معرفي عراق به عنوان متجاوز از سوي سازمان ملل متحد (1370ش)

يازده سال پس از آغاز جنگ هشت ساله تحميلي رژيم بعث عراق عليه ايران و سه سال پس از صدور قطعنامه 598 شوراي امنيت و اتمام جنگ و با تلاش‏هاي پي‏گير سياسي مسؤولان نظام جمهوري اسلامي، حقانيت ايران در دفاع مشروع به اثبات جامعه جهاني رسيد. خاوير پرز دكوئيار، دبير كل وقت سازمان ملل متحد در 18 آذر 1370 طي يك گزارش رسمي به شوراي امنيت اعلام كرد كه عراق در 31 شهريور 1359 به ايران حمله كرده و متجاوز است. اعلام اينكه در جنگ تحميلي، عراق آغازگر و مسؤول جنگ بوده است، يك پيروزي بزرگ سياسي است. اين دفاع و نبرد، در حالي ادامه و پايان يافت كه جهانيان، باني جنگ را مي‏شناختند و حتي به كمك او شتافته بودند. آنان زماني به خود آمدند كه سلاح‏هاي ارسالي به عراق، عليه خودشان به كار گرفته شد و عراق، منطقه خليج فارس را درگير جنگي مهيب و عظيم كرد. متجاوز بودن عراق، گرچه بسيار دير اعلام شد، اما از پيروزي‏هاي مهمي است كه در تاريخ كشورمان به عنوان واقعه‏اي بزرگ ثبت شده است.

آغاز هشتمين كنفرانس سران كشورهاي اسلامي در تهران (1376ش)

هشتمين اجلاس سران كشورهاي اسلامي در تهران با شركت قريب به اتفاق سران كشورهاي اسلامي و مقامات عالي رتبه پنجاه و پنج كشور مسلمان در هجدهم آذرماه 1376 و با سخنان مهم مقام معظم رهبري آغاز شد. حضرت آيت‏اللَّه خامنه‏اي در اين سخنان با تكيه بر سه محور عمده اسلام، امت اسلامي و سازمان كنفرانس اسلامي و با اشاره به وضعيت موجود ملل مسلمان و كشورهاي اسلامي در دنياي امروز و تصوير و دورنماي آن، بر ضرورت شناسايي و شناساندن اسلام، پيشينه و دورنماي امت اسلامي و ظرفيت، قدرت و وظايف سازمان كنفرانس اسلامي تاكيد كردند. ايشان همچنين پيشنهادهاي تشكيل بازار مشترك اسلامي، تشكيل پارلمان مشترك اسلامي، تشكيل ديوان داوري اسلامي و تلاش براي عضويت دايم دنياي اسلام در شوراي امنيت سازمان ملل تا زماني كه حق وتو به قوت خود باقي است را به سران كشورهاي اسلامي ارايه نمودند. هشتمين اجلاس سران كشورهاي اسلامي در حالي در تهران برگزار شد كه جهان اسلام با مشكلات عديده‏اي از قبيل: فرايند به اصطلاح صلح خاورميانه و حمايت بي‏چون و چراي آمريكا از رژيم صهيونيستي، ادامه برادركشي و جنگ در افغانستان و نيز بحران جامو و كشمير، بوسني و هرزه‏گوين و... روبرو بود. در پايان اجلاس سه روزه كنفرانس اسلامي در بيستم آذر 1376، اعضاي سازمان متعهد شدند كه با تروريسم مقابله كنند و براي بازپس‏گيري قدس و مسجدالاقصي و حق ملي مردم فلسطين و بازگشتن به سرزمينشان و ايجاد كشور مستقل فلسطين با حاكميت قدس شريف به عنوان پايتخت، تلاش كنند. از ديگر نتايج اين اجلاس مي‏توان به اتحاد رهبران جهان اسلام عليه رژيم صهيونيستي و محكوم كردن جنايات آنان اشاره كرد. اجلاس تهران از موفق‏ترين نشست سران كشورهاي اسلامي بود كه بازتاب گسترده‏اي در رسانه‏هاي كشورهاي غربي و آمريكا داشت. در اين اجلاس، جمهوري اسلامي ايران، رياست كنفرانس اسلامي را تا سه سال برعهده گرفت.

درگذشت "ابوسهل هروي" دانشمند و اديب (433 ق)

محمد بن علي هروي نحوي ولغوي شهير، معروف به مؤذن، از ادباي قرن پنجم هجري قمري بوده است. وي داراي آثار قلمي از جمله اَسماءُ الاَسَد، اَسماءُ السَّيف و التَّلويحُ في شرحِ الفَصيح مي‏باشد. وفات وي در قاهره روي داد.

تولد "جان ميلتون" شاعر و نويسنده بزرگ انگليسي (1608م)

جان ميلْتون، شاعر بزرگ قرن هجدهم انگلستان، در 9 دسامبر 1608م در لندن به دنيا آمد. او از كودكي به شعر و ادبيات علاقه‏اي ويژه پيدا كرد و در 21 سالگي اولين اثر مشهور خود را به نام سرود تولد مسيح(ع) سرود. وقايع دوران زندگي ميلتون او را به شدت آزار مي‏داد به طوري كه تصميم گرفت عليه بيدادگري قيام كند. ميلتون از سي سالگي وارد مبارزات شديد سياسي عليه پادشاه و استبداد و براي دفاع از آزادي قلم و بيان شد و اين مبارزه را بيست سال ادامه داد. با اين حال اين مبارزات به هدف مطلوب او نيانجاميد و او خسته و رنجور، گوشه انزوا گزيد و به خلق آثار هنري خويش پرداخت. در اين حال بود كه بر اثر نوشتن و مطالعه زياد، بينايى چشمان خود را از دست داد و با آغاز دوباره استبداد، سوزناك‏ترين اشعار خود را به نظم درآورد. ميلتون در سال 1660م، كور و خسته و نوميد، اثر جاويدانش با نام بهشت گمشده را سرود. وي در اين اثر، داستان عصيان شيطان در برابر خدا و سرگذشت آدم و حوا را به منظور توجيه مشيت الهي نسبت به بشر باز مي‏گويد. اين اثر، يكي از بزرگ‏ترين حماسه‏هاي منظوم جهان به شمار مي‏رود و از لحاظ استحكام كلام، در ادبيات انگليس بي‏نظير است، به طوري كه ميلتون را پس از شكسپير، در رديف اول قرار مي‏دهد. ويژگي شعر ميلتون، در استحكام، صراحت و ظرافت آنهاست. تعادل و تركيب شعر با موضوع و هماهنگي آن دو با هم با پيچيدگي‏هاي اوزان، در تمامي آثار ميلتون به چشم مي‏خورد. ميلتون، شعر آزاد را با چنان استحكام و صراحت و ظرافتي مي‏سازد كه هيچ يك از معاصرانش به آن دست نيافته‏اند. اشعار مختلف او، ادراك بي‏نظيرش را در پيچيدگي‏هاي اوزان خوش‏آهنگ نشان مي‏دهد. آهنگي كه از تعادل ساختمان و تركيب استادانه شعر با بيان موضوع، اعم از خطابه‏نويسي يا داستان‏پردازي، حاصل مي‏شود. نثر ميلتون نيز بسيار فصيح و استوار است و هنر نمايشي او نيز در حد قابل قبولي قرار دارد. نفوذ عظيم ميلتون در آثار نويسندگان انگليسي و آلماني نيز به خوبي ديده مي‏شود. به طور كلي، شعر ميلتون، ثمره وقوف كامل او بر ادبيات يوناني و لاتيني است كه بر اثر استعداد و نبوغ خاص شاعر، به ادبيات انگليسي مي‏پيوندد و با آن تكامل مي‏يابد. ميلتون آثار ديگري نيز دارد كه بهشت بازيافته، روح شادمان و روح اندوهناك نيز از آثار معتبر جهان به شمار مي‏روند. جان ميلتون سرانجام در هشتم نوامبر 1674م در شصت‏وشش سالگي درگذشت، در حالي كه هرگز نتوانست آن‏چه را مي‏خواست، به چشم ببيند.