كارشناسان علوم بهداشتي در گزارش جديدي تاكيد كردند كه يك رژيم غذايي مرغوب و خوب بايد حاوي بسياري از مواد خوراكي ضد سرطان باشد.
اين كارشناسان مي‌گويند بدن براي اينكه بتواند با بيماري‌ها مقابله كند، قطعا به مواد غذايي با ارزش تغذيه‌اي زياد نياز دارد.
اين كارشناسان خاطرنشان كردند: كاهش وزن در صورتي كه فرد دچار اضافه وزن باشد مي‌تواند به كاهش خطر بروز سرطان كمك كند اما بايد به اين نكته مهم نيز توجه داشت كه هر نوع رژيم غذايي در كاهش احتمال سرطان موثر نيست.
به گزارش روزنامه بيزينس ويك، دكتر داكسابن امين متخصص ارشد تغذيه باليني در مركز سرطان اندرسون در دپارتمان تغذيه دانشگاه تگزاس تصريح كرد: تنها رژيم‌هاي غذايي براي مقابله با سرطان مفيد هستند كه در طولاني مدت عادات تغذيه‌اي انسان را بتوانند تغيير دهند و همچنين از نظر تنوع مواد غذايي غني باشند.
بسياري از مطالعات نشان مي‌دهد كه مصرف ميوه‌ها و سبزي‌ها اثر حفاظتي در مقابله با سرطان دارد.تركيبات رنگي گياهان در بدن نقش آنتي اكسيداني ايفا مي‌كند و درافرادي كه مصرف ميوه و سبزي در آنها زياد است، احتمال بروز سرطان كمتر مي‌شود. بعضي از اين تركيبات ضد سرطان شامل كاروتنوئيدها و ليمونوئيدها هستند كه اثرات ضد سرطاني قوي دارند و از ليپيدها، خون و ساير مايعات بدن در مقابل حمله راديكال‌هاي آزاد، حفاظت مي‌كنند.
به گزارش ايسنا، منابع غذايي نارنجي، زرد و قرمز مثل گوجه فرنگي، هويج، پرتقال، طالبي و زردآلو غني از كاروتنوئيدها هستند كه جزو آنتي اكسيدان‌هاي قوي به شمار مي‌آيند. نوعي كاروتنوئيد به نام بتاكاروتن نيز كه پيش ويتامين آ است در مقابل سرطان ريه، روده بزرگ، سينه و پروستات اثر حفاظتي دارد. از بين تمام كاروتنوئيدها، ليكوپن كه در گوجه فرنگي موجود است، بيشترين فعاليت آنتي‌اكسيداني را دارد كه به خصوص خطر سرطان پروستات را تا حد زيادي كاهش مي‌دهد.
غذاهاي طبيعي به عنوان قسمتي از يك رژيم غذايي سالم نقش مهمي در كمك به عملكرد درست بدن دارد، غذاهاي طبيعي و مغذي زيادي وجود دارند. بنابراين گزارش، وجود مواد فيبري در گياهان به عنوان يك تركيب ضد سرطان، حائز اهميت است.
قراردادن رژيم اصلي غذايي برپايه فرآورده‌هاي گياهي و مصرف انواع حبوبات و غلات براي اين منظور توصيه مي‌شود. در اين گياهان تركيبات بازدارنده پروتئازي به عنوان تركيب ضد سرطان شناخته شده است. اثر ضد سرطاني اين تركيب با كاهش دادن رشد سرطان‌هاي سينه، روده و پوست در حيوانات آزمايشگاهي به اثبات رسيده است.