اعلام استقلال بحرين از ايران (1350 ش)

جزيره بحرين واقع در جنوب خليج فارس، در اوايل دوران قاجار تحت نظر ايران اداره مي‏شد ولي پس از چند سال، انگليسي‏ها به بهانه اينكه ايران فاقد نيروي دريايي است، طي قراردادي با قاجار، حفظ امنيت خليج فارس و بحرين برعهده نيروي دريايي بريتانيا گذاشته شد. اين حاكميت كه بيش از يكصد و پنجاه سال به طول انجاميد، بعدها به طور مكرر مورد مخالفت دولت‏هاي وقت ايران واقع مي‏گرديد ولي هر بار به نحوي با شكست مواجه مي‏شد. در نهايت وقتي كه ايران در سال 1336 ش در لايحه تقسيمات كشوري، بحرين را استان چهاردهم ايران اعلام كرد، موجي از مخالفت در كشورهاي عربي را برانگيخت. در اين ميان شاه كه نمي‏خواست حمايت كشورهاي عربي را از دست بدهد و ضمناً براي اينكه بتواند حاكميت ايران نسبت جزاير ديگر خليج فارس از قبيل تنب كوچك و تنب بزرگ و ابوموسي را تثبيت كند، يكباره و به طور ناگهاني، تصميم خود را مبني بر چشم‏پوشي از ادعاهاي ديرينه ايران به بحرين اعلام نمود و پس از آن، دولت، ميانجي‏گري دبير كل سازمان ملل را در اين مسأله تقاضا كرد. بنابراين در 21 ارديبهشت 1349 ش برابر 11 مي1970 م شوراي امنيت براساس گزارش هيئت اعزامي به بحرين مبني بر تمايل اكثريت قاطع اهالي بحرين به استقلال، قطعنامه‏اي صادر كرد كه مفاد آن قطعنامه مبني بر لزوم استقلال بحرين، در 24 ارديبهشت آن سال به تصويب مجلس شوراي ملي ايران رسيد. هنوز استقلال بحرين رسماً اعلام نشده بود كه هيئت حسن نيت ايراني راهي بحرين شد و هيئتي نيز از آنجا به ايران آمد. سرانجام اين جزيره مهم و استراتژيك و سرشار از منابع انرژي در 23 مرداد 1350 ش اعلام استقلال كرد و ايران نخستين كشوري بود كه يك ساعت پس از اعلام استقلال، آن كشور را به رسميت شناخت.

وفات "ابن نفيس" طبيب مسلمان و كاشف گردش ريوي خون(687 ق)

علاءالدين علي ابن نفيس دانشمند و طبيب مسلمان در دمشق به دنيا آمد و در زادگاهش به تحصيل علوم اسلامي پرداخت. او علم طب رانزد دانشمندان مشهور آن عصر فراگرفت و پس ازمطالعه و تحقيقات عميق در اين رشته مهارت بسياري پيدا كرد. يكي از نخستين كتاب‏هاي ابن نفيس شرح تشريح القانون نام دارد كه گردش ريوي خون را شرح داده است. كشف اين گردش خون، مربوط به سه قرن قبل از زماني است كه توسط دانشمندان اروپايي ارايه شده است. به همين جهت، بنا به نظر برخي از محققان، دانشمندان اروپايي، اين نظريه را از ابن نفيس اقتباس كرده‏اند. كتاب الشامل، يكي ديگر از آثار اوست كه درباره‏ي تكنيكِ جراحي، بحث‏هاي قابل توجهي دارد.

آغاز صدارت "اميركبير" صدراعظم با كفايت ناصرالدين شاه قاجار(1264 ق)

پس از مرگ محمدشاه قاجار، پسرش ناصرالدين ميرزا كه شانزده سال داشت به شاهي رسيد. وي پس از آن كه در تبريز بر تخت نشست، ميزا تقي خان اميرنظام را با لشكري آراسته به تهران فرستاد و خود در 21 ذي قعده به تهران رسيد. ناصرالدين ميرزا، پيش از ورود به تهران، امير نظام را به لقب اتابك اعظم ملقب كرد و او رابه صدر اعظمي خويش برگزيد. بعدها صدر اعظم ناصرالدين شاه توسط سلطان قاجار ملقب به امير كبير گرديد.

تولد "لئوناردو داوينچي" نقاش، هنرمند و مبتكر نامدار ايتاليايي (1452م)

لئوناردو داوينچي، هنرمند شهير ايتاليايى در 14 اوت 1452م در روستاي وينچي درنزديك شهر فلورانس ايتاليا به دنيا آمد. وي از آغاز جواني به مطالعه در طبيعت علاقه داشت و پس از چندي به فراگيري هنر نقاشي و مجسمه‏سازي پرداخت. داوينچي سپس راهي ميلان شد و به خلق آثار هنري و ساختن و اختراع وسايل مكانيكي مشغول شد. او چند سالي نيز در فرانسه زندگي كرد و كارهاي هنري و علمي خود را ادامه داد. داوينچي علاوه بر نقاشي و مجسمه‏سازي، در رشته‏هاي رياضي، مهندسي راه و ساختمان، ستاره‏شناسي، زمين‏شناسي، كالبدشناسي و هواشناسي استاد بود و اختراعات متعددي در هر زمينه انجام داد. وي در يادداشت‏هاي روزانه خود طرح‏هاي جالبي از زير دريايى، تانك جنگي، لباس غواصي، چتر نجات، رطوبت‏سنج، بالگرد و كيلومتر شمار و... كشيد كه بسياري از آن‏ها، راهنمايى براي ساخت اين وسايل در سال‏ها و قرن‏هاي بعدي گرديد. با اينكه داوينچي در قرون وسطي زندگي مي‏كرد، اما اختراعات، اكتشافات و نوآوري‏هايش، وي را در زمره پيش‏گامان رُنِسانس قرار داده است. اختراعات و اكتشافات او به قدري زياد است كه باعث حيرت انسان مي‏گردد. داوينچي در علم و هنر از هم‏عصران خود، ده‏ها و گاهي صدها سال پيش افتاده بود و به جايى رسيد كه با مردم قرن بيستم، فاصله چنداني نداشت. داوينچي هنرمند بزرگي بود كه آثارش را با نبوغ و آينده‏نگري ژرفي به وجود مي‏آورد. از وي آثار بسياري برجاي مانده كه تابلوهاي شام آخر و لبخند ژوكونْدْ (موناليزا) شهرتي جهاني دارند. هم‏چنين ساختمان كليساي جامع ميلان، از آثار برجسته معماري اوست. لئوناردو داوينچي سرانجام در دوم ماه مه 1519م در 67 سالگي درگذشت.