راهپيمايي عظيم مردمي در حمايت از دولت موقت (1357 ش)
در پي اعلام تشكيل دولت موقت انقلابي، راهپيماييهاي وسيعي از سوي ميليونها نفر از مردم مسلمان و انقلابي ايران براي پشتيباني و تأييد اين تصميم حضرت امام در شهرهاي مختلف برپا شد. در اين روز مردم مسلمان ايران با اجتماع در خيابانها، همه، يك صدا خواستار بركناري دولت سرسپرده بختيار شدند. در اين راهپيمايي، تمام طبقات از جمله روحانيان، اصناف، كارگران، دانشجويان و زنان مشاركت داشتند و شعارهايي در تأييد اقدام امام داده شد. در پايان، طي قطعنامهاي به دولت غيرقانوني بختيار هشدار داده شد كه هر چه زودتر از رودررويي ملت كنار بروند.
حلت آيت اللَّه العظمي "حاج آقا حسين طباطبايي قمي" از مدرسين حوزه علميه نجف و قم (1325 ش)
آيتاللَّه حاج آقا حسين طباطبايي قمي در سال 1243ش (28 رجب سال 1282 ق) در شهر قم ديده به جهان گشود. ايشان تحصيلات ابتدايي خود را در يكي از مكتبخانههاي قم شروع كرد و پس از آن، درسهاي مقدماتي از قبيل صرف و نحو و منطق را فراگرفت. حاج آقا حسين قمي پس از آن براي ادامه تحصيل راهي تهران شد و از استاداني همچون ميرزا ابوالحسن جلوه، شيخ فضل اللَّه نوري، ميرزا محمد حسن آشتياني، شيخ علي مدرس يزدي و ميرزا محمود قمي بهره برد. آيت اللَّه قمي سپس طي دو بار سفر به عتبات عاليات از محضر عالمان نامداري همچون: ميرزا محمد حسن شيرازي، ميرزا حبيباللَّه رشتي، آخوند خراساني و علامه سيد محمدكاظم يزدي و آخوند ملاعلي نهاوندي استفاده كرد. وي همچنين تهذيبِ اخلاق را در محضر علامه سيد مرتضي كشميري و علم حديث را در محضر علامه ميرزا حسين نوري فراگرفت. ايشان ضمناً به حوزه درس ميرزا محمد تقي شيرازي رفت و عمده شاگردي خود را نزد وي به انجام رساند به طوري كه مورد توجه خاص استاد واقع شد و ميرزا، براي مرجعيت و تقليدِ بعد از خود، او را معين كرد. آيت اللَّه قمي پس از نزديك به بيست سال اقامت در نجف به مشهد بازگشت و حوزه درس خود را تشكيل داد و مرجعيت مردم را نيز عهدهدار شد. وي در واقعه قيام خونين مسجد گوهرشاد مشهد در اعتراض به كشف حجاب اعتراض خود را مطرح ساخت كه به تبعيد ايشان به عراق انجاميد. ايشان از مراجع وارستهاي بود كه در مقاطع مختلف بهخصوص در دوران خفقان رضاخاني به پا خاست و شجاعانه به ستيز با دشمن پرداخت و دخالت عملي در سياست را با حضور در صحنههاي مختلف سياسي بخوبي نشان داد كه به حق ميتوان او را "قامت قيام" ناميد. آيت اللَّه قمي از مشايخ حديث و اجتهادِ زمان خود بود كه بعد از شيخ الشريعه اصفهاني، رياست و زعامت شيعه به او منتهي شد. از ايشان آثار متعددي بر جاي مانده كه حاشيه بر عروةُالوثقي، حاشيه بر رساله ارث و نَفقات، مختصَرُ الاحكام، طريقُ النجاة، مناسك حج و... از آن جملهاند. اين فقيه عالي مقام و عالم نستوه سرانجام در هفدهم بهمن 1325 ش برابر با چهاردهم ربيعالاول 1366ق در هشتاد و دو سالگي رحلت كرد و پس از تشييعي باشكوه در صحن امام علي(ع) دفن گرديد.
تشكيل مجمع تشخيص مصلحت نظام به امر امام خميني (1366 ش)
پس از تشكيل مجلس شوراي اسلامي و شوراي نگهبان، مواردي به وجود آمد كه اين دو نهاد با هم اختلاف نظر پيدا ميكردند و در هر بار نظر حضرت امام را اعمال مينمودند. سرانجام در اواسط بهمن 1366 از سوي رييس جمهور، رييس مجلس، رييس ديوان عالي كشور، نخست وزير و حاج احمد خميني نامهاي خطاب به امام نگاشته و از ايشان درخواست شد كه براي حل عملي مسائل، مرجعي را تعيين كرده كه باعث حل اختلاف مجلس با شوراي نگهبان گردد. حضرت امام نيز در 17 بهمن آن سال، فرمان تشكيل مجمع تشخيص مصلحت نظام مركب از اعضاي شوراي نگهبان، رؤساي سه قوه و... را صادر كردند. مشروعيت و قانوني بودن تصميمات مجمع تشخيص مصلحت نظام، تا قبل از بازنگري قانون اساسي در سال 1368، با توجه به اختيارات ولايت مطلقه فقيه كه قانون اساسي آن را به رسميت شناخته، قابل توجيه بود. ولي پس از بازنگري قانون اساسي، اين مجمع براي تشخيص در مواردي كه مصوبات مجلس توسط شوراي نگهبان بر خلاف موازين شرع و يا قانون اساسي تشخيص داده شود و از آن سو مجلس با درنظر گرفتن مصلحت نظام، نظر شوراي نگهبان را تأمين نكند؛ و همچنين مشاوره در اموري كه رهبري به آنان ارجاع ميدهد و ساير وظايفي كه در قانون ذكر شده است، به دستور مقام معظم رهبري تشكيل ميشود. اعضاي ثابت و متغير اين مجمع را مقام معظم رهبري تعيين مينمايند.
درگذشت "جلال الدين سيوطي"، فقيه، محدث و لغتشناس بزرگ عرب(911 ق)
عبدالرحمان بن ابي بكر بن محمد، معروف به سيوطي در 849 ق در قاهره به دنيا آمد. در 8 سالگي قرآن را حفظ كرد و در درس ابوالعباس شَمَني و محيى الدين كافيجي و ديگر بزرگان حاضر شد. وي در تمام فنون رايج به ويژه فقه، هيئت، حديث، تفسير، معاني، بيان، بديع، نحو و لغت متبحر بوده و بر همهي همدورههاي خود، برتري يافت. تاليفات سيوطي را تا سيصد و حتي پانصد كتاب ذكر كردهاند كه تعداد زيادي از آنها جزوه ميباشند. آدابُ السّلوك، اُصول النحو، شرح الفيهي ابن مالك و و نيز شرح ابن عقيل از كتب اوست. وي در هر يك از زمينههاي ادبيات، تاريخ، رجال، تراجمِ احوال و علوم ديگر، تاليفات جامع و نافع دارد.
كشف سردترين نقطه جهان در سيبري (1936م)
سردترين نقطه كره زمين در ششم فوريه 1936م توسط يك هيأت علمي و پس از چهار سال تلاش و جستجو در نقاط سردسيرِ جهان، شناخته شد. اين گروه پس از تحقيقات بسيار، دريافتند كه سردترين ناحيه جهان، شهر ورخويانسك در منطقه سيبري واقع در شمال روسيه است. اين شهر تا پيش از فروپاشي شوروي و به ويژه در زمان تزارها تبعيدگاه محكومان سياسي اين كشور بود و داراي جمعيت بسيار كمي ميباشد. سرماي اين منطقه در زمستان به هفتاد درجه زير صفر ميرسد. لازم به ذكر است كه اين منطقه از مراكز داد و ستد خَز ميباشد و رشته كوههاي ورخويانسك با ارتفاع 2500 متر داراي معادن زغال سنگ، نقره، قلع و روي است. فرار "ژنرال هايزر" مستشار آمريكايي از ايران (1357 ش)
ژنرال هايزر فرستاده ويژه آمريكا، در چهاردهم دي ماه 1357 به منظور كمك به بقاي رژيم پهلوي و اعلام حمايت آمريكا از فرماندهان ارتش شاه و زمينهسازي كودتا عليه انقلاب اسلامي به تهران آمده بود. وي در سفرش به ايران، ارتش را به تحت كنترل گرفتن ايران تشويق نمود و از ارتش خواست تا از دولت بختيار حمايت كرده، نظم را مستقر كند. هايزر معتقد بود كه ارتش قدرت مهار تشنّجات را دارد اما در صورتي كه نيروهاي مذهبي طرفدار امام خميني قصد سرنگوني دولت را داشتند او كودتا را به اجرا ميگذاشت. اما ژنرال هايزر پس از يك ماه تلاش بيهوده و شكست در مأموريت خود به كشورش بازگشت.