درگذشت شاعر معاصر، استاد "محمدحسين بهجت تبريزي" معروف به "شهريار" (1367ش)

سيدمحمدحسين بهجت تبريزي متخلص به شهريار در سال 1285 ش در خانواده‏اي اهل ادب در تبريز به دنيا آمد. ايام كودكي او با جنبش آزادي‏خواهان مشروطه به رهبري ستارخان و باقرخان همراه بود. وي در كودكي با قرآن و ديوان حافظ آشنا شد و پس از تحصيل مقدمات حوزوي، به تهران رفت و وارد مدرسه دارالفنون گرديد. شهريار سپس وارد مدرسه طب شد، ولي در پي يك جريان عاطفي و پس از 5 سال تحصيل، بدون اخذ مدرك دكتري، تهران و دانشكده را ترك گفت و در خراسان وارد خدمت دولتي گرديد. او در نيشابور به ديدار كمال‏الملك، نقاش مشهور رفت و شعري درباره وي سرود. شهريار از آن پس مدتي در تهران سكونت داشت و از سال 1319 ش در تبريز اقامت گزيد. وي همزمان با اوج‏گيري نهضت اسلامي، با زبان شعر، انقلاب اسلامي را همراهي كرد. شهريار، به عنوان يكي از مشهورترين غزل‏سرايان معاصر، معروفِ خاص و عام است. او غزل‏هاي دلنشينِ بسياري سروده كه يادگار نخستين عشق آتشين اوست. عشق عرفاني نيز در اشعار شهريار مقام والايي دارد و بر بيشتر شعرهاي او سايه افكنده است. كليات اشعار شهريار متجاوز از پانزده هزار بيت از قصيده و غزل و مثنوي و قطعه است كه در سه مجلد به چاپ رسيده است. بسياري از خاطرات تلخ و شيرين از دوره‏هاي گوناگون زندگي، در اشعار شهريار منعكس است و با خواندن آن‏ها مي‏توان گوشه‏هايي از زندگي شاعر را از نظر گذراند. شهريار بي‏گمان در شاعري، استعدادي درخشان دارد كه در سراسر اشعار او، روحي حساس و شاعرانه، موج زنان بر بال تخيلي پوينده و آفريننده در پرواز است. او به تجدد و نوآوري در شعر گرايش محسوسي داشت و اشعاري كه براي نيما يوشيج و به ياد او سروده، حكايت از اين موضوع دارد. شهريار در سال 1367 در مراسم مجتمع هنر و ادبيات دفاع مقدس به دريافت لوح دست خط زرين حضرت امام، ديپلم افتخار و سكه يادبود مجتمع به عنوان برگزيده شعر، نائل آمد. اين شاعر شهير سرانجام در بيست و هفتم شهريور 1367ش در سن 82 سالگي در تهران درگذشت و در مقبرةالشعراي تبريز به خاك سپرده شد. براي پاسداشت مقام ادبي استاد محمدحسين شهريار و نكوداشت اين شاعر پرآوازه، سالروز درگذشت وي برابر با بيست و هفتم شهريور، به عنوان روز شعر و ادب فارسي نامگذاري شده است.

روز شعر و ادب فارسي (روز بزرگداشت استاد سيدمحمد حسين شهريار)

استاد محمدحسين بهجت تبريزي معروف به شهريار از شعراي مشهور معاصر در چنين روزي از سال ۱۳۶۷ هجري شمسي درگذشت؛ این روز در تقویم جمهوري اسلامي ایران، تحت عنوان "روز شعر و ادب فارسي" نامیده مي‏شود. سيدمحمدحسين بهجت تبريزي متخلص به شهريار در سال ۱۲۸۵ش در خانواده‏اي اهل ادب در تبريز به‌دنيا آمد. ايام كودكي او با جنبش آزادي‏خواهان مشروطه به رهبري ستارخان و باقرخان همراه بود. وي در كودكي با قرآن و ديوان حافظ آشنا شد و پس از تحصيل مقدمات حوزوي، به تهران رفت و وارد مدرسه دارالفنون گرديد. شهريار سپس وارد مدرسه طب شد، ولي در پي يك جريان عاطفي و پس از ۵ سال تحصيل، بدون اخذ مدرك دكتري، تهران و دانشكده را ترك گفت و در خراسان وارد خدمت دولتي گرديد. او در نيشابور به ديدار كمال‏الملك، نقاش مشهور رفت و شعري درباره وي سرود. شهريار از آن پس مدتي در تهران سكونت داشت و از سال ۱۳۱۹ش در تبريز اقامت گزيد. وي هم‌زمان با اوج‏گيري نهضت اسلامي، با زبان شعر، انقلاب اسلامي را همراهي كرد. شهريار به‌عنوان يكي از مشهورترين غزل‏سرايان معاصر، معروف خاص و عام است. او غزل‏هاي دلنشينِ بسياري سروده كه يادگار نخستين عشق آتشين اوست. عشق عرفاني نيز در اشعار شهريار مقام والايي دارد و بر بيش‌تر شعرهاي او سايه افكنده است. كليات اشعار شهريار متجاوز از پانزده هزار بيت از قصيده و غزل و مثنوي و قطعه مي‌باشد كه در سه مجلد به چاپ رسيده است. بسياري از خاطرات تلخ و شيرين از دوره‏هاي گوناگون زندگي، در اشعار شهريار منعكس است و با خواندن آن‏ها مي‏توان گوشه‏هايي از زندگي شاعر را از نظر گذراند. شهريار بي‏گمان در شاعري، استعدادي درخشان دارد كه در سراسر اشعار او، روحي حساس و شاعرانه، موج‌زنان بر بال تخيلي پوينده و آفريننده در پرواز است. او به تجدد و نوآوري در شعر گرايش محسوسي داشت و اشعاري كه براي نيما يوشيج و به‌ياد او سروده، حكايت از اين موضوع دارد. شهريار در سال ۱۳۶۷ش در مراسم مجتمع هنر و ادبيات دفاع مقدس به دريافت لوح دست‌خط زرين حضرت امام خميني (ره)، ديپلم افتخار و سكه يادبود مجتمع تحت ‌عنوان برگزيده شعر، نائل گرديد. اين شاعر شهير سرانجام در بيست و هفتم شهريورماه سال ۱۳۶۷ هجري شمسي در سن هشتاد و دو سالگي در تهران درگذشت و در مقبرةالشعراي تبريز به خاك سپرده شد. براي پاسداشت مقام ادبي استاد سيدمحمدحسين بهجت تبريزي معروف به شهريار و نكوداشت اين شاعر پرآوازه، سالروز درگذشت وي برابر با بيست و هفتم شهريورماه، به‌عنوان روز شعر و ادب فارسي نام‌گذاري گرديده است.

رحلت عالم بزرگ و فقيه نامدار شيعه، آيت ‏اللَّه "محمد حسن مامقاني" (1323 ق)

آيت‏اللَّه شيخ محمد حسن مامقاني فرزند ملاعبداللَّه، از مُتَبَحِّرين علماي اماميه عصر خويش بود و حوزه‏ي درس اين فقيه صمداني و عابد زاهد، محل تجمع و استفاده‏ي علماء و فضلاي بسياري محسوب مي‏گرديد. او به مال دنيا بي‏رغبت بود و از ظالمان، چيزي را قبول نمي‏كرد. آيت‏اللَّه مامقاني شاگرد برجسته‏ي شيخ مرتضي انصاري و سيد حسين كوه كمره‏اي مي‏باشد. از اين عالم بزرگ تأليف‏هاي گران‏بهايي چون بُشرَي الاصولِ الي اسرارِ علمِ الاصول، ذرايعُ الاحكام في شرحِ شَرايع الاسلام و غايةُالآمال به جاي مانده است. آيت‏اللَّه مامقاني در سال 1323 قمري در نجف اشرف وفات يافت و در مقبره‏ي خصوصي خود دفن شد.

شروع به كار اولين ساعت "هسته ‏اي" جهان در نيويورك (1957م)

پس از هفت سال تلاش و كوشش شبانه‏روزي توسط جمع زيادي از برجسته‏ترين ساعت‏سازان روسي، انگليسي و امريكايى، اولين ساعت هسته‏اي جهان، در روز هجدهم سپتامبر 1957م در بندر نيويورك امريكا، در يك آزمايشگاه بزرگ اين شهر ساخته و مشغول كار شد. اين ساعت كه از وجود آن در موارد بسيار دقيق و در آزمايشگاه‏هاي مختلف استفاده مي‏شود در هر سي‏صد سال، تنها پنج ثانيه جلو يا عقب خواهد رفت.

درگذشت "لئونارْدْ اولِر" رياضي‏دان برجسته سوئيسي (1783م)

لئونارْدْ اولِر رياضي‏دان برجسته سوئيسي در پانزدهم آوريل 1707م در شهر بال سوئيس به دنيا آمد. پدر لئوناردْ كشيش بود و تمايل داشت كه پسرش نيز در اين رشته تحصيل كند. اما لئونارد شيفته رياضي بود و پس از مدتي در اين رشته به تحصيل در دانشگاه بال پرداخت. شهرت اولر از 19 سالگي شروع شد زيرا در اين سن بود كه آكادمي پاريس، حل مسئله‏اي درباره ساختمان دكل كشتي را به مسابقه گذاشته بود و مقاله اولر در اين‏باره، مقام دوم را احراز كرد. وي در سال‏هاي بعد به روسيه و آلمان رفت و با تصدي آكادمي علوم آلمان، اين مركز علمي را از نو احيا نمود و حيثيت و اعتبارش را تجديد كرد. اولر يكي از پركارترين و پراثرترين دانشمندان زمان بود. تعداد رسالات و جزوه‏هايى كه در مباحث رياضي نوشته، آن قدر زياد است كه حتي امروزه موفق به چاپ دوره كامل آثار او نشده‏اند. كار او در فيزيك و بسياري از زمينه‏هاي مهندسي، مورد استفاده فراوان قرار گرفته است و كمك‏هاي مهمّي به سيستم عددنويسي رياضي كرده است. او استعداد خود را در تجزيه و تحليل مسائل نجومي به ويژه چگونگي حركت زمين، خورشيد و ماه، تحت جاذبه مغناطيسي به كار گرفت و به عنوان تنها دانشمند قرن هجدهم، تئوري حركت موجي نور را، به اثبات رساند. كمك‏هاي اولر به حساب متغيّرها و تئوري اعداد پيچيده، پايه تمامي پيشرفت‏هاي بعدي در آن زمينه‏ها گرديد و انديشه پربار او، نقطه شروع كشفيات رياضي دانشمندان ديگري را فراهم آورد. سهم اولر در علم مهندسي و رياضي بسيار عظيم است و دست‏آوردهاي علمي وي، راهگشاي مسائل متعددي در زمان او و آينده بود. لئونارد اولر در اواخر عمر بر اثرتحقيقات مستمر، نابينا شد، با اين حال از كار علمي دست نكشيد و سرانجام در 18 سپتامبر 1783م هنگامي كه مشغول محاسبه مسير سياره اورانوس بود، ناگهان با گفتن كلمه "من مُردم" در 76 سالگي در سن‏پترزْبورْگْ روسيه درگذشت.