توطئه استعماري كشف حجاب توسط "رضاخان پهلوي" (1314ش)

در پي توطئه استعمار در مبارزه با فرهنگ غني اسلام، عاملان استعمار در كشورهاي اسلامي، همزمان اقدام به اعمال مشابهي نمودند. "امان‏اللَّه خان" در افغانستان، "مصطفي كمال آتاتورك" در تركيه و "رضاخان پهلوي" در ايران مأموريت يافتند با مظاهر اسلام مخالفت و مبارزه كنند. استعمارگران دريافته بودند كه مستقيماً نمي‏توانند مسأله كشف حجاب را مطرح كنند لذا بهتر ديدند ابتدا از تغيير لباس مردان شروع كنند زيرا اين كار دو نتيجه داشت. اول اين كه ذهن و روح جامعه را نسبت به تغييرات عمده كه جزء آداب و رسوم اجتماعي به شمار مي‏رفت آماده سازد، و دوم اين كه، نحوه عكس‏العمل اقشار مختلف مردم را بسنجد. در اين راستا رضاشاه با مطرح كردن تغيير لباس و كلاه اروپايي (شاپو) و متحدالشكل كردن لباس مردان، اقدام به تغيير لباس اسلامي و كشف حجاب بانوان نمود. وي اين عمل شنيع را از خانواده خويش آغاز كرد و سپس به كل جامعه سرايت داد. نخستين گروهي كه به اين كاروان ضداسلامي پيوست، خانواده وزيران و دست‏اندركاران نظام استبدادي بودند. در نهايت علي رغم مخالفت‏هاي فراوان مردم مسلمان وعلما و نيز وقوع حادثه خونين مسجد گوهرشاد مشهد در اعتراض به كشف حجاب، رضاخان در هفدهم دي ماه 1314ش، در جشن فارغ التحصيلي دانشسراي مقدماتي دختران در تهران، قانون كشف حجاب زنان را به طور آشكار آغاز نمود و خود به اتفاق همسر و دخترانش كه بدون حجاب بودند در اين جشن شركت كرد. مأموران رضاخان در راستاي اجراي اين قانون، شب و روز در كوچه‏ها و خيابان‏ها گشت مي‏زدند و هر جا زنِ باحجابي را مي‏يافتند با خشونت با او برخورد نموده، چادرش را برمي‏داشتند و مردان را مجبور مي‏كردند تا زن‏هايشان را سر برهنه به خيابان‏ها و مجالس ببرند. با اين همه، عده زيادي از زنان مسلمان، با به جان خريدن همه خطرات و تحقيرها، تا پايان حكومت رضاخان و پس از آن حاضر به ترك حجاب خود نشدند و با مقاومت، افتخار نسل‏هاي آينده شدند.

اعلام موضع امام خميني نسبت به سالگرد كشف حجاب (1341 ش)

به دنبال شكست مفتضحانه دولت در جريان لايحه انجمن‏هاي ايالتي و ولايتي در آذر 1341، رژيم يك بار ديگر قدرت خود را در مصاف با روحانيت آزمود و با استفاده از مناسبت 17 دي 1341، مي‏خواست از زنان بي‏حجاب براي رژه خياباني و تظاهرات كه به صورت غيرمستقيم عليه اسلام و روحانيت تمام مي‏شد، بهره برداري نمايد. حضرت امام خميني(ره) كه با هوشياري كامل مراقب اوضاع بودند، پس از اطلاع از ماجرا بي‏درنگ طي پيامي به دولت هشدار داد كه در صورت وقوع چنين حادثه‏اي، علماي اسلام متقابلاً همان روز را به مناسبت فاجعه مسجد گوهرشاد، عزاي ملي اعلام نمايند. ايشان همچنين در اين پيام عنوان كردند از عموم ملت خواهند خواست كه دست به تظاهرات بزنند و نسبت به عاملين آن ابراز تنفر و انزجار كنند. تهديد رهبر نهضت كه عقب‏نشيني رژيم را به دنبال داشت، يكبار ديگر موج وسيعي از اميد و پيروزي و معرفت به رهبر را در دل‏هاي مردمِ به ستوه آمده به وجود آورد و نهضت را به پيروزي دوم خود رساند.

درگذشت مشكوك جهان پهلوان "غلامرضا تختي"(1346ش)

جهان پهلوان غلامرضا تختي در شهريور 1309 ش در يكي از محلات جنوبي تهران و در خانواده‏اي متوسط به دنيا آمد. وي از كودكي به ورزش روي آورد و ورزش را فقط براي سلامتي و تندرستي بدن مي‏خواست. او در عين حال به نجاري مشغول بود تا اين كه در بيست سالگي در اولين مسابقات قهرماني كشتي كشوري شركت كرد. از آن پس شهره عام و خاص گرديد و در ميدان‏هاي جهاني مدال‏آور شد. تختي سرشار از پاكي و صداقت بود و دلي بي‏باك و جسور داشت. او داراي قلبي رئوف و مالامال از عشق مردم بود و در زندگي خود، بيش از قهرماني به انسان زيستن و از خودگذشتگي مي‏انديشيد. تختي با وجود قهرماني در ميادين بين‏المللي كشتي، هيچ گاه فروتني و تواضع خود را در برابر مردم از دست نداد. وي در دوران قهرماني خود، 9 مدال طلا و نقره جهاني و بازي‏هاي المپيك را كسب كرد و از جمله ورزشكاران ايراني است كه بيشترين مدال‏هاي طلا و نقره را در بازي‏هاي مهم بين‏المللي، به ارمغان آورده‏اند. جهان پهلوان تختي از مريدان آيت‏اللَّه سيدمحمود طالقاني به شمار مي‏رفت و در ملي شدن صنعت نفت حضوري فعال داشت. وي هم‏چنين در جمع‏آوري كمك‏هاي مردمي به زلزله‏زدگان بويين‏زهرا در شهريور 1341، نقش مهمي ايفا كرد به طوري كه حساسيت رژيم را دربرداشت. رژيم كه كمابيش از فعاليت‏هاي سياسي تختي آگاهي پيدا كرده بود، براي به سلطه كشيدن او، رياست فدراسيون كشتي كشور را به او پيشنهاد نمود؛ ولي او اين پيشنهاد و حتي پيشنهاد براي به دست گرفتن شهرداري تهران يا نمايندگي مجلس را نيز رد كرد. در نهايت، رژيم سفاك پهلوي چون هيچ راهي براي نفوذ به تختي نيافته بود و هم‏چنين محبوبيت روزافزون تختي در ميان مردم و مخالفت وي با رژيم وابسته شاه، طاغوتيان را خشمگين كرده بود، سرانجام باعث شد تا عوامل رژيم پهلوي در توطئه‏اي مشكوك، وي را در هفدهم دي ماه 1346 در 37 سالگي به قتل برسانند. هرچند كه در آن زمان، مرگ تختي را، خودكشي عنوان كردند، ولي اين توطئه رژيم با آگاهي يافتن مردم از اصل ماجرا، نقش بر آب گرديد. پيكر جهان پهلوان تختي با حضور خيل دوستداران و مشتاقان، در شهر ري به خاك سپرده شد.

آغاز لشكركشي "محمدشاه قاجار" به هرات در افغانستان(1253 ق)

چون در زمان فتحعلي شاه فتح هرات نيمه كاره رها شده بود و محمدشاه نيز مي‏خواست در فتوحات نظامي شهرتي به دست آورد، لذا چون توان رويارويى با روس‏ها در بازپس‏گيري ولايات از دست رفته‏ي قفقاز را در خود نمي‏ديد، قصد تصرف هرات را در سر مي‏پروراند. از اين رو در ربيع الثاني 1253 ق به هرات لشكركشي كرد و آن جا را به محاصره‏ي خود درآورد. اين محاصره با حمايت روس‏ها صورت گرفت و انگليس كه مستعمره‏ي بزرگ خود يعني هند را در خطر مي‏ديد، دست به تهديد محمدشاه از طريق نظامي زد. تهديدات پياپي انگلستان و نيز طولاني شدن زمان محاصره‏ي هرات، توان ادامه‏ي اين كار را از اردوي محمد شاه گرفت. سرانجام محمدشاه باسرشكستگي و بدون هيچ نتيجه‏اي در 18 جمادي الثاني 1254 ق به تهران بازگشت و اين عمل موجب سلب حيثيّت ايران گرديد.

تولد "شارل پگي" اديب و نويسنده فرانسوي (1873م)

شارْلْ پِگي، شاعر و نويسنده فرانسوي در هفتم ژانويه 1873م در فرانسه به دنيا آمد. وي در جواني وارد نظام شد اما پس از چندي آن را رها كرد و پس از ورود به دانش‏سراي عالي پاريس، از پايان اين دوره نيز صرف‏نظر كرد. پگي از آن پس به نويسندگي روي آورد و در سال 1900م نشريه دفترهاي دو هفتگي را بنيان گذارد كه انتشار آن تا زمان مرگش ادامه يافت. مطالب اين نشريه شامل انديشه‏هاي مختلف و مباحث گوناگون در قلمرو افكار بود كه با بينشي روشن طرح مي‏گرديد. قدرت خستگي‏ناپذير پگي در القاي فكر و پرخاشگري و حساسيت فراوان و هم‏چنين نظريه‏هايش در سلسله نوشته‏هاي اين دفتر آشكار شده است. پگي براي ادراك عمق و عظمت عالم انساني و عالم هنر، هم با اشارات و كنايات سمبوليسم و نمادگرايى مخالف است و هم با صراحتِ ناتوراليسم كه در آن بيشتر به تقليد دقيق و مو به موي طبيعت پرداخته مي‏شود. مذهب پگي، نوعي مذهب شاعرانه بود بدون قيد و مستقل از هر نوع قانون خشك مذهبي. مسائل مربوط به خدا در وجود پگي با نوعي عرفان آميخته بود. شارل پگي هرچند از جانب بسياري از نويسندگان بزرگ عصر خود تحقير مي‏شد و انتقاد او به كليسا مورد هجوم واقع مي‏گرديد، اما بعدها پيشرو گروهي از نسل جوان گشت و آثارش از مهم‏ترين آثار در طول نيمه اول قرن بيستم به شمار آمد. حتي مقامات دانشگاهي و كليسايى آن را ستودند. شيوه نگارش پگي چنان است كه دست يافتن به انديشه‏هايش را دشوار مي‏سازد. نثرش همراه با تكرار خستگي ناپذيري است كه تازگي و ابتكار فكري او را از چشم عامه مردم، دور نگه مي‏دارد. آثار كامل پگي پس از مرگ او در پانزده جلد منتشر شد و آثار كامل منظوم وي در سال 1941م به چاپ رسيد. شارل پگي سرانجام در پنجم سپتامبر 1914م در چهل و يك سالگي درگذشت.