تصويب قطعنامه 598 شوراي امنيت سازمان ملل متحد درباره لزوم پايان جنگ ايران و عراق (1366ش)

قطعنامه 598 شامل 10 ماده بود كه به اتفاق آراي 15 عضو شوراي امنيت به تصويب رسيد. اين قطعنامه يكي از معدود موارد مورد اتفاق پنج عضو دايمي شوراي امنيت در تاريخ چهل ساله سازمان ملل تا آن روز به شمار مي‏رود. رژيم بعثي عراق بلافاصله موافقت بدون قيد و شرط خود را با مفاد آن، مشروط به متابعت ايران از آن اعلام نمود. از آنجا كه در قطعنامه 598، برخلاف قطعنامه‏هاي قبلي اين سازمان، تا حدودي نسبت به حقوق ملت ايران توجه شده و نكات مثبت در آن آمده بود، دولت ايران آن را رد نكرد و تنها شرط تحقق آن را تعيين متجاوز اعلام نمود. پا فشاري ايران براي شناسايي متجاوز، بار ديگر بر دشمنان ايران گران آمد و آنان را وارد ميدان كرد كه در اين ميان آمريكا با حضور بيش از 43 رزمناو در خليج فارس و ديگر متحدان نيز با اهداي سلاح‏هاي گوناگون، اوج اتحاد خود را با رژيم عراق به نمايش گذاشتند. از آن پس، دشمن بعثي با حمايت همه جانبه و به كارگيري گسترده سلاح‏هاي شيميايي، غيرانساني‏ترين اعمال را در جنگ انجام داد و حتي از كشتار مردم كشور خود نيز كه به رزمندگان اسلام پناه داده بودند، ابا نكرد. سرانجام با وقوع حوادث متعدد، رهبر كبير انقلاب اسلامي، با درك توطئه غرب و نيز در نظر گرفتن منافع و مصالح نظام، قطعنامه 598 شوراي امنيت را يك سال بعد در 27 تيرماه 1367 پذيرفتند.

آغاز عمليات والفجر 2(1362ش)

عمليات والفجر ۲ در چنين روزي از سال ۱۳۶۲ هجري شمسي به‏عنوان نخستين‌ عمليات‌ منظم‌ در جبهه‏ي‌ شمالي‌ جنگ آغاز کرد. عمليات والفجر ۲ از سلسله‌ عمليات‌هاي والفجر، در ۲۹ تيرماه ‌۱۳۶۲ش در منطقه‏ي‌ مرزي‌ پيرانشهر و بلندي‌هاي‌ حاج‌عمران در شمال‌ غربي‌ ايران، توسط‌ يگان‌هاي‌ سپاه‌ پاسداران‌ و ارتش‌ جمهوري‌ اسلامي‌ ايران‌ به‌ اجرا درآمد. حمله‌ در ساعت ‌۲۴ با رمز "يا الله‌ يا الله‌ يا الله" آغاز شد. هدف‌ نيروهاي‌ خودي‌ تجزيه‌ و انهدام‌ نيروي‌ دشمن‌ و فتح‌ چندين‌ ارتفاع‌ مهم‌ منطقه‌ به‏منظور خارج‌ ساختن‌ شهرهاي‌ مرزي‌ از آتش‌ سنگين‌ توپخانه‌ و ديد دشمن‌ بود. به‌ اين‌ ترتيب، پادگان‌ حاج‏عمران آزاد و نيروهاي‌ ايراني‌ بر شهر "چومان‌‏مصطفي" عراق‌ مسلط‌ شدند. در اين‌ عمليات‌ هم‏چنين‌ تردد افراد ضد انقلاب‌ و نفوذ آن‏ها از سوي‌ خاك‌ عراق‌ به‌ ايران‌ محدودتر و زمينه‌ براي‌ اجراي‌ عمليات‌ نفوذي‌ به‌ قلب‌ دشمن‌ فراهم‌ شد. به‏ويژه‌ آن‏كه‌ شهر "اربيل" و "كركوك" عراق‌ و تأسيسات‌ نفتي‌ شهر كركوك‌ به‌ محل‌ استقرار نيروهاي‌ خودي‌ نزديك‌ بود. در اين‌ عمليات، ‌۱۶ گردان‌ از سپاه‌ پاسداران‌ و ۶ گردان‌ پياده‌ و يك‌ گردان‌ مكانيزه‌ از ارتش‌ شركت‌ داشتند و هوانيروز كار پشتيباني‌ را انجام‌ مي‌داد. طي‌ اين‌ عمليات‌ و در همان‌ ساعات‌ نخستين، ضمن‌ آزادسازي‌ چندين‌ روستاي‌ منطقه، گمرك‌ پيرانشهر به‌ دست‌ نيروهاي‌ ايراني‌ افتاد و تا پايان‌ دو هفته‌ نبرد و درگيري‌؛ چندين‌ تنگه‏ي‌ مهم‌ و ارتفاعات‌ معروف‌ منطقه‌ و در مجموع ‌۲۰۰ كيلومتر مربع‌ از خاك‌ ايران‌ و عراق‌ آزاد شد. هم‏چنين ‌۵ فروند هواپيماي روسي عراق، ۱۰ فروند چرخ‏بال، ۴۰ دستگاه‌ تانك‌ و نفربر زرهي، ۴۵ دستگاه‌ خودروي‌ مهمات‌ و خودروهاي‌ ديگر و چندين‌ قبضه‌ سلاح‌ سنگين‌ و نيمه‌سنگين‌ از ارتش‌ عراق‌ منهدم‌ و شماري‌ از يگان‏هاي‌ كماندويي، مكانيزه‌ و پياده‏ي‌ آن‏ها متلاشي‌ و بيش‌ از ۴۲۰۰ تن‌ از نيروهاي‌ بعثي‌ عراقي‌ كشته، زخمي‌ يا اسير شدند. در ميان‌ غنائم‌ به‌ دست‌ آمده‌ از ماشين‌ جنگي‌ صدام، ۲۰ دستگاه‌ تانك‌ و نفربر، ۱۲ قبضه‌ انواع‌ توپ،۵۰ دستگاه‌ خودروي‌ نظامي، چندين‌ دستگاه‌ خودروي‌ مهندسي، صدها قبضه‌ سلاح‌ سبك‌ و نيمه‏سنگين‌ و تيربار و خمپاره‏انداز به‌ چشم‌ مي‌خورد. از جمله‏ي‌ اتفاقات‌ مهم‌ در اين‌ عمليات، شهادت‌ محمد بروجردي‌ قبل‌ از عمليات، شهادت‌ حجت‌الاسلام‌ والمسلمين مصطفي‌ رداني‌پور فرمانده‏ي‌ لشكر ۱۴ امام‌ حسين (ع) در حين‌ عمليات‌ و شهادت‌ شهيد ذبيح‌الله‌ عاصي‌زاده‌ فرمانده‏ي‌ تيپ ‌۱۸ الغدير مي‌باشد.

رحلت حكيمِ الهي "ميرزا ابوالحسن جلوه" عارف و استاد اخلاق(1314 ق)

ميرزا ابوالحسن جلوه در سال 1238 ق در احمدآباد هند به دنيا آمد. نَسَب ايشان با 30 پُشت به امام حسن مجتبي(ع) مي‏رسد. ايشان در كودكي به همراه خانواده به اصفهان رفت و در آن شهر به تحصيل پرداخت و راه كمال پيمود. در سال 1273 ق راهي تهران شد و بيش از چهل سال در مدرسه‏ي دارالشفا به تدريس حكمت، فلسفه و رياضيات مشغول گرديد. ميرزا طاهر تنكابني، آيت‏اللَّه محمدعلي شاه آبادي، سيد حسين بادكوبه‏اي، ملامحمد آملي، جهانگيرخان قشقايى و علامه طباطبايى و... از شاگردانِ معروف ايشان مي‏باشند. تاليفات ميرزا ابوالحسن جلوه نيز گسترده و در خور توجه است كه حاشيه بر شفا و اسفار، اثباتُ الحركةُ الجَوهَريّه و... از آن جمله‏اند. سرانجام اين حكيم الهي در شب جمعه، ششم ذي‏قعده سال 1314 ق در 76 سالگي در تهران وفات يافت ودر مرقد ابن بابْوِيْهْ مدفون گرديد.

وفات فقيه متكلم، آيت ‏اللَّه "ميرزا صادق آقا مجتهد تبريزي" (1351 ق)

آقا ميرزا صادق، فرزند عالم فقيه و متكلم، علامه ميرزا محمدآقا، معروف به مجتهد كوچك در حدود سال 1273 قمري در شهر تبريز ديده به جهان گشود. تحصيلات ابتدايى را در همان شهر به پايان رسانيد. در 19 سالگي به همراه برادر بزرگترش به نجف اشرف مهاجرت كرد و 24 سال در آنجا ماند. در نجف از محضر اساتيدي چون شيخ حسين فاضل اردكاني، ملامحمدفاضل ايرواني، محمد فاضل شرابياني، محمد حسن مامقاني و شيخ هادي تهراني استفاده نمود. در سال 1312 قمري به تهران آمد و پس از آن در زادگاه خود اقامت گزيد. مجتهد تبريزي از بنيانگذاران نهضت اسلام بر عليه زَنادقه و بي‏ديني و سياست‏هاي ضد اسلامي در كشورهاي اسلامي بوده است. او علناً با مشروطه‏ي غيرمشروعه مخالفت كرد و در راه مبارزه با استبداد رضاخاني، به كردستان تبعيد گشت. به گفته‏ي علامه اميني، او يكي از چهره‏هاي درخشان تشيع بوده است. از اين عالم بزرگ بيش از 12 اثر بر جاي مانده كه تعدادي از آن‏ها عبارتند از: المَقالات الغَريَّه في مباحث الالفاظ، رسالةٌ في المُشتَقَّات، رساله‏ي مُختَصَره و الفوائد في مسائل المُتِفَرِّقَةِ الفقهيه. اين عالم رباني سرانجام به دنبال كسالت ذات الريه در شب جمعه ششم ذي‏القعده سال 1351 قمري در 78 سالگي در شهر مقدس قم از دنيا رحلت كرد و آيت اللَّه شيخ ابوالقاسم كبير بر بدن او نماز خواند. جنازه‏ي اين عالم بزرگ را به حرم حضرت معصومه (س) حمل كردند و به هنگام حفر قبر، قبر آماده‏اي پيدا شد و مردم را به تعجب واداشت.

مرگ "برنارْدْ ريمان" رياضي‏دان معروف آلماني (1866م)

برنارد ريمان، رياضي‏دان آلماني در 17 سپتامبر 1826م در خانواده‏اي تنگ‏دست در آلمان به دنيا آمد. پدرش كشيش فقيري بود كه خود را به آب و آتش مي‏زد تا وسايل تحصيل برنارد را آماده كند. برنارد ريمان در 20 سالگي وارد دانشگاه گوتينگن آلمان شد و در درس رياضي‏دانان معروف زمان، حضور يافت. وي از كودكي استعداد خوبي در رياضيات داشت از اين‏رو رشته دانشگاهي خود را همين رشته قرار داد و در 25 سالگي از رساله دكتراي خود دفاع نمود. ريمان در سال‏هاي بعد به تحقيق و مطالعه در رياضيات و هندسه پرداخت و نتايج تحقيقات خود را در سال 1864م به اساتيد دانشگاه ارائه داد. او در رياضياتْ، هندسه‏اي را ايجاد كرد كه به نام خودش شهرت يافت. در هندسه ريماني از سطحي كروي بحث مي‏شود و احكام آن نيز مربوط به اشكالي است كه بر آن سطحْ، تصور مي‏گردد. در اين هندسه، بين دو نقطه مي‏توان هر تعداد خط مستقيم كه بخواهيم رسم كنيم و علاوه بر آن در هندسه ريماني، مفهومي نظير خط مستقيم و نامحدود وجود ندارد. اين‏گونه نظريات تازه، در آن زمان به منزله معماهاي عجيب رياضيات محض تلقي مي‏شد. اما نيم قرن بعد انيشتين توانست اين نكته را ثابت كند كه هندسه ريماني، سيماي جهان را به صورتي واقعي‏تر از هندسه اُقليدسي مجسّم مي‏كند. برنارد ريمان عمري طولاني نيافت چرا كه در 20 ژوئيه 1866م در چهل سالگي بر اثر بيماري سل، در نهايت شهرت، درگذشت.