ارتحال عالم بزرگوار و محقق و مولف معاصر، حكيم "مهدي الهي قمشهاي" (1352 ش)
دانشمند بزرگوار و فيلسوف و عارف و شاعر وارسته، استاد محييالدين مهدي الهي قمشهاي فرزند ابوالحسن الهي، در حدود سال 1280 ش (1319 ق) در شهرضا (قمشه سابق) در استان اصفهان به دنيا آمد. وي در ابتداي جواني در اصفهان از محضر حضرات آيات حاج آقاحسين قمي، آقا بزرگ حكيم خراساني و ميرزا مهدي اصفهاني استفاده برد و خود در فقه، اصول، فلسفه و حكمت به مراتب والايي دست يافت. استاد الهي قمشهاي سپس به تدريس فلسفه و حكمت در مدرسه سپهسالار پرداخت و در كنار آن به تحقيق و تاليف روي آورد. پس از تاسيس دانشگاه در كشور، مدرسه سپهسالار كه محفل ادبا و مجلس حكما بود، به دانشكده معقول و منقول تبديل گرديد. حكيم الهي قمشهاي، ضمن تدريس در منطق، حكمت و ادبيات در آن مكان، به عنوان يكي از برجستهترين استادان دانشگاه تهران شناخته شده و با نوشتن كتاب "توحيد هوشمندان" به اخذ درجه دكترا از دانشكده مزبور نائل آمد. ايشان ضمن تدريس، با جملاتي شيوا، شيرين و پرجاذبه، مفاهيم دشوار فلسفي را بيان ميكرد و در تاييد اظهارات علمي خود از اشعار شاعران بزرگ، شاهد ميآورد. در محفل علمي اين حكيم الهي، دانشوران فاضلي پرورش يافتند كه حضرات آيات: سيدابوالحسن رفيعي قزويني، عبداللَّه جوادي آملي، حسن حسنزاده آملي، كاظم مدير شانهچي و سيدمحمدباقر حجتي و... از آن جملهاند. وي قلمي شيوا داشت و با همين شيوايي بود كه قرآن مجيد را به فارسي ترجمه كرد. ترجمه او، از نخستين ترجمههاي امروزي قرآن در زبان و ادبيات فارسي بود و درزمان خود، مورد توجه روشنفكران، دانشجويان و نسل جديد قرار گرفت. همچنين ترجمه آزاد مفاتيح الجنان، صحيفه سجاديه و كليات ديوان الهي از ديگر آثار اوست. الهي قمشهاي يكي از مردان سير و سلوك معنوي و به معناي واقعي كلمه، اهل توكل بود و مناعت طبع ويژهاي داشت. سرانجام اين حكيم وارسته در شامگاه 24 ارديبهشت سال 1352 ش برابر با 12 ربيع الثاني 1393 ق در 72 سالگي درگذشت و در جوار حرم حضرت معصومه(س) مدفون گرديد.
رحلت عالم رباني "سيدعلي نقي فيض الاسلام" مترجم و شارح نهجالبلاغه(1364 ش)
عالم محقق، سيدعلي نقي اصفهاني آل محمد معروف به فيض الاسلام، در سال 1284 ش در خميني شهر (سده سابق) اصفهان در خانداني فرهيخته به دنيا آمد. وي پس از گذران علوم مقدماتي، راهي نجف اشرف گرديد و پس از شركت در دروس عالي حضرات آيات: سيدابوالحسن اصفهاني، آقا ضياءالدين عراقي و شيخ محمدكاظم شيرازي، به اجتهاد دست يافت. فيض الاسلام همچنين پس از طي سالها تحقيق و تأمل در حديث، از دو محدث نامدار زمان آيتاللَّه شيخ عباس محدث قمي و شيخ علي اكبر نهاوندي، به اخذ اجازه روايت نائل آمد. مهمترين اثر اين عالم ديني، ترجمه و شرح نهج البلاغه است كه به نهج البلاغه فيض الاسلام شهرت يافته است. همچنين ترجمه و شرح صحيفه كامله سجاديه، اشارات الرَّضويه و نيز تفسير قرآن عظيم در 3 جلد، از ديگر تاليفات اين محقق برجسته ميباشند. سرانجام اين عالم بزرگوار در 24 ارديبهشت 1364 ش، در هشتاد سالگي دارفاني را وداع گفت و در شهر ري به خاك سپرده شد.
رحلت فقيه بزرگوار آيت اللَّه "شيخ حسنعلي اصفهاني" معروف به "نخودكي" (1361ق)
آيتاللَّه شيخ حسنعلي اصفهاني معروف به نخودكي فرزند ملاعلي اكبر در نيمهي ذيقعده سال 1279 قمري در اصفهان ديده به جهان گشود و از كودكي تلاش و جدّيت وافر در تزكيه نفس، تهجّد و عبادت داشت. وي با مراقبت حاج محمدصادق فولادي تحصيلات مقدماتي را در اصفهان فرا گرفت. آن گاه ازمحضر آخوند ملامحمد كاشي، جهانگيرخان و حاج سيد سينا بهرهها گرفت. سپس به نجف اشرف عزيمت نمود و از محضر بزرگاني چون سيدمحمد فشاركي، سيد مرتضي كشميري و ملااسماعيل قرهباغي تلمذ نمود. آيتاللَّه نخودكي اصفهاني پس از مراجعت از نجف اشرف در مشهد مقدس اقامت گزيد و از محضر فرزانگان اين ديار نيز بهرهمند گشت. او علاوه برتدريس و تحقيق و عبادت بسيار، به مستمندان و نيازمندان توجه ويژهاي داشت. آيت اللَّه نخودكي سرانجام در 17 شعبان 1361 قمري وفات يافت و در جنب ايوان عباسي (مقابل صحن ايوان طلا) در حرم حضرت رضا(ع) مدفون گرديد.
انجام اولين واكسيناسيون آبله جهان در انگلستان (1796م)
گرچه امروزه به ويژه در كشورهاي پيشرفته كمتر اثري از "آبله" به چشم ميخورد اما تا قرن هجدهم اين بيماري شيوع فراواني داشت و تلفات گستردهاي بر جاي ميگذاشت. در سال 1717م يك زن انگليسي متوجه شد كه در برخي نقاط شرقي اروپا، از ماده سمي و زهرابهاي كه از تاولهاي آبله بيرون ميريزد براي جلوگيري از ابتلاي ديگران به آبله استفاده ميشود. وي پس از فراگيري اين امر و تحقيق در اين زمينه، اين شيوه را در انگلستان رواج داد كه به كاهش تلفات آبله انجاميد. از سوي ديگر اين مسئله در انگلستان مطرح بود كه زهرابه و در واقع ماده سمي موجود درآبله گاوي براي انسان در برابر آبله مصونيت به وجود ميآورد. در نهايت، در 14 ماه مه 1796م دكتر ادوارد جِنِر انگليسي اين مسئله را عملي نمود و با انجام آزمايش بر روي يك كودك توانست اين احتمال را ثابت نمايد كه تلقيح با ويروس گاوي سبب ايمني در مقابل آبله ميشود. اين مطلب گرچه با مخالفتهاي عمومي مواجه گرديد اما به زودي در سراسر جهان پذيرفته شد. درحال حاضر با انجام واكسيناسيون، بيماري آبله تقريباً ريشهكن شده است. (ر.ك: 30 نوامبر)
بمباران وحشتناك بندر روتِردام هلند توسط آلمان در جريان جنگ جهاني دوم (1940م)
در جريان جنگ جهاني دوم، كشور هلند همزمان با لوكزامبورگ، بلژيك و فرانسه مورد تهاجم نيروهاي رايش سوم به سرفرماندهي آدولف هيتلر قرار گرفت. اين حملات كه در 10 مه 1940 آغاز شده بود، با پيروزي نيروهاي آلماني خاتمه يافت. و به خروج ملكه و اعضاي كابينه دولت هلند از كشور و عزيمت آنان به انگلستان انجاميد. همزمان با آغاز حملات زميني، بمبارانهاي وسيع هوايى توسط بمبافكنهاي آلمان انجام ميگرفت كه وحشتناكترين آنها در شهر روتردام هلند به وقوع پيوست. در 14 مه 1940، اين شهر تاريخي توسط 480 هواپيماي بمبافكن آلمان مورد هدف قرار گرفت و بيش از 70% تأسيسات بندري و اسكلههاي آن و بسياري از ساختمانهاي شهر ويران گرديد. نيروي قوي و مجهز آلمان نازي و بمباران وسيع و گسترده هلند و به ويژه بندر روتردام توسط آلمانيها باعث شد تا واحدهاي جنگنده هلندي تاب ايستادگي و مقاومت را از دست بدهند. از اين رو، نمايندگان هلند در 15 مه 1940 با زمين گذاشتن سلاحها، شرايط تسليم را امضا نمودند. بعد از پايان جنگ جهاني دوم و خروج نيروهاي آلماني، شهر روتردام به سبك جديد بر بر روي ويرانههاي تاريخي آن شهر بنا گرديد.