شكست حمله نظامي آمريكا به ايران در طبس به علت طوفان شن (1359ش)

آمريكا پس از سرخوردگي در جريان گروگان‏گيري جاسوسانش در سفارت اين كشور از سوي دانشجويان مسلمان پيرو خط امام و نااميدي از پيروزي در اين جريان به وسيله فشار سياسي و تحريم اقتصادي، درصدد حل اين قضيه از طريق نظامي برآمد. دولت كارتر بر اساس نقشه‏اي بسيار محرمانه جهت آزادي گروگان‏ها، در 5 ارديبهشت سال 1359 شمسي با تعدادي هواپيماي نظامي و 20 هلي‏كوپتر، حمله خويش را به ايرانِ تازه از بند رها شده، آغاز كرد. اين هواپيماها و هلي‏كوپترها كه حامل موتورسيكلت، جيپ نظامي، توپ، مسلسل و مهمات لازم بودند، در صحراي طبس فرود آمدند تا از آن مكان، عمليات آزادسازي گروگان‏ها را آغاز نمايند. با وجود تجهيزات فراوان، كماندوهاي ماهر و آموزش ديده، برنامه‏ريزي دقيق حمله، عدم وجود مانع و غفلت نيروهاي اطلاعاتي ايران، اين بار دست غيبي امداد الهي از آستين شن‏هاي صحراي طبس بيرون آمد و شكستي سخت و مفتضحانه را نصيب ابرهه‏صفتان آمريكايي كرد. ماجراي طبس يكي از رسواترين شكست‏هاي توطئه‏هاي امپرياليسم آمريكا عليه انقلاب اسلامي ايران است. بدون شك حادثه طبس و شكست مزدوران آمريكايي علي رغم مجهز بودن به پيشرفته‏ترين وسايل و تجهيزات روز، يكي از معجزات بزرگ قرن به شمار مي‏آيد. واقعه اين روز، نه تنها يك اتفاق ساده، زودگذر و فراموش شدني نبود، بلكه تمثيلي است ماندگار و هميشگي براي كساني كه با چشم دل خويش، جز آنچه هست مي‏بينند و تذكري است براي اثبات قدرت تامه الهي و سستي كيد دشمنان خدا.

وقوع غزوه‏ ي "بني ‏مُصْطَلَقْ" به فرماندهي پيامبر بزرگ اسلام(ص)(6 ق)

بني‏ مُصْطَلَقْ تيره‏اي از قبيله‏ي خُزاعه مي‏باشند كه با قريش هم جوار بودند. آنان قصد داشتند با تهيه‏ي سلاح و نيرو، مدينه را به محاصره درآورند. پيامبر اسلام(ص) همچون مواقع ديگر، براي خاموش كردن نطفه‏ي فتنه، با ياران خود به سوي قبيله بني‏مصطلق حركت كرد و در كنار چاه "مريسيع" با آنان روبرو گرديد و پس از نبردي، سپاه دشمن را پس از دادن 10 كشته متفرق کرد.

سقوط آخرين دولت اسلامي اروپا در "غرناطه" توسط سپاهيان پادشاه اسپانيا (1492م)

پس از ظهور دين مبين اسلام و در پي گسترش آن در نواحي غرب آسيا و شمال افريقا، سپاهيان اسلام از طريق تنگه جبل‏الطّارق وارد منطقه جنوب غربي اروپا شدند و اين ناحيه به مدت هشت قرن تحت نظر خلفاي اسلامي قرار داشت. اين ناحيه كه امروزه اسپانيا مي‏باشد در آن زمان اندلس ناميده مي‏شد. با گذشت زمان، مسيحيان اسپانيا به كمك ديگران زمينه ترويج فساد را در بين مسلمانان به وجود آوردند و سرزمين اندلس را از دست مسلمانان خارج ساختند. در اين هنگام عده بسياري از مسلمانان از شهرهاي اسپانيا به غرناطه آمدند و اين شهر مدتي دراختيار آنان بود. در نهايت، اين شهر به عنوان آخرين پايگاه دولت اسلامي در اروپا، در 25 آوريل در سال 1492م به تصرف مسيحيان درآمد و به حكومت هشت‏صد ساله مسلمانان در اين منطقه پايان داده شد. دوران حاكميت اسلام در اين منطقه با شكوفايى علم و دانش همراه بود؛ علوم قرآني و حديث، فقه، علوم طبيعي و پزشكي، نجوم و رياضيات، فلسفه و ادبيات جلوه‏هايى از بُعد علمي و فرهنگي مسلمانان در اين منطقه به حساب مي‏آمد. گرچه در كنار علوم فوق، بايد از معماري اسلامي ياد كرد كه بقاياي آن در اسپانياي امروز نشانه‏هايى از فكر بديع و تلاش مسلمانان در نمايش دين اسلام در تمامي جهات زندگي است. سقوط دولت اسلامي در اندلس ناشي از عواملي چند مي‏باشد كه مي‏توان از غفلت امرا و حكام جامعه اسلامي، عدم وحدت و يگانگي ميان مسلمانان، تأثيرات گسترده تهاجم فرهنگي و برنامه‏ريزي و تلاش دشمنان اسلامي در باز پس‏گيري اين قطعه از دنياي اسلام ياد نمود.

آغاز حفر كانال سوئز بين درياي سرخ و درياي مديترانه (1859م)

طرح اتصال درياي سرخ و درياي مديترانه، به روزگار باستان باز مي‏گردد و گفته مي‏شد كه اين طرح، اولين بار در زمان حكومت هخامنشيان عملي گرديد. اما اين كانال پس از چندي در زيرشن‏هاي بيابان پرشد و آثارش از ميان رفت. بيش از 23 قرن بعد، اوج‏گيري رقابت‏هاي انگلستان و فرانسه در قرن نوزدهم و تلاش هر كدام از آنها در برتري‏جويى نظامي - تجاري باعث شد تا بار ديگر اين طرح عنوان شود و اين بار فرانسه به عنوان يك قدرت صنعتي - نظامي و در حقيقت به عنوان يك دولت استعماري درصدد برآمد تا ساخت اين كانال را عملي سازد. ازاين رو، طرح حفر كانال در سال 1854م توسط يك مهندس فرانسوي به نام فرديناند دول تهيه شد و كار حفر آن از 25 آوريل 1859م آغاز گرديد. در اين ميان، از آن جا كه بين فرانسه و انگليس، رقابت آشكاري در ميان بود، انگلستان از ارائه هر نوع كمك به فرانسه مضايقه نمود، چرا كه حفر كانال به قدرت فرانسه مي‏افزود. بنابراين فرانسويان بدون كمك از هيچ كشوري به تنهايى اقدام به اين كار نمودند و ظرف مدت ده سال، با هزينه‏اي بالغ بر چهارصد ميليون فرانك، اين پروژه را به اتمام رساندند. طول اين كانال حدود يك‏صد و هفتاد كيلومتر، عرض آن 60 متر و عميق‏ترين نقطه آن، 22 متر عمق داشت كه بعدها وسعت بيشتري يافت به طوري كه عرض آن به 200 متر رسيد. كانال سوئز در 17 نوامبر 1869م طي تشريفاتي گسترده با حضور امپراتور فرانسه و عبور كشتي حامل وي، افتتاح شد. علت حفر كانال سوئز توسط فرانسه اين بود كه در آن زمان، سرزمين مصر تحت استعمار فرانسه قرار داشت و با حفر اين كانال، راه ارتباط دريايى اروپا به طرف ساحل شرقي قاره افريقا و شبه قاره هند و شرق آسيا بسيار كوتاه گرديد. كانال سوئز درحدود 85 سال در دست بيگانگان بود و در نهايت در 26 ژوئيه 1956م توسط جمال عبدالناصر رئيس جمهور وقت مصر، ملي اعلام شد كه باعث حمله ارتش‏هاي فرانسه، انگلستان و رژيم صهيونيستي به مصر و اشغال كانال گرديد. با اين حال نيروهاي مهاجم پس از چندي از كانال عقب‏نشيني كردند و كانال سوئز كاملاً تحت اختيار مصر درآمد. كانال سوئز همه ساله سود سرشاري از محل اخذ ماليات از كشتي‏هاي عبوري، نصيب دولت مصر مي‏سازد.