ورود امام خميني(ره) به جماران (1359 ش)

حضرت امام خميني(ره)، بنيانگذار جمهوري اسلامي ايران، پس از پيروزي انقلاب اسلامي و آغاز به كار دولت موقت، در دهم اسفند 1357 از تهران عازم قم گرديده و تا زمان ابتلا به بيماري قلبي در دوم بهمن سال 1358 در اين شهر ماندگار شدند. حضرت امام، پس از 39 روز مداوا در بيمارستان قلب تهران، موقتاً در منزلي واقع در منطقه دربندِ تهران اقامت گزيدند و سپس در تاريخ 27 ارديبهشت 1359 بنا به تمايل معظم له، به منزلي محقر در محله جماران نقل مكان كرده، تا زمان رحلت در همين منزل ماندند.

پايان استراتژي دفاع متحرك عراق در جريان جنگ تحميلي (1365 ش)

پس از شكست‏هاي پي‏درپي نيروهاي عراق از رزمندگان اسلام در جريان جنگ تحميلي و از دست دادن مناطق استراتژيك جنگ، عراقي‏ها تصميم گرفتند كه استراتژي موسوم به دفاع متحرك را در پيش گيرند. بر اساس اين استراتژي، موقعيت دفاعي فعلي دشمن به حالت تهاجمي تبديل شد و دشمن تلاش كرد با كسب پيروزي در عرصه جنگ، قدرت نظامي خود را بار ديگر به نمايش بگذارد. دشمن در اين راستا، به تهاجمات متعددي در نقاط مختلف جبهه دست زد و مناطقي را به تصرف خود درآورد. اما اين روند كه از نيمه اسفند 1364 آغاز شده بود با شروع عمليات حماسه آفرين كربلاي يك، با شكست روبرو گرديد و استراتژي دفاع متحرك عراق نيز پس از هفتاد روز، با ناكامي كنار گذاشته شد.

آغاز عمليات بيت‏المقدس 6 در استان ماووت عراق توسط سپاه (1367 ش)

عمليات متوسط بيت‏المقدس 6، در جبهه شمال و منطقه عمومي ماووت در استان سليمانيه عراق از تاريخ 27 ارديبهشت 1367 و با رمز مبارك يا اميرالمؤمنين(ع)، در پاسخ به شرارت‏هاي دشمن در خليج فارس و روستاهاي مرزي كشور و با هدف خارج كردن نيروهاي خودي از تيررس دشمن در دو مرحله به اجرا گذاشته شد و به نتايج زير انجاميد: تلفات نيروي انساني دشمن: 400 نفر اسير، 2000 نفر كشته و زخمي؛ فتح ارتفاعات مهم شيخ محمد آسوس و استروگ در منطقه كردستان عراق توسط رزمندگان اسلام به همراه انهدام مقداري از تجهيزات دشمن. با اتمام مرحله دوم عمليات و به دست آمدن اهداف از پيش تعيين شده، دشمن در اوج استيصال، به سلاح‏هاي شيميايي متوسل شد كه با عكس‏العمل پدافند شيميايي خنثي گرديد و رزمندگان اسلام به تثبيت مواضع جديد پرداختند.

رحلت آیت الله العظمی بهجت از مراجع تقلید(1388ش)

تحصیلات ابتدایی را در مکتب خانه فومن گذراند و در همان شهر به تحصیل مقدمات علوم اسلامی پرداخت. در سال ۱۳۴۸ ق. در سن چهارده سالگی به عراق رفت و در کربلا به تحصیل مشغول شد. پس از آن در سال ۱۳۵۲ ق. به نجف اشرف مهاجرت نمود و قسمت‌های پایانی سطح را زیر نظر اساتیدی چون مرتضی طالقانی به پایان رساند. وی درآنجا پس از درک محضر میرزای نائینی و آقا ضیاءالدین عراقی، به حوزه درسی محمدحسین غروی اصفهانی پیوست و علاوه بر این از محضر سید ابوالحسن اصفهانی و محمدکاظم شیرازی بهره برد. و علوم عقلی را نزد سید حسن بادکوبه‌ای فرا گرفت. در سنین ۱۷ یا ۱۸ سالگی در سلک شاگردان اخلاقی - عرفانی سیدعلی قاضی درآمد. بعد از پایان رسانیدن تحصیلات خود در سال ۱۳۲۴ ش. (۱۳۶۴ ق.) به ایران بازگشت چند ماهی را در فومن ماند و پس از تشکیل خانواده بر آن شد که دوباره به حوزهٔ علمیهٔ نجف برود. در راه قصد زیارت حرم حضرت فاطمه معصومه و اطلاع یافتن از وضعیت حوزهٔ قم را کرد؛ ولی در طول چند ماهی که در قم توقف کرده بود، خبر فوت استادان بزرگ نجف یکی پس از دیگری شنیده می‌شد، لذا او تصمیم گرفت که در شهر قم اقامت کند و در آنجا تحصیلات خود را با حضور در جلسات درس کوه کمری و بروجردی ادامه بدهد. پس از چند ماه اقامت در حوزه علمیه قم که نوپا بود، بنا به نقل مصباح یزدی، برجسته‌ترین شاگرد علمای دینی شد. آیت الله العظمی بهجت در ۲۷ اردیبهشت ۱۳۸۸ به علت ایست قلبی درگذشت. و پیکر ایشان در حرم حضرت فاطمه معصومه (س) به خاک سپرده شد.

نزول كتاب مقدس انجيل بر حضرت عيسي بن مريم(ع)

انجيل، كلمه‏اي يوناني به معني مژده است و مسيحيان از اين جهت آن را مژده مي‏دانند كه به اعتقاد آن‏ها، حضرت عيسي(ع) خود را فداي مردم كرد تا همه‏ي مردم را از آتش دوزخ بخرد و اين كتبِ اناجيلِ آن‏ها، مژده‏ي بهشت است. نام اين كتاب دوازده بار در قرآن مجيد ذكر شده است. قرآن، انجيل را كتاب خدا مي‏داند ولي آن انجيلي را كتاب آسماني مي‏خواند كه مشتمل بر احكام و تكاليف بشر باشد؛ زندگي او را تنظيم كند و سر و سامان بخشد، چنان‏كه شأن اديان الهي است. گويند: انجيل‏هاي كنوني نزد مسيحيان چهار است: انجيل مَرقُس كه از همه‏ي اناجيل، قديم‏تر است و به احتمال قوي در شهر انطاكيه در حدود سال‏هاي 70 - 65 ميلادي به تحرير درآمده است. انجيلِ متي و لوقا پس از مَرقُس و انجيلِ يوحَنّا، شصت سال پس از مسيح يعني سال 93 ميلادي نوشته شده است. لازم به ذكر است كه مسيحيان در كنار اين چهار انجيل، به مجموعه‏اي ديگر از مكتوبات و رسالات اعتقاد دارند كه به مجموعه‏ي آن‏ها عهد جديد اطلاق مي‏نمايند. به هر تقدير آن‏چه كه براي هدايت آدميان توسط حضرت عيسي(ع) آورده شده، از دسترس ما خارج است و آن‏چه كه به نام اناجيل در كتاب مقدس ديده مي‏شود، محصول تلاشِ مسيحيان و رسولان دوره‏ي اول مسيحيت مي‏باشد.

انجام عقد اخوت ميان رسول خدا(ص) و حضرت علي(ع)(1 ق)

وقتي آيه‏ي "اِنّما المؤمنونَ اِخوَةٌ"(حجرات، 10) نازل شد، پيامبر(ص) بين ياران خود از مهاجر و انصار عقد اخوت برقرار كرد و هر يك از مهاجران را با يكي از انصار برادر ساخت. آن حضرت همچنين در پايان، حضرت علي(ع) را به برادري خويش انتخاب نمود. حضرت علي(ع) هرگاه بر روي منبر مي‏نشست مي‏فرمود: من بنده‏ي خدا و برادر رسول خدا(ص) مي‏باشم و هر كه غير از من، چنين ادعايي كند دروغگو مي‏باشد.

تولد "ادوارْدْ جِنر" پزشكي انگليسي و كاشف واكسن ضد آبله (1749م)

ادوارد جِنِر، پزشك معروف انگليسي در 17 مه 1749م، در انگلستان به دنيا آمد. وي پس از طي تحصيلات مقدماتي، به تحصيل در رشته طب پرداخت و نزد يكي از پزشكان زادگاهش به كسب تجربه مشغول شد. جِنِر در 21 سالگي راهي لندن شد و تحت نظر يكي از جراحان معروف زمان به كار آموزي پرداخت. او پس از چندي، به مطالعه و تحقيق در مورد بيماري آبله كه در آن روزگار، بي‏رحمانه مردم را به ديار عدم مي‏فرستاد روي آورد و با تلاش خستگي‏ناپذير خود موفق شد تا در 14 مه 1796م واكسن ضد آبله را كشف كند. او معتقد بود كه تزريق مايه آبله، سبب ايجاد آبله خفيف در انسان مي‏شود و همين موضوع موجب مصونيت بدن در مقابل اين بيماري خواهد شد. پس از آزمايش موفقيت‏آميز واكسن آبله، جِنِر فوراً اين كشف را طي رساله‏اي نوشت و به دانشمندان ارائه نمود. در اين هنگام، برخي دانشمندان او را شعبده باز قلمداد كردند و با عنوان كردن اين‏كه جنگ با تقدير و طبيعت، برخلاف موازين ديني است، مبارزات جنر عليه بيماري آبله را تقبيح كردند. اما جِنِر دست از كار نكشيد و به آرامي نظريات و كشفيات خود را به اثبات رساند. كم كم جنر شهرت يافت و هزاران نفر را با موفقيت واكسينه كرد. از آن پس آبله كوبي در نقاط ديگر دنيا نيز رواج يافت و بسياري از مردم، از خطر مرگبار آبله رهايي يافتند. وي سال‏هاي پاياني عمر را در زادگاهش گذراند و سرانجام در 30 نوامبر 1822م در 73 سالگي در گذشت.