏توان گفت در هيچ دوره‏اي از تاريخ معاصر، مردم، از يك شخصيت محبوب خود، اين چنين استقبال نكرده‏اند. امام، پس از يك سخنراني كوتاه تشكرآميز در فرودگاه، براي اداي احترام به شهيدان انقلاب اسلامي به مرقد آنها در بهشت زهرا رفتند. در مسير بهشت زهرا، دريايي از انسان‏ها موج مي‏زد و اتومبيل با كندي مي‏توانست حركت كند. ساعت‏ها طول كشيد تا اين فاصله طي شد. اتومبيل حامل امام را ده‏ها موتور سوار حفاظت مي‏كرد. برسقف اتومبيل حاملِ حضرت امام، جوانان عضو كميته استقبال قرار داشتند و از مردم درخواست مي‏كردند كه راه را باز نمايند. صدها خبرنگار و عكاس، از اين مراسم عكس مي‏گرفتند تا هر چه زودتر، اين حادثه تاريخي را مخابره نمايند. جمعيت استقبال‏كننده در طول 33 كيلومتر از فرودگاه مهرآباد تا بهشت زهرا را بين 5 تا 8 ميليون نفر يعني بيش از جمعيت آن روز تهران تخمين زدند. صدها هزار نفر از شهرهاي مختلف كشور به تهران آمده بودند تا در اين مراسم باشكوه شركت نمايند. ورود اتومبيل حامل امام، با آن جمعيت انبوه امكان‏پذير نبود لذا از هلي كوپتر استفاده شد. امام در بهشت زهرا، در جايي كه هزاران شهيد گلگون كفن انقلاب آرميده بودند و در ميان انبوه جمعيت سخنان مهمي ايراد فرمودند. ايشان در اين سخنراني كه يكي از پرجمعيت‏ترين اجتماعات تاريخ بود، غيرقانوني بودن رژيم سلطنت پهلوي را با استدلال مطرح و خطوط آينده انقلاب و دولت اسلامي را ترسيم نمودند.

امام خمینی در فرودگاه مهرآباد سخنانی ایراد نموده و متذکر شدند:(1357ش)

من از عواطف طبقات مختلف مردم تشکر می کنم و بار ملت بر دوش من بار گرانی است که نمی توانم جبران کنم. ما باید از همه طبقات ملت تشکر کنیم. پیروزی تا اینجا بواسطه وحدت کلمه مسلمین بوده است، وحدت کلمه اقلیت های مذهبی با مسلمین وحدت طبقه روحانی و سیاسی همه باید این رمز را بفهمیم که وحدت کلمه، رمز پیروزی است. آنرا از دست ندهیم و خدای نخواسته شیاطین بین صفوف شما تفرقه بیاندازند

درگذشت "ابوطالب مكي" از مشاهير صوفيه(386 ق)

محمدبن علي بن عَطيّه عَجمي در اصل ايراني بود، ولي به دليل اقامتش در مكه، به ابوطالب مَكّي شهرت يافته است. وي، زمان طولاني ترك طعام كرد و تنها از گياهان تغذيه نمود. در اثر همين كار مشاعرش را از دست داد و پوست بدنش سبز شد. ابن عطيه‏ي عجمي در علم حديث و طريقت به خدمت بسياري از مشايخ رسيده بود، ليكن به دليل روي گرداندن از طعام و رياضت كشيدن، قواي عقلي خود را از دست داد به طوري كه در منابر بغداد و بصره، سخنان خلاف شرع به زبان مي‏آورد. از آثار وي مي‏توان كتاب: قُوَّتُ القُلُوب في مُعامِلَةِ المَحبوب رانام برد.

آغاز سفر هفت ساله‏ي "حكيم ناصر خسرو قبادياني" حكيم و شاعر ايراني(437 ق)

حكيم ناصر خسرو قبادياني تا حدود چهل سالگي به خدمات دولتي مشغول بود ولي بر اثر تحول روحي كه در وي پديد آمد، از اين شغل كناره‏گيري كرد و خود را براي سير و سياحت مُهيّا نمود. وي در اين سفر از سرزمين‏هايى چون حجاز، مصر، بين النهرين و روم ديدن كرد. حاصل اين جهانگردي، كتاب مهم سفرنامه است كه ناصرخسرو، نگارش آن را از سال 444 ق آغاز نمود. سفرنامه‏ي ناصرخسرو از جهات مختلف داراي اهميت است، زيرا گذشته از آن كه اين كتاب يكي از آثار مهم ادبي به شمار مي‏رود، از لحاظ تاريخي و جغرافيايي نيز اهميت دارد. چرا كه وي در اين اثر، مختصات جغرافيايي مناطق را كه به آن‏ها سفر كرده، به طرز جالبي ثبت نموده و از زندگي، اخلاق، دين و آداب و رسوم مردم آن دوره سخن گفته است.

وقوع جنگ خونبار "روتر" بين فرانسه با پروس، اتريش و سوئد (1814م)

نبرد خونين روتير در محلي به همين نام در نزديك رود "اوب" ميان نيروهاي متحد شامل كشورهاي پروس، اتريش و سوئد در برابر ارتش فرانسه به رهبري ناپلئون بُناپارت اتفاق افتاد. در اين جنگ كه در اول فوريه 1814م نيروهاي فرانسه چهل هزار تن و قواي متحد چهار برابر بودند، سربازان فرانسه به دليل نداشتن روحيه و نيز نابرابري نيروهاي‏طرفين، نتوانستند در برابر نيروهاي مجهّز و تازه نفس متحدين مقاومت كنند. بنابراين اين جنگ با شكست ناپلئون پايان پذيرفت.

آغاز فرمان‏روايي "نرون" امپراتور ستمكار روم (54م)

كلاديوس سزار معروف به نرون، امپراتور خون‏خوار روم باستان در 31 ژانويه سال 37 م به دنيا آمد و در كودكي به فرزندخواندگي امپراتور وقت روم پذيرفته شد. وي اعمال وحشيانه خود را از سنين نوجواني آغاز كرد و در اين راه حتي از قتل مادر و همسر خود دريغ ننمود. نرون پس از مرگ امپراتور، كه قتل او را نيز به نرون نسبت مي‏دهند، در اول فوريه سال 54 م در 17 سالگي به امپراتوري روم رسيد. وي سال‏هاي اوليه سلطنت را با راهنمايى‏هاي عاقلانه برخي نزديكان خود به نحوه مطلوبي گذراند اما مدتي نگذشت كه جنايت‏هاي فراواني در پيش گرفت و مردم بسياري را به كشتن داد. در سيزدهم ژوئيه 64م حريق بزرگي در رم به وقوع پيوست كه گفته مي‏شود به تحريك او صورت گرفت. اين آتش‏سوزي كه قسمت عمده شهر را در كام خود فرو برد، بهانه‏اي به دست نرون داد تا به قتل عام مسيحيان دست زند. از اين رو دستور كشتار يك‏صدهزار مسيحي را صادر كرد و اين فرمان با بي‏رحمي هر چه تمام‏تر اجرا شد. از ديگر حوادث دوران حكومت نرون، قيام خونين و پرتلفات مردم عليه ستمگري‏ها و جنايات او بود كه با شكست مردم مواجه شد و به قتل عام بسياري از انسان‏ها انجاميد. هم‏چنين در زمان نرون جنگ ميان ايران و روم روي داد كه منجر به انعقاد صلح بين دو طرف گرديد. در نهايت بر اثر ظلم و ستم فراوان نرون به ويژه نسبت به مسيحيان، توطئه‏هايي عليه او صورت گرفت. در آخرين شورش بزرگ عليه نرون كه توسط ارتش روم صورت پذيرفت، نرون كه پيروزي شورشيان را نزديك مي‏ديد، از ترس شكنجه شدن توسط مخالفان، در هشتم اوت سال 68 م پس از 14 سال حكومت سراسر ظلم و جنايت در حالي كه 31 سال بيشتر نداشت، خودكشي كرد.