انعقاد قرارداد تسليحاتي يك ميليارد دلاري ميان عراق و فرانسه در جريان جنگ (1360 ش)

دولت فرانسه از ابتداي شروع جنگ، حمايت وسيع و همه جانبه‏اي از عراق به عمل مي‏آورد و در طول جنگ، اين حمايت ابعاد وسيع‏تري يافت. در اين ميان، فرانسه از اعطاي هر گونه كمك و وام براي خريدهاي تسليحاتي عراق فروگذار نمي‏كرد به طوري كه طي سال‏هاي بعد، دولت فرانسه حدود پنج ميليارد دلار وام ديگر در اختيار بغداد گذاشت و به اين ترتيب به بزرگترين شريك اروپايي عراق تبديل شد. اين اقدامات در حالي بود كه پاريس همواره از پرداخت بدهي يك ميليارد دلاري خود به جمهوري اسلامي ايران طفره مي‏رفت.

اعلام فضاي باز سياسي توسط رژيم شاه (1355 ش)

پس از پيروزي حزب دموكرات آمريكا به رهبري جيمي كارتر، از آنجا كه او تز حمايت از حقوق بشر را اعلام كرده بود، تصميم گرفت تا اين نمايش تبليغاتي را به صورت عيني در كشورهاي وابسته‏اي مثل ايران به آزمايش بگذارد. به اين ترتيب با اعلام فضاي باز سياسي و حقوق بشر، صحنه سياسي - اجتماعي و اقتصادي ايران، يكباره از سمت شاهنشاهي ناب كه اصالت ملّيت ايراني آن روز را نشان مي‏داد به سوي كارتر گرايي خالص كه نشانگر وابستگي صد در صد بود، چرخش يافت و بار ديگر ايران، قرباني شيوه‏هاي تبليغاتي آمريكا و حل مشكلات داخلي سردمداران اين كشور امپرياليستي گرديد. كارتر نيز همچون كِنِدي رييس جمهور قبلي، به اين نتيجه رسيده بود كه ادامه سياست سلطه جويانه آمريكا در كشورهايي كه زير فشار استبداد داخلي و سلطه اختناق آور آمريكا به نقطه انفجار رسيده است، امكان‏پذير نيست و آمارها نشان مي‏داد كه عصيان اين ملت‏ها چون آتش زير خاكستر، با هر بهانه‏اي مي‏تواند شعله ور گردد. اعلان فضاي باز سياسي در حقيقت پاسخ مثبت محمدرضا پهلوي به كارتر بود كه تحولاتي در وضع زندان‏ها و زندانيان سياسي به وجود آورد. همچنين، تغييراتي ظاهري در اين زمينه‏ها براي نمايش به نمايندگان صليب سرخ جهاني و عفو بين المللي ايجاد گرديد و بخشي از محدوديت‏ها و فشارها عليه پخش اعلاميه‏ها، نوارها و رساله‏هاي عمليه حضرت امام خميني(ره) برداشته شد. سياست فضاي باز سياسي، نه تنها رژيم شاه را به اهداف سياسي خود نائل نكرده وتشنج و خشم ملت را نزدوده بود، بلكه مشكلات جديدي نيز بر انبوه مشكلات حل نشده قبل افزود، تا اين كه زمينه‏اي حياتي براي پيروزي نهضت اسلامي و سقوط رژيم پهلوي، در بهمن 1357 پديد آورد.

 

استعفاي "تريگوه لي" اولين دبير كل سازمان ملل متحد (1952م)

تريگوه لي سياست‏مدار نروژي و اولين دبيركل سازمان ملل متحد در سال 1896م به دنيا آمد. وي در سال 1941م به وزارت امور خارجه نروژ انتخاب شد و در اول فوريه 1946م، پس از پايان جنگ جهاني دوم و بازگشت ثبات به جهان، به عنوان نخستين دبير كل سازمان ملل متحد، براي يك دوره 5 ساله انتخاب شد. او در اول نوامبر 1950م، پس از پايان اين دوره، براي مدت 5 سال ديگر در اين سمت ابقا شد. تريگوه‏لي در زندگي سياسي و اجتماعي به عنوان يك حقوق‏دان و كارشناس امور كارگري شناخته شده و نقش موترش در رفع اختلافات‏هاي كارگري، به وسيله ميانجي‏گري و سازش، زمينه مناسبي براي نمايش توانايى‏هاي او در رفع مسالمت‏آميز اختلافات بين‏المللي فراهم كرده بود. ابتكار عمل او در مورد مسائل فلسطين، جنگ اعراب و اسرائيل، دخالت در جنگ كره، تلاش براي تخليه ايران از نيروهاي متفقين، ارائه برنامه بيست ساله صلح و اصول ده‏گانه برنامه صلح و... از جمله فعاليت‏هاي دوران دبيركلي تريگوه‏لي بوده است. تريگوه‏لي كه سياست ميانه‏رو و محافظه‏كارانه‏اي را نسبت به مسايل سياسي جهان دنبال مي‏كرد درنهايتْ، به سبب بيماري در دهم نوامبر 1952م استعفا داد و داگ هامِرْ شولْدْ، ديپلمات سوئدي، جانشين او گرديد. هرچند اين نكته را نيز نبايد از نظر دور داشت كه ادامه جنگ سرد ميان شرق و غرب و وجود فضاي بي‏اعتمادي كه بلوك شوروي نسبت به فعاليت‏هاي دبيركل سازمان ملل داشت، باعث گرديد كه تريگوه‏لي از ادامه فعاليت رضايت‏بخشِ خود مايوس گردد. تريگوه‏لي سرانجام در سال 1970 در 74 سالگي درگذشت.