بمباران شيميايي جبهه ها توسط رژيم بعث عراق در جريان جنگ تحميلي (1362 ش)
رژيم بعث عراق در طول هشت سال دفاع مقدس، هرگاه كه شكست سختي از رزمندگان اسلام متحمل ميشد، علاوه بر موشك باران و بمباران مناطق مسكوني و غير نظامي، برخلاف تمام موازين بين المللي،به طور وسيعي از بمبهاي شيميايي در جبههها استفاده ميكرد كه منجر به سوختگي، مسموميت و ضايعات چشمي و ريوي در رزمندگان اسلام در جبهه و اهالي روستاها ميگرديد. در اين راستا، در تاريخ هشتم اسفند 1362 ش، پس از شناسايي منطقه عملياتي خيبر در هورالهويزه و جزاير مجنون، اين محور مورد حمله شيميايي مزدوران بعثي عراق واقع شد و آثار آلودگي بر روي تجهيزات و وسايل نمايان گرديد. اين حملات شيميايي وسيع، علاوه بر اثراتِ سوء بر انسان، عواقب مخرب وسيعي در محيط زيست نيز بر جاي گذاشت.
رحلت فقيه بزرگوار آيت اللَّه "سيدعلي كوه كمره اي" (1319ش)
آيتاللَّه سيدعلي بن سيد علينقي كوه كمرهاي در تبريز به دنيا آمد. وي مقدمات و سطوح حوزوي را در زادگاه خود فرا گرفت و سپس براي ادامه تحصيل، عازم حوزه علميه نجف اشرف گرديد. ايشان در نجف در محضر عالمان بزرگي همچون ميرزا حبيباللَّه رشتي، ملامحمد فاضل ايرواني و ملامحمد فاضل شرابياني شركت جست و پس از سالياني به مدارج والاي علمي دست يافت. آيتاللَّه كوه كمرهاي از آن پس به زادگاه خود بازگشت و به انجام وظايف ديني و خدمات مذهبي مشغول شد. ايشان سرانجام در هشتم اسفند 1319ش برابر با بيست و نهم محرم 1360ق وفات يافت و در حرم مطهر حضرت معصومه(س) به خاك سپرده شد. آيتاللَّه سيدعلي كوه كمرهاي، والد معظم فقيه و مرجع سترگ، آيتاللَّه سيد محمد حجت كوه كمرهاي ميباشد.
درگذشت "غلامحسين بنان" استاد موسيقي ايراني (1364 ش)
استاد غلامحسين بنان در سال 1290 ش به دنيا آمد و استعداد او در موسيقي از جواني آشكار شد و تحت تعليم پدرش قرار گرفت. در 1321 خوانندگي را در راديو ايران آغاز كرد و پس از تأسيس انجمن موسيقي ملي، در سال 1323 ش در اين انجمن نيز به تدريس و تعليم هنرجويان مشغول شد. بنان نه تنها در موسيقي و آواز سنتي و كلاسيك ايران استاد بود، بلكه بر نغمات جديد و موسيقي مدرن ايران نيز تسلط كامل داشت. حاصل همكاري مرحوم بنان با راديو ايران حدود 450 ترانه است كه همچون ديگر آثار ارزنده و گرانبهاي او در عرصه موسيقي ايران به يادگار مانده است. او در سال 1336 به دنبال سانحه رانندگي، بينايي چشم راست خود را از دست داد و در سال 1340 به عنوان اعتراض به هرج و مرج در موسيقي، خواندن را كنار گذاشت. سرانجام استاد بنان كه در سالهاي آخر عمر خود دچار بيماري گوارشي بود، در 74 سالگي در تهران جان سپرد و در امامزاده طاهر كرج مدفون گرديد.
حضرت آیت الله العظمی خمینی برای مردم تبریز پیام فرستادند(1356ش)
و در این پیام آمده است: زنده باشند مردمان مجاهد عزیز تبریز که با نهضت عظیم خود مشت محکم بر دهان یاوه گویی زدند که با بوق های تبلیغاتی، انقلاب خونین استعمار را که ملت شریف ایران با آن صد در صد مخالف است، انقلاب شاه و ملت می خوانند. من به شما اهالی معظم آذربایجان نوید می دهم، نوید پیروزی نهائی، شما آذربایجانیان غیور بودید که در صدر مشروطیت برای کوبیدن استبداد و خاتمه دادن به خودکامگی و خودکامگی سلاطین جور، بپا خواستید و فداکاری کردید
مرگ "ماني" از مدعيان پيامبري در ايران در زمان سلسله ساسانيان (276م)
ماني، يكي از مدعيان پيامبري در 14 آوريل سال 216م در همدان به دنيا آمد. وي در ابتدا به آموختن حكمت و علوم و مطالعه در اديان زرتشتي، مسيحيت و ديگر مذاهب زمان خود پرداخت و در 24 سالگي ادعاي پيامبري كرد. ماني كتابي به نام ارژنگ داشت كه نقاشيهاي متنوعي داشت و حاوي دستورات او بود. وي آيين خود را در منطقه بين النهرين عرضه كرد و به تبليغ آن پرداخت. آيين مانوي در ابتدا مقبول شاپور اول پادشاه ساساني بود ولي اين مقبوليت ديري نيافت و ماني سرانجام در 26 فوريه سال 276م به تحريك موبدان زرتشتي در 60 سالگي به دار آويخته شد. كيش مانوي، دستگاهي فلسفي است كه بر اساس عناصر زرتشتي و مسيحي بنيان نهاده شده است. اساس تعليمات ماني اين بود كه فضيلت، اصلي است ويژه روح، و شرارت، اصلي است سرشته در جسم و ماده. ماني، دنيا را به مثابه رزمگاه ميان نور و تاريكي، فضيلت و شرارت و يا اهورا مزدا و اهريمن ميدانست. ماني بر اين عقيده بود كه روان آدمي از ملكوت نور است و در پي آن است كه از كشور ظلمت يعني جسم فرار كند و به زادگاه خود برگردد. از عواملي كه به اين فرار كمك ميكرد به عقيده او، پرهيز از خوردن گوشت و دوري از ازدواج بود. عقايد ماني به ويژه در ميان مسيحيان يوناني، تا چندين قرن پس از مرگش رواج داشت.
تولد "ويكتورهوگو" نابغه ادبيات فرانسه (1802م)
ويكتور ماري هوگو، درخشانترين چهره ادبي قرن نوزدهم فرانسه، در 26 فوريه 1802م در شهر بِزانْسون اين كشور به دنيا آمد. وي از سالهاي ابتدايى زندگي وارد عرصه ادبيات شد و آثار بزرگان اين رشته را مطالعه كرد. هوگو در 25 سالگي به عضويت آكادمي فرانسه درآمد و همزمان با آن به عنوان يكي از اعضاي مجلس مقنّنه انتخاب شد. وي در زمان حكومت ناپلئون سوم، به دليل مخالفت با سياستهاي مستبدانه او، از پاريس تبعيد شد و مدت 19 سال يعني در تمام مدت امپراتوري ناپلئون سوم در تبعيد به سر برد. كتابهاي غمانگيز و منظومههاي شيوايى كه در اين دوران نوشته است، از تلخ كاميهاي او در اين ايام حكايت دارد و كتاب معروف بينوايان از يادگارهاي اين دوران است. وقتي كه بنيان امپراتوري ناپلئون سوم متزلزل گرديد، هوگو آزاد شد و با شكوه تمام به پاريس بازگشت. از آن زمان بود كه به دليل رنجها و مشقات دوران تبعيد، از سياست كناره گرفت و كارهاي ادبي خود را ادامه داد. با اين حال مردم فرانسه براي بزرگداشت هوگو در جشن تولد هشتاد سالگي او، جشن بزرگي برپا كردند و در برابر خانه او تجمعيصميمانه برپا نمودند. هوگو را بنيانگذار مكتب رومانتيسم ميدانند كه بر اساس آن احساسات و تخيل بر عقل برتري داشت و هنرمند در اين مكتب بايد بدون هيچ قيدي به بيان احساسات خود بپردازد. هرچند پس از هوگو، رمانتيسم پيشرفت كرد، ولي درزمان هوگو به اوج توانايى و رونق خود رسيد. وي در اشعارش از همه موضوعات، سخن رانده و از همه صورتها و اشكال هنري بهره جسته است؛ از سرودههاي حماسي تا هجوگويى و از مرثيه تا غزل. در اشعار هوگو، مضاميني چون تضاد شب و روز، نيكي و بدي، وجداني و بيوجداني و روشني و تاريكي مد نظر قرار گرفته است. مسئله بزرگ از ديدگاه هوگو، بيعدالتي است كه از آن به عنوان بدي ياد كرده است. هوگو داراي نيرومندترين و متنوعترين استعدادهاي هنري قرن خود بود و افتخارش از افتخارات معمول مردان بزرگ ادب فراتر رفت. از معروفترين آثار اين نويسنده شهير فرانسه و جهان ميتوان به رمانهاي بينوايان، ناپلئون كوچك، تيرهبختان، تاريخ يك جنايت، مردي كه ميخندد، گوژپشت نوتردام و كارگران دريا، اشاره كرد. ويكتور هوگو سرانجام در 22 مه سال 1885م در 83 سالگي در اوج شهرت درگذشت و پس از تشييعي با شكوه در پاريس به خاك سپرده شد.