اولين اكتشاف نفت در ايران (1287 ش)

در پنجم خردادماه 1287 ش برابر با 26 مي1908 م در حالي كه عمليات اكتشاف نفت به يأس تبديل شده بود، نخستين چاه نفت ايران در شهرستان مسجد سليمان از شهرهاي استان خوزستان در عمق 600 متري زمين به نفت رسيد و نفت تا ارتفاع 25 متر از سطح زمين فوران كرد. اين واقعه، باعث شد كه امپراتوري انگليس، جهت حفظ منابع نفتي، اقدام به احداث و گسترش تأسيسات عظيمِ استخراج، تصفيه، صدور نفت و توليدات نفتي در جنوب ايران نمايد. يك سال بعد ساخت پالايشگاهي در اين منطقه آغاز شد و به بنا نهادن شهر آبادان منجر گرديد و پالايشگاه آبادان، براي مدت‏هاي طولاني بزرگ‏ترين پالايشگاه جهان به شمار مي‏رفت. شهر مسجد سليمان از نظر وجود معادن و تأسيسات نفتي از اهميت بسياري برخوردار است و تاكنون بيش از 250 حلقه چاه نفت در آن حفر شده است. يكي از نويسندگان انگليسي در اين‏باره نوشته است: "به اين ترتيب، صنعتي آغاز شد كه در طي دو جنگ جهاني، نيروي دريايي انگلستان را نجات داد ولي براي ايران زحمتي ايجاد كرد كه از مجموع مزاحمت‏هاي دولت‏هاي ديگر، بيشتر بود".

آغاز مجدد جنگ شهرها از سوي عراق در اوج جنگ تحميلي (1364ش)

رژيم بعثي عراق، در طول هشت سال دفاع مقدسِ غيور مردان سپاه اسلام، همواره پس از شكست در جبهه‏هاي جنگ و از كف دادن بخشي از مواضع خود، از درماندگي، تنها راهِ چاره را در بمباران مناطق مسكوني و غيرنظامي مي‏ديد و به اين روش غيرانساني متوسل مي‏شد تا به زعم خود، شكستش را پنهان كند. با فرار بعثيان به عمق خاك عراق و خارج شدن شهرهاي زيادي از زير آتش توپخانه و موشك‏هاي بُردِ متوسطِ عراق، ابرقدرت‏ها، موشك‏هايي با بُرد بلند در اختيار رژيم بعث گذاشتند و بار ديگر، سياست بمباران مناطق مسكوني، از سر گرفته شد. در جريان اين بمباران‏ها، عده زيادي از مردم بي‏پناه در شهرهاي مختلف كشور به خاك و خون كشيده شدند و برگ ننگين ديگري به كارنامه سياهِ رژيم بعث و حاميانِ مزوّر آنان اضافه گشت. در اين ميان به منظور مقابله به مثل، خلبانان متهور ايراني نيز، بارها مناطق حساس و استراتژيك عراق را هدف حمله خود قرار دادند.

درگذشت دكتر "علي اكبر سياسي" بنيانگذار و پدر روانشناسي جديد ايران (1369 ش)

علي اكبر سياسي در سال 1273 ش در تهران به دنيا آمد. پس از اتمام تحصيلات دانشگاهي، در روزگار احمدشاه قاجار، در امتحانات اعزام دانشجو به خارج، شاگرد اول شد و بعدها در فرانسه دكتراي علوم تربيتي و روانشناسي گرفت. علي اكبر سياسي تحت تأثير جريان‏هاي فكري و اجتماعي ناشي از زندگي در اروپا، با چند تن از دوستانش كه در فرنگ تحصيل كرده بودند، حزب ايران جوان را تأسيس كرد. او پس از بازگشت از اروپا به تدريس در مدرسه دارالفنون، نظام و علوم سياسي پرداخت و با تأسيس دانشگاه تهران به استادي اين دانشگاه نائل آمد. وي بعدها كه انجمن روانشناسي ايران تأسيس شد به رياست آن انجمن برگزيده شد و رياست مؤسسه روانشناسي دانشگاه تهران را برعهده گرفت. دكتر سياسي همچنين مدت دوازده سال رياست دانشگاه تهران را به عهده داشت. دكتر سياسي، وزير فرهنگ در دولت احمد قوام و علي سهيلي و نيز وزير مشاور در هيئت دولت مرتضي قلي بيات، وزير فرهنگ دولت ابراهيم حكيمي و وزير امور خارجه دولت ساعد بود. او در پايه‏گذاري يونسكو همكاري داشت و عضو فرهنگستان ايران و شوراي عالي فرهنگ بود. وي پس از كناره‏گيري از رياست دانشگاه، با استادي و تدريس در دانشكده ادبيات خدمت مي‏كرد و به مقام استادي ممتاز رسيد. دكتر سياسي، ده سال پاياني عمر را در اروپا و امريكا زندگي مي‏كرد و به كارهاي علمي مي‏پرداخت. از دكتر سياسي آثار متعددي بر جاي مانده كه اصول روانشناسي، روانشناسي پرورشي، روانشناسي جديد، منطق و فلسفه، هوش و خرد و... از آن جمله‏اند. وي اصول روانشناسي جديد را در ايران بنياد نهاد، از اين روبه نام بنيانگذار و پدر روانشناسي جديد در ايران معروف مي‏باشد. دكتر علي اكبر سياسي پس از سالياني كه در اروپا زندگي مي‏كرد، در سال 1368 به ايران بازگشت و سرانجام در خرداد 1369 در 96 سالگي در تهران درگذشت.

وفات حضرت خديجه(س) همسر با وفاي پيامبر اسلام(ص) بنا به روايتي(10بعثت)

حضرت خديجه‏ي كبري(س) كه از زنان نامدار و ثروتمند قريش بود پانزده سال قبل از بعثت با پيامبر اسلام(ص) ازدواج كرد. اين بانوي بزرگوار اولين فردي بود كه به رسالت پيامبر ايمان آورد و با تمام توان و ثروت خود به ياري دين اسلام برخاست. وجود حضرت خديجه براي پيامبر اسلام به قدري اهميت داشت كه پيامبر اكرم(ص) رحلت اين بانوي بزرگ را مصيبتي عظيم خواند و سال رحلت حضرت خديجه و حامي بزرگ ديگر خود يعني حضرت ابوطالب را عام الحزن يعني سال اندوه ناميد، زيرا ابوطالب عموي پيامبر نيز در همان سال وفات يافته بود. پيامبر اكرم(ص)، حتي سال‏ها پس از رحلت آن بانوي بزرگوار، از ايشان به خوبي و نيكي ياد مي‏كرد و او را ستايش مي‏نمود. آن حضرت در جواب كسي كه به پيغمبر گفت: خداوند، بهتر از خديجه را به تو عوض داده است، فرمود: "سوگند به خدا كه خداوند، مرا بهتر از او عوض نداده است. او به من ايمان آورد، هنگامي كه مردم كفر ورزيدند و مرا تصديق كرد، آنگاه كه مردم مرا تكذيب كردند و با مال خود مرا ياري نمود، آنگاه كه مردم، مرا محروم ساختند و پروردگار، مرا تنها از ميان زنان، از او به ولادت فرزند روزي داد." ام المؤمنين خديجه(س) به هنگام وفات 65 سال داشت.

ارسال نامه ی كوفيان براي "امام حسين(ع)" جهت عزيمت امام به عراق(60ق)

امام حسين(ع) پس از ترك اعتراض‏آميز مدينه و ورود به مكه، به افشاي ماهيّت ضد اسلامي دستگاه يزيد پرداخت. در اين حال، مردم كوفه كه خاطره‏ي حكومت علي(ع) را از بيست سال پيش در خاطر داشتند، از امام حسين(ع) جهت رهبري خود دعوت كردند. از آن پس، سران شيعيان كوفه، نامه‏هايى به حضور امام نوشتند كه اولين نامه در دهم رمضان سال شصت هجري به دست آن حضرت رسيد. ارسال نامه‏ها از طرف شخصيت‏ها و گروه‏هاي متعدد كوفي همچنان ادامه يافت به طوري كه تنها در يك روز، ششصد نامه به دست امام رسيد و مجموع نامه‏هايي كه به تدريج مي‏رسيد، بالغ بر دوازده هزار نامه گرديد. دعوت كوفيان، بُعد تازه‏اي به وضعيت داد و وظيفه‏ي تازه‏اي براي امام ايجاد كرد. بنابراين و با در نظر گرفتن شرايط موجود بود كه امام حسين(ع) تصميم به عزيمت به عراق گرفته، راهي آن ديار شد.

كشف عامل بيماري مالاريا توسط "آلفونْسْ لاوْران" پزشك فرانسوي (1880م)

شارل لويى آلفونْسْ لاوران، پزشكي فرانسوي بود كه پس از اخذ دكتراي خود، به خدمت نظام درآمد و به الجزاير اعزام شد. وي در آنجا فرصت مناسبي داشت تا درمورد بيماري مالاريا كه همه ساله در بسياري از نقاط جهان، جان انسان‏هاي زيادي را مي‏گرفت، تحقيقات كافي و مطالعات لازم به عمل آورد. در نتيجه در 26 مه 1880م به كشف عامل اين بيماري موفق شد. لاوران پي برد كه عامل بيماري‏زاي مالاريا، از نوع باكتري نبوده، بلكه موجودي تك ياخته از سلسله آغازيان است. اين نخستين بار بود كه موجودي تك سلولي به عنوان عامل مولد يك بيماري شناخته مي‏شد. اين موجودات انگلي توسط پشه‏هايى موسوم به آنوفل وارد بدن و خون مي‏شوند و بيماري را منتقل مي‏كنند. پس از انتقال باكتري به بدن و تكثير آنان، شخص در ابتدا دچار لرز مي‏شود و درنتيجه تركيدن گويْچه‏هاي سرخ پر انگل و پراكنده شدن انگل‏هاي درون آن در خون، بيماري مالاريا يا تب نو شكل مي‏گيرد. براي نابودي اين بيماري بايد محل زندگي پشه آنوفل در باتلاق‏ها را خشكانيد و اين پشه‏ها را به وسيله سم‏پاشي از بين برد. لاوران در سال‏هاي بعد نيز به مطالعه در باب بيماري‏هاي مناطق گرمسيري پرداخت و در سال 1907م به سبب تحقيقاتش در باب كشف عامل بيماري مالاريا، به اخذ جايزه نوبل نائل آمد.