یکی از رفتارهای اجتماعی ناپسند، بدون اجازه دست زدن به وسایل شخصی اعم از جیب یا کیف دیگران است. این مساله در همه سنین صدق می‌کند اما درباره کودکان، این موضوع حساس‌تر است.
مثلا کودکان بدون اجازه برای انواع خوردنی دست در کیف عمه یا خاله و دیگر بزرگ‌ترها می‌کنند یا متقابلا بعضی والدین برای سر در آوردن از کارهای فرزندانشان گاهی مواقع مجبورند سرکی به وسایل آنها بزنند تا به اصطلاح، آنها را کنترل کنند.
شاید خانواده‌ها فکر کنند که چون بزرگ‌تر هستند حق این را دارند که بدون اجازه به وسایل فرزندانشان دست بزنند اما این باوری کاملا اشتباه است زیرا این کارنه تنها اعتماد فرزندان نسبت به آنها را کم می‌کند، بلکه به‌طور غیرمستقیم آنها را مجبور می‌کند که دیگر هر کاری را از والدینشان مخفی نگه دارند و این حالت باعث بروز ناهنجاری‌های رفتاری بین خانواده و فرزندان می‌شود حتی عمه و خاله‌ها هم باوجود حس محبت به خواهرزاده‌ها و برادرزاده‌ها باید آنها را از دست بردن در کیف یا وسایل شخصی‌شان منع کنند.
همچنین خیلی از بزرگ‌ترها عادت دارند هنگام بی‌قراری فرزندشان برای این‌که به قول معروف آنها را از سر خود واکنند، بلافاصله به آنها اجازه دسترسی به وسایل شخصی‌شان را می‌دهند.
به‌عنوان مثال می‌گویند برو در کیف یا جیب لباسم فلان شکلات یا گوشی همراهم را بردار. این بدترین نوع یادگیری و نشان دادن ناخواسته راه غلط در رفتارهای اجتماعی به کودکان است.
پس سعی کنیم رابطه خود را با فرزندان آنقدر نزدیک کنیم تا آنها ما را به‌عنوان یک دوست حس کنند وبپذیرندتانیاز به این گونه رفتارهای کاوشگرانه و شبه پلیسی نباشد.
در نهایت و درمجموع نیز بهترین کار این است که هیچوقت بدون اجازه به وسایل شخصی دیگران دست نزنیم، چراکه جدا از مضرات اخلاقی این امر، شخص احساس می‌کند به حریم شخصی‌اش تعرض شده و حس بد ناشی از این امر در سایر شئون رفتاری وی و در نهایت کل جامعه تاثیرگذار خواهد بود.
اعظم‌سادات سیدبرقی - روزنامه‌نگار
ضمیمه چمدان جام جم