شهادت عالم مجاهد آيت ‏اللَّه "سيداسداللَّه مدني" دومين شهيد محراب در تبريز (1360 ش)

آيت‏اللَّه سيداسداللَّه مدني در سال 1292 ش (1323ق) در روستايي در آذرشهر آذربايجان شرقي چشم به جهان گشود و در سنين جواني براي تحصيل علوم ديني به قم عزيمت نمود. وي پس از گذراندن دروس مقدماتي و سطح، در حدود چهار سال به تحصيل دروس فقه و اصول در محضر حضرت امام خميني(ره) مشغول شد. سپس راهي نجف اشرف گرديد و در جلسات درس حضرات آيات: سيدابوالحسن اصفهاني، سيد عبدالهادي شيرازي، سيد محسن حكيم و سيد ابوالقاسم خويي شركت نمود. آيت‏اللَّه مدني، سال‏ها پيش از ورود به عرصه مبارزات سياسي، در مقابل افكار ضدديني كسروي مقابله كرده بود و با شهيد نواب صفوي همكاري داشت. با آغاز قيام مردمي ايران به رهبري حضرت امام خميني(ره) و تبعيد آن حضرت به نجف اشرف، آيت‏اللَّه مدني در كنار استاد و رهبر خود قرار گرفت و در ايام سفر به ايران، ضمن نام بردن از حضرت امام، رسالت و وظايف مردم مسلمان را در برابر رژيم پهلوي بيان مي‏كرد. آيت اللَّه مدني در سال 1350 به فرمان امام جهت تدريس علوم ديني به خرم آباد رفت و در آنجا حوزه علميه تأسيس نمود. چندي بعد بر اثر فعاليت‏هايي كه عليه رژيم ستم‏شاهي داشت به مدت بيش از سه سال به شهرهاي مختلف تبعيد شد و با اوج‏گيري انقلاب اسلامي، از تبعيد به قم بازگشت. اين روحاني مبارز، پس از پيروزي انقلاب به دعوت مردم همدان، راهي اين شهر گرديد و از طرف مردم اين استان به مجلس خبرگان قانون اساسي راه يافت. آيت اللَّه مدني پس از شهادت آيت‏اللَّه قاضي طباطبايي، نخستين امام جمعه تبريز، از سوي امام خميني(ره) به عنوان نماينده ولي فقيه و امام جمعه تبريز انتخاب شد و در اين سنگر به پاسداري و حراست از آرمان‏هاي انقلاب اسلامي همت گماشت. اين مجاهد نستوه سرانجام در بيستم شهريور 1360 ش برابر دوازدهم ذي‏قعده 1401 ق در 68 سالگي در همين سنگر پس از اقامه نماز در محراب نماز جمعه تبريز توسط منافقين به شهادت رسيد. و پس از تشييعي با شكوه در تبريز و قم، در حرم مطهر حضرت معصومه(س) به خاك سپرده شد.
 

آغاز حركت اسرا و اهل‏بيت "امام حسين"(ع) به شام (61 ق)

با پايان يافتن روز دهم محرم سال 61 قمري و شهادت امام حسين(ع) و ياران با وفايش، يزيديان به غارت كاروان حسيني پرداختند. آنان خيمه‏هاي امام را سوزانده و از به يغما بُردن جزئي‏ترين وسايل دريغ نكردند. سرانجام كاروان امام حسين(ع) اين بار به رهبري امام سجاد(ع) و حضرت زينب كبري(س) در شامگاه روز يازدهم محرم به طرف كوفه حركت داده شدند و نهضت حسيني، به شكلي ديگر ادامه يافت. هرچند، دشمن توانسته بود نيروهاي امام را در ظاهر شكست دهد ولي رسوايي‏هاي حكومت جور بني‏اميه و افشاگري‏هاي امام سجاد(ع) و حضرت زينب(س) روي امويان را در تاريخ سياه كرد و قيام امام حسين(ع) و راه پاك او را جاودانه ساخت.

درگذشت "محمدعلي جناح" باني استقلال پاكستان و قائد اعظم اين كشور (1948م)

محمدعلي جناح، سياست‏مدار استقلال طلبِ شبه قاره هند و پايه‏گذار پاكستان امروزي، در 25 دسامبر سال 1876م در كراچي به دنيا آمد و پس از طي تحصيلات خود به وكالت دادگستري مشغول گرديد. جناح، كمي بعد به دبيركلي يك تشكيلات اسلامي منصوب شد كه اين تشكيلات مقدمه برپايى كنگره اتحاد ملي هند بود. جناح در سال 1910م، به رياست ديوان قانون اساسي حكومت انگلستان و هند منصوب گرديد. وي در ابتدا خواهان وحدت هندوها و مسلمانان بود ولي چون اين امر را غير عملي ديد، از جدايى اين دو گروه حمايت كرد. وي در مبارزات آزادي خواهان عليه استعمار انگليس با مهاتما گاندي رهبر نهضت آزادي هند همكاري مي‏كرد ولي بر خلاف مبارزه منفي گاندي، جناح، معتقد به درگيري عملي بود. گاندي و جناح تا سال 1940م در مبارزات خود عليه انگليسي‏ها وحدت‏نظر داشتند، ولي از اين تاريخ به بعد، علائم جدايى و اختلاف نظر بين آنها آشكار شد و محمدعلي جناح نغمه تشكيل يك كشور مستقل در بخش مسلمان‏نشين شبه‏قاره هند را ساز كرد. گاندي و جواهرلعل نهرو، خواهان تشكيل يك كشور واحد و غيرمذهبي و لائيك در هندوستان بودند، ولي جناح در مورد ايجاد يك كشور اسلامي اصرار مي‏ورزيد و به عقيده رهبران حزب كنگره، انگليسي‏ها هم اين فكر را براي ايجاد اختلاف بين رهبران استقلال هند و بهره‏برداري بعدي از آن تقويت مي‏نمودند. در اين ميان، محمد علي جناح در راه استقلال پاكستان تلاش‏هاي زيادي كرد. هدف او، جدا كردن بخش مسلمان‏نشين هند از بخش هندويى آن بود. وي مي‏خواست به ستم ديرينه هندوها عليه مسلمانان پايان دهد. در آن زمان، حزب كنگره كه بزرگ‏ترين حزب هندوها به شمار مي‏رفت، با حزب مسلم ليگ كه متعلق به مسلمانان هند به رهبري محمدعلي جناح بود، به شدت مخالفت مي‏كرد، با اين حال، جناح در سال 1946م پس از پيروزي در انتخابات پارلماني، كنگره هند را به تصويب طرح جدايى پاكستان از هند مجبور ساخت. سرانجام اين امر در اوت 1947م با تلاش‏هاي انساني و مبارزات اسلامي محمدعلي جناح تحقق يافت و او فرماندار كل كشور پاكستان گرديد. محمدعلي جناح، باني استقلال پاكستان و از چهره‏هاي محبوب ملت مسلمان اين كشور محسوب مي‏شود و "قائد اعظم" لقب گرفته است. محمدعلي جناح سرانجام يك سال پس از استقلال پاكستان، در يازدهم سپتامبر 1948م در 72 سالگي درگذشت.