برگزاري انتخابات مجلس خبرگان قانون اساسي (1358 ش)

 

بعد از پيروزي انقلاب اسلامي و برگزاري اولين انتخاباتي كه منجر به تعيين نوع حكومت و تشكيل جمهوري اسلامي در ايران گرديد، بحث درباره تعيين قانون اساسي نظام در محافل مختلف گسترش يافت. از اين رو پيش‏نويس قانون اساسي كه از قبل به دستور امام خميني(ره) نگارش يافته و متن آن توسط شوراي انقلاب و هيئت دولت موقت مورد بحث و بررسي قرار گرفته بود جهت جلب آراء و نظرات مردم و انديشمندان در 24 خرداد 1358 در روزنامه‏هاي كثيرالانتشار در 12 فصل و 151 ماده منتشر گرديد. پس از آن و با تاكيد حضرت امام مبني بر تشكيل مجلس خبرگان بررسي نهايي قانون اساسي، لايحه قانون انتخابات جهت تشكيل مجلس خبرگان قانون اساسي به تصويب هيئت دولت و شوراي انقلاب رسيد. در نهايت بنا به تصويب دولت موقت، برگزاري انتخابات خبرگان قانونِ اساسي، در دوازدهم مرداد 1358 اعلام گرديد و اين انتخابات با شركت گسترده مردم و انتخاب 75 نفر نماينده، برگزار شد. سرانجام اين مجلس در 28 مرداد سال 58 با پيام حضرت امام افتتاح شد و به تدوين قانون اساسي پرداخت.

تأسيس شوراي هماهنگي تبليغات اسلامي (1359 ش)

برگزاري مناسبت‏ها، مراسم عمومي و راهپيمايي‏هاي سراسري كشور، علاوه بر تعظيم شعائر مذهبي، ملي و انقلابي، داراي اثرات بالقوه بالاي فرهنگي، اجتماعي و سياسي است كه با بازتاب‏هاي گسترده بين‏المللي، وجهه مردمي نظام مقدس جمهوري اسلامي را به نمايش مي‏گذارد. موضوع فعاليت مركزي توانا و پويا براي تقبل مسؤوليت ياد شده و اداره صحيح و سازماندهي در جريان حركت عمومي مردم، در قالب "شوراي هماهنگي تبليغات اسلامي" رسميت يافت. شوراي هماهنگي تبليغات اسلامي، به عنوان مركز هماهنگي، مشاركت و هم فكري تشكيلات فرهنگي - تبليغي نهادهاي انقلابي در حركت‏هاي عمومي و فراگير جامعه و اجراي طرح‏هاي تبليغي مشترك و عمومي، انقلاب اسلامي را ياري مي‏دهد. اين شورا با تأييد حضرت امام و سرپرستي شهيد حقاني تأسيس شد و در طول اين مدت، همراه با شور و شوق وصف‏ناپذير آحاد ملت به وظيفه پاسداري از حضور امت مسلمان ايران در صحنه انقلاب پرداخته است. در طول هشت سال دفاع مقدس و تا هم‏اكنون، اين شورا، اساسي‏ترين نقش را در تدارك و برگزاري راه‏پيمايي‏هاي عظيم و سرنوشت ساز و تقويت و تحكيم حضور مؤثر آحاد ملت در مراسم‏هاي عمومي، بزرگداشت ايام‏اللَّه و مناسبت‏هاي متعدد انقلاب اسلامي داشته است. اين شورا با استفاده از اين فرصت‏ها توانسته است به مقتضاي شرايط و ضروريات، در خدمت به انقلاب اسلامي و اعتلاي فرهنگ ملي، مستقل از جريانات و جناح‏هاي سياسي، تنها در خط امام، رهبري و نظام حركت كند.

ازدواج اميرالمؤمنين امام علي(ع) و حضرت فاطمه‏ ي زهرا(س)(2 ق)

خواستگاران بسياري از شخصيت‏هاي بزرگ صدر اسلام، حضرت زهرا(س) را براي همسري خود، از پيامبر اكرم(ص) خواستگاري كردند. اما پيامبر(ص) به هيچ يك از آن‏ها پاسخ مثبت نداد و از ايشان روي برمي‏گردانيد. تا اين كه امام علي(ع) به محضر پيامبر(ص) آمد و خواستگاري نمود. پيامبر فرمود: يا علي! پيش از تو كساني از فاطمه خواستگاري كرده‏اند و او در همه، اظهار كراهت كرده است. اما تو منتظر باش تا برگردم. رسول اللَّه به اطاق حضرت زهرا رفت و فرمود: فاطمه جان، علي بن ابي‏طالب كسي است كه قرابت و فضل و اسلام او را شناخته‏اي. من از پروردگارم خواسته‏ام، تو را به بهترين و محبوب‏ترين خلقش تزويج كند. حال، علي از تو خواستگاري مي‏كند. نظرت چيست. فاطمه ساكت شد ولي روي برنگردانيد و رسول اللَّه در قيافه‏ي فاطمه، نارضايتي احساس نكرد. آنگاه حضرت به پاخاست و فرمود: اللَّه اكبر. سكوت فاطمه حاكي از رضايت اوست. در اين هنگام جبرئيل نازل شد و گفت: يا رسول اللَّه! فاطمه را به علي تزويج كن. خدا، فاطمه را براي علي و علي را براي فاطمه پسنديده است، آنگاه آن حضرت، فاطمه را به علي تزويج كرد. بعد از تهيه‏ي مقدمات، آن دو بزرگوار با هم ازدواج كردند. مهريه حضرت زهرا (س) 500 درهم بود که علي (ع) با نيمي از آن براي خانه جهاز خريد. پيامبر در اين باره فرموده است: من فاطمه را به ازدواج علي(ع) در نياوردم مگر آن هنگام كه خدا، آن را به من فرمان داد. بدين ترتيب، نور به نور رسيد و صديقه‏ي طاهره به منزل حضرت علي(ع) قدم گذاشت تا از آن وصلت مبارك، دو سيد جوانان اهل بهشت و زينَبين و پس از آنها ائمه‏ي اطهار و راهنمايان توحيد، قدم به دنيا گذارند و ظلمت جهان را منور فرمايند.

تولد "ابن ابي ‏الحديد" دانشمند و مورخ بزرگ مسلمان(586 ق)

ابوحامد عبدالحميد بن محمد مدايني، معروف به ابن ابي‏الحديد معتزلي، از بزرگان علماي معتزله، فقيه، اصولي، حكيم، متكلم، شاعر و كاتب مي‏باشد. شرح نهج البلاغه‏ي او كه شهره‏ي عام و خاص است، حاكي از مودت و دوستي وي نسبت به اميرالمؤمنين(ع) و خانواده‏ي رسالت(ص) مي‏باشد. اين اثر از كتب مهم و معتبر ادبي، تاريخي و كلامي است و از همان زمان تاليفش شهرت يافته و محل مراجعه و استفاده‏ي دانشمندان قرار گرفته است. ابن ابي الحديد در مدائن به دنيا آمد و در سال 656 ق در هفتاد سالگي در بغداد وفات يافت. شرح ياقوت ابن نوبخت، شرح مُحَصّل فخر رازي و القصائدُ السَّبع في مدحِ سيّدنا علي(ع) از ديگر آثار اوست.

اعدام "آنيسيس بوئس" سياست‏مدار و فيلسوف معروف ايتاليايي (524م)

آنيسيس مانيلْيوس سورينوس بوئس سياست‏مدار و فيلسوف رومي در هفدهم ژانويه 475م در شهر رم كه در آن زمان يكي از مراكز عمده قدرت و ثروت و فرهنگ جهان محسوب مي‏شد متولد گرديد. او در جريان تحصيلات خود با فلسفه يوناني آشنا شد و قسمت‏هايى از آثار ارسطو و افلاطون را به لاتين ترجمه نمود. او هم‏چنين سال‏ها به عنوان وزير تئودوريك پادشاه ناحيه گوت ايتاليا خدمت كرد و چون در صدد مبارزه با فساد برآمد، دشمنيِ چند تن از مقامات فاسد را نسبت به خود برانگيخت. آنان سرانجام تئودوريك را متقاعد ساختند كه بوئس در خدمت به امپراتور روم شرقي به او خيانت مي‏كند. اين اتهامات باعث شد كه بوئس به زندان بيافتد. هنگامي كه بوئس در زندان، در انتظار روز مرگش بود، يكي از مشهورترين كتاب‏هاي جهان به نام "درباره تسلي‏بخشيِ فلسفه" را به رشته تحرير درآورد. در اين كتاب، سخن از آنجا آغاز مي‏شود كه سقراط، افلاطون و ارسطو معلمين واقعي بشر هستند و چكيده تعليمات آنها آن است كه آدمي بالاتر و برتر از تغييرات سرنوشت است. غايت حيات جز نيكي يعني تشبّه به خداوند نيست، خداوندْ اصلِ نيكي و محبت است و از اين رو، در وجود مرد حكيمْ جايى براي نفرت و رذيلت نيست. بوئس هم‏چنين در اين كتاب كه بهترين اثر اوست مي‏خواهد ثابت كند كه ثروت و تموّل، ملاك سعادت و خوشبختي نيست. او هم‏چنين در رساله خداشناسي، خدا را خير محض و غايت كمال مي‏داند. بوئس مي‏كوشد عظمت و جلال خدا را نيز ثابت كند. او عقيده داشت كه وظيفه اصلي فلسفه، تهذيب اخلاق است. آنيسيس بوئس سرانجام در سوم اوت 524 م به اتهام كفر و جادوگري در 49 سالگي به چوخه دار سپرده شد.

آغاز سفر "كريستُفْ كُلُمْبْ" دريانورد مكتشف بزرگ ايتاليايي (1492م)

كريستف كلمب دريانورد ايتاليايى كه در خدمت دولت اسپانيا بود در سال 1451م متولد گرديد و پس از آنكه به علت شكسته شدن كشتي‏اش به اسپانيا رفت، با درخواست‏هاي مكرر او، فرديناند پنجم، شاه اسپانيا با نقشه او براي دريانوردي به سوي غرب و كشف نقاط جديد موافقت كرد. از اين رو در 3 اوت 1492م اين سفر از بندر پالوس اسپانيا و با سه كشتي بادباني آغاز شد. همراهان كلمب شامل 90 نفر ملاّح مي‏شدند كه اكثر آنان زندانيان محكوم به اعدام بودند. وي در جريان اين سفر بعد از هفتاد روز، در 12 اكتبر همان سال به جزيره سالوادور در شرق برزيل رسيد و گمان نمود كه به هندوستان رسيده است در حالي كه وي قاره امريكا را كشف نموده بود. پس از پايان سفر موفقيت‏آميز كلمب، وي سفرهاي دريايي ديگري انجام داد و در هر سفر نقاط ديگري را كشف نمود. كريستف كلمب سرانجام در 20 ماه مه 1506م در 55 سالگي درگذشت.