تأسيس "بنياد شهيد انقلاب اسلامي" به فرمان امام خميني (1358ش)

هدف از تشكيل نهاد انقلابي بنياد شهيد، رسيدگي و صيانت از خانواده‏هاي شهداي گرانقدر انقلاب اسلامي و جنگ تحميلي است. البته اين مسأله در تاريخ معاصر ايران، سابقه دارد. زيرا پس از قيام 15 خرداد 1342، گروهي از روحانيان مبارز و افراد نيكوكار به دستور حضرت امام، در جهت رسيدگي به خانواده‏هاي معظم شهدا عمل مي‏كردند. پس از پيروزي انقلاب اسلامي به فرمان امام خميني(ره) براي رسيدگي به مسائل رفاهي، مادي، معنوي و فرهنگي خانواده معظم شهيدان، اين بنياد تشكيل يافت كه با آغاز جنگ تحميلي و بيشتر شدن تعداد شهدا، وظيفه و تكليف بنياد شهيد سنگين‏تر شد. احيا، حفظ و ترويج فرهنگ ايثار و شهادت‏طلبي، زنده نگه‏داشتن ياد شهيدان و حفظ آثار آنان، تجليل و تكريم از خانواده‏هاي معظم شهيدان، جديت در امور فرهنگي خانواده‏هاي شاهد، خوداتكايي و قانونمند كردن ارايه خدمات به آنان و بسيج امكانات نظام به منظور پراكندن عطر ملكوتي شهادت در جامعه، محور فعاليت‏هاي اين نهاد مقدس است. در سال 1382 بنياد شهيد انقلاب اسلامي با ستاد رسيدگي به امور آزادگان ادغام شده و سازماني به نام بنياد شهيد و امور ايثارگران زير نظر رئيس جمهور ايجاد شد.

وفات "ام ‏البنین" همسر امام علی(ع) و مادر گرامی حضرت اباالفضل العباس(ع) (64 ق)

حضرت امام علی(ع) سالیانی پس از حضرت زهرا(س)، به سفارش برادر خود عقیل که از علمای نَسَب شناس بود و خاندان‏های عرب را به خوبی می‏شناخت، با فاطمه‏ی کلابیه ازدواج کرد. این بانوی بزرگوار از امام علی(ع) چهار پسر به نام‏های عباس، جعفر، عبداللَّه و عثمان آورد و به اُمّ‏البنین یعنی مادر پسران معروف گردید. هر چهار پسر ام‏البنین در واقعه‏ی خونین کربلا به رسیدند و او در برابر این مصیبت صبر نمود. وی پس از اطلاع از حادثه‏ی عاشورا، عبیداللَّه، فرزند پسرش عباس را همراه خود به قبرستان بقیع می‏بُردْ و اشعاری در رثای فرزندانش می‏سرود. مردم مدینه نیز جهت شنیدن ندبه‏ی این بانوی بزرگوار در آن محل جمع می‏شدند و می‏گریستند. ام‏البین سه سال پس از عاشورای سال 61 ق در مدینه درگذشت و در همان شهر به خاک سپرده شد.

درگذشت "ابن هيثم" رياضي‏دان و فيزيك‏دان شهير اسلام(430 ق)

ابوعلي محمد بن حسن بصري معروف به ابن هيثم از حكما و اطبّاي نامي اسلامي است كه علاوه بر تبحّر علمي در طب، بسياري از كتب ارسطو و جالينوس را شرح و تلخيص كرده و به تاليفات بسياري در زمينه‏ي نجوم، هندسه، منطق، حساب و تشريح پرداخته است. ابن هيثم به هنگام مطالعه درباره‏ي انعكاس نور، بي آنكه به طور مستقيم به موضوع انكسار و شكست نور اشاره كند نتيجه گرفت كه ميان زاويه‏ي تابش نور و زاويه‏ي بازتاب آن، يك رابطه برقرار است. از ديگر اقدامات ابن‏هيثم، ابداع روش‏هاي جديدي در علم رياضيات مي‏باشد. همچنين شرح اصول تاريكخانه و اختراع ذرّه‏بين از ديگر كارهاي برجسته‏ي اين دانشمند مسلمان است. اين اختراعات در كشفيات كِپلر و گاليله، ستاره شناسان مشهور اروپا در قرن‏هاي آينده، تاثير زيادي داشت و در صنعت سينما نيز مورد استفاده قرار مي‏گيرد. ابن هيثم در زمان حاكم بامراللَّه ششمين خليفه‏ي فاطمي در مصر، متصدي بعضي امور سياسي بود، اما وي به خاطر اين كه در ستم و ظلم‏هاي او مساعدت نكرده باشد، خود را به ديوانگي زد ولي بعد از مرگ خليفه‏ي فاطمي اظهار عقل نمود و به تدريس در دانشگاه جامع الازهر پرداخت. يكي از مهم‏ترين آثار ابن هيثم، كتاب المَناظِر است كه به زبان انگليسي ترجمه شده و از جمله منابع اصلي مطالعات كپلر در زمينه‏ي نجوم بوده است.

رحلت "جعفر بن حسن" معروف به "محقق حلي" دانشمند و عالم بزرگ شيعي(676 ق)

جعفر بن حسن مشهور به محقق حلي در سال 602 ق در شهر حله در عراق به دنيا آمد. پس از كسب مقدمات، در حلقه‏ي درس اساتيد زمان حاضر شدو پس از سالياني، عالمي بزرگ و استادي توانا گشت. علامه حلي، ابن داود حلي، سيدبن طاووس و... از زمره‏ي شاگردان وي مي‏باشند. پس از حمله‏ي مغول، حوزه‏ي بزرگ بغداد ويران گشت و تلاش محقق حلي در رونق حوزه‏ي حله بسيار موثر و چشمگير بود. محقق حلي در نوشتن آثار علمي يد طولايى داشت و كتب جاودانه‏اي را تقديم حوزه‏ي دين و علم نموده است. از جمله‏ي اين آثار، كتاب ارزشمند شَرايعُ الاسلام مي‏باشدكه يكي از كتب مهم فقهِ استدلالي است. محقق حلي سرانجام پس از عمري پربار، 74 سالگي در حله به سوي معبود شتافت و در همان جا به خاك سپرده شد. آرامگاه وي زيارتگاه حق‏جويان و دوستداران علم و حقيقت است.

روز تکریم مادران شهدا

روز 13 جمادی‌الثانی( سالروز وفات حضرت ام البنین (س) همسر بزرگوار امیرالمومنین (علیه‌السلام) و مادر چهار شهید از شهدای نینوا به ویژه حضرت ابوالفضل (علیه اسلام)، به عنوان روز تکریم مادران و همسران شهدا نام گرفت.

امضاي معاهده "قسطنطنيه" عثماني، انگليس و فرانسه (1854م)

در دوازدهم مارس 1854م معاهده تاريخي قسطنطنيه در شهر اسلامبول پايتخت عثماني ميان فرانسه، انگلستان و امپراتوري عثماني منعقد شد. اساس اين معاهده حفظ منافع كشورهاي غربي بود و نه به نفع عثماني. در حقيقت با توجه به حملات ارتش روسيه و اشغال بلغارستان و روماني، دول اروپايى احساس خطر نمودند و براساس اين معاهده الحاق دو بخش فوق به روسيه را نپذيرفتند. پس از امضاي اين معاهده، سه كشورِ مذكور در مقابله با توسعه‏طلبي روسيه تزاري در اروپا، به موفقيت‏هايي دست يافتند كه پيروزي بر روسيه در جنگ كريمه، از آن جمله بود. اين پيروزي به واسطه حمايت كشورهاي اروپايي از جمله فرانسه و انگلستان به دست آمد و در نتيجه روسيه مجبور به خروج از مناطق اشغالي گرديد.