امضاي لايحه ساختار جديد دولت از سوي ناصرالدين شاه قاجار(1251 ش)

مشيرالدوله، صدراعظم ناصرالدين شاه، در روزهاي پاياني اولين سال صدارتش، لايحه‏اي به ناصرالدين شاه تسليم و در آن، اصول تشكيلات جديد دولت ايران را پيشنهاد نمود. در مقدمه اين لايحه، به منظور اينكه شاه گمان نكند كه قصد محدود ساختن اختياراتش در بين است، نام يكايك تشكيلات دولت ايران را دربار اعظم خواند و با اين مقدمه، تشكيلات دولت را كه داراي نه وزير و يك صدراعظم بود، با حدود اختيارات صدراعظم و هر يك از وزيران به تفصيل ذكر كرد. وزارت‏خانه‏هاي نه‏گانه عبارت بودند از: وزارت داخله، خارجه، جنگ، ماليه، عدليه، علوم، فوايد عامه، تجارت و زراعت و دربار. وي با تعيين يك وزير براي بررسي امور دربار سلطنت، امور دربار نيز را زيرنظر صدراعظم قرار داد. در اين هيئت دولت، صدراعظم، برجسته‏ترين فرد بود. نكته مهم ديگر مسئووليت وزيران در مقابل صدراعظم و قطع ارتباط مستقيم آنها باشاه است. ناصرالدين شاه، لايحه سپهسالار را پسنديد و با امضاي آن، بدان اعتبار قانوني بخشيد.

به زمين زده شدن اولين كلنگ پالايشگاه نفت تهران (1344 ش)

اولین کلنگ پالایشگاه نفت تهران در سال 1344 هجری شمسی نزدیکی شهرری به زمین زده شد.

برپايي تظاهرات گسترده مردم عليه رژيم پهلوي (1357 ش)

با گسترش نهضت اسلامي عليه رژيم شاه، شهرهاي گرگان، تهران، قم، تبريز، كرمانشاه و همدان به عرصه تظاهرات گسترده و اعتصابات مردمي و دولتي تبديل شدند. در تهران، مدارس تعطيل شد و گروه زيادي از دانش‏آموزان كه در دانشگاه تهران اجتماع كرده بودند به دست نظاميان رژيم شاه، مجروح و دستگير شدند. در شهر گرگان، عظيم‏ترين تظاهرات مردمي از آغاز نهضت اسلامي تا آن روز برگزار شد و مردم به اداره ساواك شهر حمله بردند. كارگران پالايشگاه تبريز، كاركنان شركت برق كرمانشاه و كاركنان تلويزيون ايران اعتصاب نموده و استادان و طلاب حوزه علميه قم، جلسات درس خود را تعطيل كردند. اين تعطيلي فرصتي را فراهم ساخت تا استادان و طلاب انقلابي با حضور بيشتر در بين مردم، به روشنگري و هدايت حركت اسلامي به سمت پيروزي نهايي انقلاب بپردازند.

 

تصرف شهر بغداد پايتخت خلفاي عباسي توسط "هلاكوخان مغول" (656 ق)

پس از حمله‏ي سپاهيان مغول و تسخير شهر بغداد، پايتخت خلافت عباسيان، در چهارم صفر سال 656 ق، خليفه‏ ي عباسي، المستعصم باللَّه، با سه پسر خود و سه هزار تن از سادات، بزرگان، قضات و اعيان بغداد از شهر خارج شد و به خدمت هلاكو رسيد و تسليم وي گرديد. هلاكو امر كرد كه مردم بغداد را به بهانه‏ي سرشماري به خارج از شهر كوچ دهند. سپس دستور قتل همگي آنان را صادر كرد و خود در نهم صفر وارد بغداد شد و آن شهر تاريخي را به يغما بُرد.

 

آغاز به كار سازمان ملل متحد معروف به پارلمان جهاني و روز ملل متحد(1945م)

پس از جنگ جهاني دوم سازمان ملل متحد به عنوان بزرگ‏ترين سازمان بين‏المللي دنيا، جانشين جامعه ملل شد كه در فاصله بين دو جنگ جهاني، فعاليت مي‏كرد. نمايندگان دولت‏هاي متفقين در جنگ جهاني دوم شامل امريكا، شوروي، انگلستان و فرانسه، در مذاكراتي كه در زمان جنگ انجام داده بودند، مقدمات تشكيل سازمان ملل متحد را فراهم آوردند. بعدها در جلساتي كه در واشينگتن، يالتا و مسكو تشكيل شد، زمينه تشكيل اين سازمان فراهم گرديد. سرانجام در كنفرانس سانفرانسيسكو در امريكا، نمايندگان پنجاه كشور جهان، تأسيس سازمان ملل متحد و اساسنامه آن را تصويب كردند. منشور سازمان ملل كه در 26 ژوئن 1945م تنظيم شد اعلام داشت كه سازمان مزبورْ كانوني از كشورهايى خواهد بود كه هدفشان حفظ صلح و ثبات و همكاري بين‏المللي است. و سرانجام در 24 اكتبر 1945 با تأييد منشور آن، توسط 29 كشور جهان، تحقق پيدا نمود. مقرّ سازمان ملل متحد در نيويورك و داراي شش ركن اصلي است كه عبارتند از: مجمع عمومي، شوراي امنيت، شوراي اقتصادي و اجتماعي، شوراي قيموميت، ديوان بين‏المللي دادگستري و دبيرخانه. در حالي كه مجمع عمومي اين سازمان در برگيرنده تمام كشورهاي عضو است اختيارات چنداني ندارد، در همان حالْ شوراي امنيت با پنج عضو ثابت و ده عضو موقت، قدرت فراواني دارد و وجود حق وتو آن را ابزاري جهت اعمال زور و فشار اعضاي آن قرار داده است. 24 اكتبر برابر با دوم آبان هر سال، سال‏روز تأسيس سازمان ملل‏متحد، در سراسر جهان با نام روز ملل متحد ناميده شده است.

پذيرش ايران به عضويت سازمان ملل متحد (1945م)

سازمان ملل متحد در تاریخ 24 اکتبر 1945 هنگامیکه اتحاد جماهیر شوروی ، ایالات متحده آمریکا ، بریتانیا ، چین ، فرانسه و اکثریتی از امضاء کنندگان دیگر منشور ملل متحد را مورد تصویب قرار دادند، رسما موجودیت پیدا کرد. منشور ملل متحد اعلام داشت که عضویت سازمان ملل متحد به روی همه ملت های صلح دوست که الزامات و داوری آن را می پذیرفتند ، گشوده است. در ايران سازمان ملل دارای چهارده دفتر نمايندگی و برنامه اجرائی می باشد. اين واحدهای اجرائی و آژانس ها جمعاً "تيم کشوری سازمان ملل متحد" را در ايران تشکيل ميدهند و تحت سرپرستی "هماهنگ کننده مقيم" سازمان ملل که در عين حال سمت "نماينده مقيم برنامه عمران سازمان ملل متحد" را نيز عهده دار می باشد، وظائف خود را انجام مي دهد.