پاسخ حضرت امام خميني(ره)به تلگراف آيت اللَّه حكيم براي هجرت به نجف (1342 ش)
مدت كوتاهي پس از تهاجم وحشيانه مزدوران رژيم پهلوي به مدرسه فيضيه، موج خشم و نفرت ناشي از اين فاجعه، از مرزهاي كشور فراتر رفت و حوزههاي علميه نجف و كربلا را نيز فرا گرفت. در اين ميان علاوه بر اعتراض مراجع، علما و طلاب عراق، علماي كربلا طي تلگراف و طومارهايي كه براي رؤساي كشورهاي عربي و اسلامي فرستادند، پرده از جنايات رژيم شاه برداشته و اهداف نهضت امام خميني و مظلوميت روحانيت شيعه را به علما و مسلمانان كشورهاي ديگر رساندند. آيتاللَّه سيد محسن حكيم طي تلگرافي، علماي ايران را به صورت دسته جمعي به مهاجرت از ايران به نجف اشرف دعوت نمود. اين دعوت گرچه عملي نبود ولي در ايجاد نفرت نسبت به شاه و افشاي ماهيت ضداسلامي آن تاثير بسزايي داشت. رهبر نهضت اسلامي ايران طي تلگرافي در پاسخ آيتاللَّه حكيم در تاريخ 23 فروردين 1342، خاطر نشان ساختند كه وحدت كلمه علماي اسلام و مراجع وقت ميتواند حافظ استقلال كشور و موجب قطع دست اجانب و دفاع از حريم اسلام و قرآن گردد. ايشان همچنين هجرت مراجع و علماي اعلام را موجب در معرض سقوط قرار گرفتن مركز بزرگ جهان تشيع دانسته، اين عمل را صلاح نديدند.
روز دندانپزشكي
به منظور گسترش و پيشرفت خدمات درماني و بهداشتي دهان و دندان در مناطق محروم كشور و روستاها، مجلس شوراي اسلامي در 23 فروردين 1360، قانون تربيت بهداشتكاران دهان و دندان را تصويب كرد. در اين قانون، مجلس، وزارت بهداشت و درمان را موظف نمود كه داوطلباني را براي تربيت در اين دوره، جذب كند و پس از دادن آموزشهاي لازم، با مدرك فوق ديپلم، آنان را در مناطق محروم به خدمت گمارَد تا از اين طريق، ضمن ارائه خدمات اوليه، از شيوع بيماريهاي دهان و دندان جلوگيري نموده و اصل پيشگيري را مورد نظر قرار دهند. از آن پس و به پيشنهاد جامعه اسلامي دندان پزشكان، روز 23 فروردين به عنوان روز دندانپزشكي نامگذاري گرديد.
شهادت امام موسي كاظم(ع) در زندان "هارون الرشيد" خليفه ي ستمكار عباسي(183 ق)
در زمان امامت امام موسي كاظم(ع) شرايط براي مبارزهي منفي و قيام علمي و ارشاد مردم، آماده بود. با توجه به اين وضعيت، آن امام بزرگوار، فعاليت خويش را در دو جبهه آغاز فرمود. يكي مبارزهي منفي و عدم تسليم در برابر طاغوت و متنفّر كردن مردم از دستگاه ظلم و جور و ديگري در جهت ارشاد و هدايت مردم و نشر احكام و تربيت شاگردان. امام كاظم(ع) در اين راه سختيهاي فراواني را متحمل شده و ساليان طولاني در زندان هارون، خليفهي ستمكار عباسي محبوس گرديد. سرانجام حضرت امام موسي كاظم(ع) پس از پنجاه و پنج سال زندگي و سي و پنج سال امامت در حالي كه سالهاي زيادي از دوران امامت را در زندان ستم هارون الرشيد عباسي گذرانده بود به دستور خليفه و توسط زندانبان قَسيُّ القلبي به نام سِندي بن شاهِك مسموم شده و به شهادت رسيد. شهادت آن امام بزرگوار در زندان بغداد صورت گرفت و بدن مطهرش را در نزديكي بغداد و در محلّي كه امروزه به كاظمين مشهور است به خاك سپردند.
تولد "الكساندر آستروفسكي" نمايش نامه نويس روسي (1823م)
الكساندر نيكالايويچ آستروفِسْكي، نمايشنامهنويس معروف روسي در 12 آوریل 1823م در مسكو به دنيا آمد و پس از طي تحصيلات خود در رشته حقوق، به وكالت دعاوي پرداخت. وي در همين زمان به نگارش روي آورد و در ابتدا آنچه را درباره طبقه بازرگانان، محيط زندگي و خصوصيات اخلاقي آنها فراگرفت در آثارش منعكس كرد. آستروفسكي تا آخر عمر هر سال يك كمدي منتشر كرد و خود نيز در كشور روسيه به شهرت رسيد تا جايى كه در شمار برجستهترين نمايشنامهنويسان قرن نوزدهم و پيشگامان اعتلاي حقوق تئاتر در روسيه بود. آستروفسكي به موازات نگارش نمايشنامههاي كمدي و تاريخي، به موضوع و تاريخ معاصر خود نيز توجه خاص داشت و در اين زمينه نيز آثاري خلق كرد. موضوع در نمايشنامههاي آستروفسكي پيوسته رو به گسترش ميرود و علاوه بر طبقه بازرگانان، طبقههاي ديگر جامعه را نيز در برميگيرد. وي در عرصه نگارش، همچون يك نقاش برجسته، جامعه عصر خويش را به نمايش ميگذاشت. بينش نيرومند، تازگي طبع و قلم وي در تبديل واقعيتهاي زندگي و اجتماع به نمايشنامه، از يك سو باعث قرار گرفتنش در جايگاه يك شخصيت استثنايى شد و از طرف ديگر، عامل تغييرات مهمي در تئاتر روسيه گرديد. نفوذ و تاثير آستروفسكي در ادبيات و آداب و رسوم روسيه چنان اوج گرفت كه او را بزرگترين نمايشنامهنويس روسيه در دوره رئاليسم يا واقعگرايى دانستهاند. وي همچنين در راه ايجاد تئاتري ملي، خارج از حيطه سانسور و انحصار تلاش كرد و تا رسيدن به اين هدف، اين مسير را ادامه داد. از آستروفسكي آثار متعددي برجاي مانده كه توفان، جنگل، دختر برفي، رؤيا بر رود ولگا و قرباني آخر از آن جملهاند. الكساندر آستروفسكي سرانجام در 14 ژوئن 1886م در شصت و سه سالگي درگذشت.