اعلام قطع رابطه سياسي ايران و انگليس (1331 ش)

در روز سي مهر 1331، قطع رابطه سياسي ايران و بريتانيا پس از تصويب هيئت وزيران تسليم كاردار سفارت انگلستان در تهران شد و دكتر سيد حسين فاطمي وزير امور خارجه وقت دولت مصدق، آن را اعلام كرد. علت قطع رابطه ايران با انگلستان، بي‏اعتنايي لندن به خواست‏هاي ملت ايران در احقاق حقوق خود به ويژه در ملي كردن صنعت نفت عنوان گرديد. پس از ده‏ها سال نفوذ بي‏حد و حصر استعمارگران انگليسي در حكومت ايران از دوران قاجار تا پهلوي، اين نخستين بار بود كه به حضور انگلستان در ايران، اگرچه به شكل ظاهري، پايان داده شد. هرچند انگلستان، پس از كودتاي 28 مرداد 32 بار ديگر در كنار آمريكا، سياست‏هاي قبلي خود را در پيش گرفت.

صدور قطعنامه مجمع عمومي سازمان ملل متحد درباره جنگ ايران و عراق (1361 ش)

بنا به تقاضاي عراق، موضوع جنگ براي اولين بار با عنوان تبعات طولاني شدن منازعه مسلحانه بين ايران و عراق، در دستور كار سي و هفتمين اجلاس عمومي سازمان ملل متحد قرار گرفت. مجمع عمومي در 30 مهر 22 ( 1361 اكتبر 1982 م) با 119 رأي موافق، 1 رأي مخالف (جمهوري اسلامي ايران)، 15 رأي ممتنع و 20 غايب، قطعنامه 37/3 را تصويب كرد كه مهم‏ترين اقدام مجمع در قبال جنگ ايران و عراق به حساب مي‏آيد. عنوان اين قعطنامه خود حاكي از آن بود كه آنچه مجمع را وادار به صدور قطعنامه كرد ادامه منازعه است و نه شروع جنگ و تجاوز. همچنين تا زماني كه عراق در داخل خاك ايران پيشروي كرده بود، مجمع، سكوت و انفعال اختيار كرده بود ولي با آزادسازي خرمشهر و عقب‏نشيني و شكست سهمگين رژيم بعث، مجمع به فكر صدور قطعنامه افتاد. وجود تنها يك رأي مخالف به قطعنامه مجمع، جمهوري اسلامي ايران را به كلي از مجمع، در خصوص جنگ عراق با ايران، نااميد كرد.

شهادت حضرت "زيد" فرزند امام زين‏ العابدين(ع) در قيام عليه دولت بني اميه (122 ق)

در زمان خلافت هشام بن عبدالملك و امامت حضرت امام صادق(ع)، زيد بن علي بن الحسين كه پسر امام زين‏العابدين(ع) بود، با انگيزه‏ي خون خواهي امام حسين(ع)، در كوفه با جماعتي از شيعيان، عليه دولت اموي قيام كرد. هشام، خليفه‏ي اموي، يوسف بن عمر ثقفي را با لشكري به جنگ او فرستاد و زيد در اين جنگ به شهادت رسيد. سرِ او را به دمشق نزد خليفه فرستادند و بدنش را در كنار كوفه بر دار كرده و بعد از چند سال، استخوان‏هاي وي را سوزاندند.

شكست قيام زنگيان و درگذشت فرمانده ‏ي زنگيان، معروف به "صاحب الزنج" (270 ق)

قيام بردگان و غلامان در قرن سوم يكي از بزرگ‏ترين نهضت‏هاي اجتماعي محرومان در سال‏هاي حكومت پر جور و فساد عباسيان بود كه مدت زماني خواب خوش خليفه‏ي عباسي و ديگر ستمگران را آشفته كرد. رهبري اين قيام را مردي به نام علي بن‏محمد به عهده داشت كه خود را علوي مي‏دانست و نَسَب خود را از امام علي(ع) مي دانست. او مردي شجاع، فاضل، بليغ و شاعري توانا بود. وي كه بعدها به "صاحب الزنج" و امير زنگيان ملقب شد در مدت كوتاهي بردگان فراواني را به دور خود جمع كرد و پس از تشكيل جلسه‏اي در روز 27 رمضان سال 255 قمري قيام را آغاز نمود. خليفه، معتمد عباسي، سرداران متعددي را براي جنگ با زنگيان فرستاد. اين قيام به مدت 15 سال به طول انجاميد تا اين كه خليفه، برادر خود ابواحمد موفق را به جنگ آن‏ها فرستاد و او، در دوم صفر سال 270 قمري موفق به شكست زنگيان گرديد.