درگذشت "ملك‏الشعراء بهار" اديب و سياستمدار (1330 ش)

استاد محمدتقي بهار پسر ملك الشعرا محمد كاظم صبوري در سال 1266 ش در مشهد به دنيا آمد. از هفت سالگي به سرودن شعر روي آورد و از مظفرالدين شاه در 18 سالگي لقب ملك الشعرايي گرفت. وي از محضر اديب نيشابوري استفاده برد و علي‏رغم منع پدر از سرودن شعر، به دليل علاقه و استعداد ذاتي، به اين هنر گراييد. محمدتقي بهار پس از مرگ پدرش دنبال تكميل تحصيلات علمي را به منظور تقويت بنيه‏هاي شاعري گرفت و به مرور سرآمد همه شاعران معاصر ايران گرديد، تا جايي كه به عنوان آخرين استاد شعر كلاسيك فارسي شناخته شد و آوازه جهاني پيدا كرد. بهار بعدها به خدمت دولت درآمد و پس از مدتي اشتغال در مناصب دولتي، در سلك آزادي خواهان و مشروطه‏طلبان جاي گرفت. بهار فعاليت‏هاي سياسي خود را از آغاز نهضت مشروطه آغاز كرد و در اين راه متحمل رنج زندان و تبعيد و آوارگي گرديد. در همه اين احوال از آن روزها و شب‏ها كه ملك الشعرا بهار، عمر خود را در زدوخوردهاي سياسي و روزنامه‏نگاري و حبس و تبعيد و خدمت در مجلس شوراي ملي مي‏گذرانيد تا آن ساعت‏ها كه با لحن دلچسب و سخنان دل‏انگيز و اشارات دلنشين خود در كلاس درس اشتغال داشت، حتي در ايام بيماري و آخرين روزهاي زندگي، ذهن خلاقش از آفرينش معاني و موضوعات جديد باز نايستاد و مجموعه‏هاي شعري پديد آورد. از لحاظ ادبي نيز اهميت شعر بهار بيشتر از آن جهت است كه او زبان فصيحِ پيشينيان را به بهترين و دل انگيزترين صورت در سخن خود به كار برده است. بهار با اطلاع وافري كه از زبان فارسي و ادبيات قبل از اسلام داشت، به خلق تركيبات جديد و وارد كردن بسياري از لغات متروك لهجه‏هاي كهن درآثار خود توفيق يافت. تصحيح و حاشيه تاريخ سيستان و مجملُ‏التواريخ و تأليف سبك‏شناسي نثر فارسي و ديوان اشعار و چند نوشتار سياسي از جمله آثار اوست. استاد محمدتقي بهار سرانجام در اول ارديبهشت 1330 ش در 64 سالگي به مرض سل درگذشت.

رحلت فقيه بزرگوار آيت‏ اللَّه "ميرزا علي غروي علياري تبريزي" (1376 ش)

آيت‏اللَّه حاج ميرزا علي غروي علياري تبريزي در سال 1280 ش (1319 ق) در بيت علم و تقوا در تبريز زاده شد. او كه از نوادگان عالم بزرگ و فقيه جليل، آيت‏اللَّه حاج ملاعلي علياري بود، پس از پشت سر گذاشتن دروس مقدماتي، راهي نجف اشرف گرديد و ساليان بسيار در محضر حضرات آيات: سيد ابوالحسن اصفهاني، ضياء الدين عراقي، ميرزاي ناييني، سيد ابوتراب خوانساري و سيدعلي آقا قاضي، زانوي ادب زد. وي در اين دوران، مباني علمي خود را در اخلاق، فقه، اصول، كلام، رجال، عرفان، حكمت و فلسفه استوار ساخت و درجواني به دريافت اجازات متعدد روايي و اجتهادي از علماي بزرگ نجف نائل آمد. معظم له در 31 سالگي به درخواست جدّ عالي قدرش، آيت‏اللَّه محمد حسن علياري به تبريز بازگشت و به مدت 65 سال به تحقيق، تدريس، تاليف و پرورش شاگردان اشتغال ورزيد. از آن فقيه سترگ نوشتارهاي فراواني به جاي مانده كه تقريرات درس خارج فقه حضرات آيات: عراقي، ناييني، سيدابوالحسن اصفهاني و نيز شرح عروة الوثقي در 15 جلد از آن جمله است. آيت‏اللَّه علياري سرانجام در چنين روزي برابر با 13 ذي‏حجّه 1417 ق در 96 سالگي درتبريز بدرود حيات گفت و پس از تشييعي با شكوه، در حرم حضرت معصومه(س) به خاك سپرده شد.

روز بزرگداشت شيخ اجل "مصلح‏الدين سعدي شيرازي"

شيخ مصلح الدين سعدي شيرازي در حدود سال 606 ق در ميان خانداني از عالمان دين در شيراز ولادت يافت. وي در اوان جواني براي تحصيل علوم ادبي و ديني راهي نظاميه بغداد شد و سپس به عراق و شام و حجاز سفركرد. سعدي در اواسط قرن هفتم به شيراز بازگشت و منظومه حِكمي بوستان را در سال 655 ق و گلستان را در مواعظ و حِكم به نثر مُسجّع و آميخته با قطعات اشعار دل‏انگيز در سال 656 ق، نگاشت. وي از آن پس، قسمت عمده عمر خود را در زادگاه خود گذراند تا اين كه در سال 691 ق در 85 سالگي درگذشت و در خانقاه خود به خاك سپرده شد. در سخن سعدي، غزل عاشقانه آخرين حد لطافت و زيبايي را درك كرده و لطيف‏ترين معاني در ساده‏ترين، فصيح‏ترين و كامل‏ترين الفاظ آمده است. سعدي در حكمت و موعظه و ايراد حِكَم و امثال از هر شاعر پارسي گوي موفق‏تر است و نثر مزين و آراسته و شيرين و جذاب او در گلستان، بهترين نمونه نثرهاي فصيح فارسي مي‏باشد. در جمهوري اسلامي ايران، اول ارديبهشت به عنوان روز سعدي نامگذاري شده است كه همه ساله در مراسم‏هاي ويژه، گرامي داشته مي‏شود.

مراسم جشن هزاره حکيم و فيلسوف و دانشمند بزرگ ايران شيخ الرئيس ابوعلي سينا آغاز شد.(1333 ش)

 سپهبد زاهدي خطابه افتتاحيه را ايراد نمود. ده‌ها دانشمند و ايران‌شناس از چهارگوشه جهان براي شرکت در اين جشن گرد آمده بودند. مانند: دکتر رمپيس ايران‌شناس آلماني، پروفسور جرج کامرون باستان‌شناس امريکائي، پروفسور مينورسکي مستشرق انگليسي، پروفسور برتلس رئيس هيئت دانشمندان شوروي، پروفسور‌ هانري ماسه و پروفسور ماسينيون از فرانسه، پروفسور محمد شفيع از پاکستان، پروفسور احمد آتش بيک از ترکيه، پروفسور دکتر صليبا از سوريه، دکتر ناجي الاصيل از عراق و دکتر محمدباقر از پنجاب

رحلت عالم بزرگ "سيدحسين كوه كمره ‏ای" (1299 ق)

عالم بزرگ آيت‏اللَّه سيد حسين كوه كمره‏اي از بزرگان علماي شيعه است كه نَسَب شريفش با 24 واسطه به امام حسين(ع) مي‏رسيد. وي پس از فراگيري مقدمات راهي نجف اشرف گرديد و سال‏ها در عتبات عاليات از محضر شيخ كاشف الغطاء، شيخ محمدحسن صاحب جواهر و شيخ انصاري بهره‏مند گرديد. آيت‏اللَّه كوه كمره‏اي در فقه و اصول استاد بود و پس از مرحوم شيخ انصاري از زعماي حوزه‏ي عراق به شمار مي‏رفت و قسمتي از بلاد جهان تشيع از ايشان تقليد مي‏كردند. گويند بيش از 800 نفر از فُضلاي بزرگ در محضر درس او حضور مي‏يافتند. حضرات آيات ميرزا موسي تبريزي و شيخ حسن مامقاني از جمله شاگردان اين فقيه فرزانه بودند. آيت اللَّه كوه كمره‏اي هم‏چنين رساله‏هايي در باب عبادات، فروع دين و احكام حلال و حرام به رشته‏ي تحرير در آورده است. وفات اين عالم رباني در نجف اشرف واقع شد و در مقبره‏اي كه به نام خودش و در مقابل مقبره‏ي استادش، محمدحسن نجفي صاحب جواهر، قرارداشت به خاك سپرده شد.

به سلطنت رسيدن اولين پادشاه انگلستان (827م)

پيش از تشكيل حكومت پادشاهي در بريتانيا، انگليس به صورت ملوك الطوايفي اداره مي‏شد و به چندين واحد جغرافيايى تقسيم شده بود. اِگبرْتْ كه شاه يكي از اين مناطق بود، پس از جنگ با ساير شاهان محلي، آنها را مطيع خود كرد و در 21 آوريل سال 827م به عنوان اولين پادشاه انگلستان و سرسلسله ساكسون‏هاي غربي، بر تخت سلطنت نشست. اين سلسله تا سال 1016م كه دانمارك، انگليس را تصرف كرد بر اين كشور پادشاهي نمود.