دانشمندان دانشگاه "یوسی ریورساید" یک نور پر انرژی متشکل از رادیکال‌های آزاد توسعه داده‌اند که می‌تواند به بافت‌های سرطانی حمله کند.

به گزارش ایسنا و به نقل از ساینس دیلی، در راه مبارزه با سرطان، هیچ ابزاری را نمی‌توان نادیده گرفت و دانشمندان در حال آزمایش همه ابزارهای بالقوه از برچسب‌های پوستی گرفته تا نانوذرات هستند و به تازگی به سراغ نور رفته‌اند.

اکنون به نظر می‌رسد نور می‌تواند دارای خاصیت‌های ضد سرطان باشد. البته نه هر نوری، بلکه صحبت از نور پر انرژی(high-energy light) است.

این نوع از نور، مانند نور لیزر ماوراء بنفش، می‌تواند رادیکال‌های آزاد با توانایی منحصر به فرد حمله به بافت سرطان ایجاد کند. هر چند یک مشکل وجود دارد.

نور ماوراء بنفش به اندازه کافی به داخل بافت نفوذ نمی‌کند تا اثری در نزدیکی محل تومور داشته باشد و این محدودیت را می‌توان با بالادگرگونی فوتون از میان برداشت.

با این حال مواد بالادگرگونی شده بازدهی پایینی دارند یا بر پایه مواد سمی هستند. اما یک راه حل وجود دارد که اکنون برای دانشمندان دور از دسترس نیست: سیلیکون غیر سمی. زیرا تاکنون هیچ کس نتوانسته است اثبات کند که نانوکریستال‌های سیلیکون می‌توانند فوتون‌ها را بالادرگونی کنند، اما این کار به لطف دانشمندان دانشگاه یوسی ریورساید در حال انجام است.

گروهی از محققان به سرپرستی "پن شیا" دانشجوی دکترای علوم مواد دانشگاه یوسی ریورساید، شیمی سطح نانوکریستال‌های سیلیکون را برای یادگیری چگونگی اتصال لیگاندها مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند. لیگاندها مولکول‌ها را به نانوذرات متصل می‌کنند و می‌توانند انرژی را از نانوکریستال‌ها به مولکول‌ها منتقل کنند.

سپس این گروه دریافت که نانوکریستال‌های سیلیکونی مجهز به این لیگاندها می‌توانند انرژی را به حالت سه گانه مولکول‌های اطراف منتقل کنند. به این فرآیند همجوشی سه گانه-سه گانه گفته می‌شود.

این نوع همجوشی، تحریک کم انرژی را به نمونه پرانرژی تبدیل می‌کند.

"شیا" می‌گوید: ما نانوکریستال‌های سیلیکون را با آنتراسن(anthracene) کاربردی کردیم. سپس نانوکریستال‌های سیلیکون را تحریک کردیم و دریافتیم که انرژی به طور مؤثر از طریق نانوکریستال به مولکول‌های آنتراسن و محلول دی‌فنیلانتراسن منتقل می‌شود. این بدان معنی است که ما از نور پر انرژی برخوردار شده‌ایم.

این کشف می‌تواند برای توسعه درمان‌های سرطان با حداقل تهاجم استفاده شود. همچنین می‌توان از آن در فناوری‌هایی برای تبدیل انرژی خورشیدی، اطلاعات کوانتومی و فوتوکاتالیز نزدیک به مادون قرمز استفاده کرد.

این مطالعه در Nature Chemistry منتشر شده است.