همشهری آنلاین:اعماق اقیانوس‌ها تاریک است و در عمق ۲۰۰ متری آن هیچ نوری نفوذ نمی‌کند و با توجه به اینکه متوسط عمق اقیانوس‌ها ۴۲۶۷ متر است، در نتیجه بخش بزرگی از آبهای جهان در تاریکی مطلق به سر می‌برند.
براساس گزارش لايو‌ساينس، آبزيان بايد به گونه‌اي با اين تاريكي كنار بيايند، و محققان در تحقيقي جديد دريافته‌اند كه سه چهارم از موجودات دريايي از قدرت درخشش برخوردارند.
اين مطالعه كه توسط موسسه مطالعات آكواريم خليج مونترري انجام گرفته‌است، اولين نمونه در نوع خود است كه توانسته كميت زيست‌تابي جانداران ساكن اقيانوس‌ها را محاسبه كند و نتيجه اين مطالعه نشان مي‌دهد توانايي درخشش به هيچ‌وجه توانايي كميابي به شمار نمي‌رود،دست كم در اعماق اقيانوس.
بيشتر جانداران زيست‌تاب از درخشش نامحسوسي برخوردارند، و همين ويژگي توضيح مي‌دهد كه چرا دانشمندان نتوانسته‌اند تاكنون اين جانداران را به عنوان زيست‌تاب شمارش كنند: بسياري از دوربين‌ها توانايي رديابي درخشش كم‌فروغ آنها را ندارند. براي جانداران درياييي كه در تاريكي مطلق زندگي مي‌كنند، وجود نوري ناچيز نيز كفايت مي‌كند زيرا درخشش بيش از اندازه مي‌تواند به شكار بي‌رويه آنها و جلب توجه شكارچيان منجر شود. بسياري از موجودات زيست‌تاب براي محافظت از خود در برابر شكارچياني كه گاه و بيگاه از كنار آنها عبور مي‌كنند،از توانايي خاموش و روشن شدن برخوردارند.
محققان اولين تحقيق كميتي سيستماتيك زيست‌تابي را در خليج مونترري در آب‌هاي كاليفرنيا انجام دادند. آنها با استفاده از ويديويي كه توسط زيردريايي‌هاي كنترل از راه دور و طي 420 غواصي مختلف ثبت شده بودند، هر جانداري كه از يك سانتيمتر بزرگتر بود و در عمق ميان سطح تا 4000 متري مشاهده مي‌شد را شمارش كردند.
محققان سپس اين گونه‌ها را با ليست موجود از گونه‌هاي زيست‌تاب مقايسه كردند. بيش از 40 درصد از موجودات ساكن اعماق كه در عمقي بيشتر از 2000 متر سكونت داشتند، در اين ليست در گروه تعريف نشده دسته‌بندي شدند زيرا اطلاعات كافي درباره زيست‌تاب بودن يا نبودن آنها به دليل عمق بالاي زيستگاه در دست نبود.
باوجود معماهايي كه درباره آبزيان اعماق اقيانوس وجود داشت، محققان دريافتند 75 درصد از حيوانات در تمامي لايه‌هاي اقيانوس قطعا يا احتمالا زيست‌تاب هستند و اين يافته از آن رو شگفت‌انگيز بود كه دانشمندان انتظار داشتند تعداد زيست‌تاب‌ها با افزايش عمق افزايش پيدا كند.
در سطح، اصلي‌ترين زيست‌تاب‌ها از عروس‌هاي دريايي و سيفونوفورها تشكيل شده‌اند، 99 درصد از گونه‌ها در اين دو گروه مي‌توانند نور خود را توليد كنند. در عمق 1500 تا 2250 متري اقيانوس زيست‌تابي خود را مديون كرم‌هاي دريايي است و در عمق بيشتر از آن نيز كرمينگان، شاخه‌اي از طنابداران زيست‌تابي را به عهده دارند.