به گزارش خبرنگار مهر، تفاوتهای کشتی ایران و روسیه دغدغه ای است که این روزها به یک سوال جدی برای علاقمندان به کشتی تبدیل شده است؟ واقعا دلیل این فاصله بین کشتی ما با کشوری که این روزها در تمامی رقابتهای جهانی، قاره ای وحتی المپیک قدرت اصلی است، چیست؟

یکی از مناطق کشتی روسیه که یکی از منابع اصلی تامین کشتی این کشور است جمهوری مسلمان نشین داغستان است. در یک بررسی در مورد دلایل پیشرفت و اعتلای کشتی این منطقه که از نظر اقتصادی نیز وضعیت مناسبی ندارد به نتایج جالبی رسیدیم.

اولین موضوع این است که بودجه کشتی داغستانی ها از طریق دولت تامین می شود و از آنجا که این جمهوری از نظر صنعتی وضعیت مناسبی ندارد و حمایت کننده مالی به شکل جدی وجود ندارد. این موضوع می تواند الگویی  برای اداره کل تربیت بدنی استانها و حتی سازمان تربیت بدنی باشد تا حمایت جدی از استانهای کشتی خیز ما مانند تهران، مازندران، کرمانشاه، همدان و خراسان رضوی در دستور کار خود قرار دهند.

دومین موضوع در پیشرفت کشتی داغستانی ها این است که باشگاهها در آنجا نقش اصلی را ایفاء می کنند. باشگاه هایی که بصورت مستقل اداره می شوند. باشگاهها ابتدا برای روی رشته های مادر مانند دوومیدانی، شنا و ژیمناستیک تمرکز می کنند و سپس ورزشکاران بسوی رشته هایی که در آن استعداد دارند هدایت می شوند. می توان ادعا کرد یکی از دلایل اصلی رشد ورزش و کشتی در داغستان همین باشگاهها هستند.

رحیم علی آبادی نایب قهرمان المپیک 1972 مونیخ در این مورد می‌گوید: با خصوصی سازی باشگاهها عملا کشتی در ایران با مشکلات بسیار زیادی روبرو شده است و مسئولان ورزش نیز هیچ حمایت مالی و معنوی از باشگاهها که در گذشته نقش تاثیر گذاری در ورزش ایران داشتند، نمی کنند.

وی تصریح کرد: با این وضعیت مربیان سازنده انگیزه خود را از دست داده اند و اگر می خواهیم کشتی ما پیشرفت کند باید از باشگاههای سازنده حمایت کنیم.

سومین دلیل وجود 58 مدرسه کشتی در این جمهوری کشتی خیز است که بیش از نیمی از این مدارس توسط شهرداری ها حمایت می شوند و این امر در کنار برگزاری مسابقات بسیار زیاد در تمامی رده های سنی از دیگر  دلایل موفقیت کشتی در منطقه ای است که مردم آن عاشقانه کشتی را دوست دارند.

اما شاید اصلی ترین مسئله در پیشرفت کشتی این منطقه در کنار استعدادهای بسیار زیاد در این منطقه وجود مربیان علمی و آشنا به دانش روز است که می تواند یک اصل برای کشتی ایران باشد.

سید جواد رفوگر رئیس انستیتو بین المللی کشتی ایران نیز این موضوع را تایید می کند و می گوید: ما در این زمینه با مشکل روبرو هستیم و برنامه اصلی ما در مرکز علمی کشتی به روز کردن دانش مربیان با برگزاری کلاسها و کارگاههای ویژه با حضور مدرسان مجرب است که البته یک کار زمان بر و پرهزینه است.

وی افزود: اگر بتوانیم دانش مربیان خود را به سطح اول دنیا برسانیم فتح قله های جهانی کار دور از دسترسی نیست و در این بین ما با میزبانی کلاس بین المللی مربیگری فیلا در سال 2011 در این مسیر قدم بر می داریم.

نگاه حرفه ای کشتی گیران ما به مقوله ورزش که نیازمند حمایت ویژه از زندگی آنها مانند تامین مالی مناسب و ایجاد شغل برای ورزشکاران می باشد یکی دیگر از دلایل پیشرفت است، فرصت دادن چند ساله به سرمربی تیمهای ملی برای اجرای برنامه ها، تثبیت مدیریت، حمایت یک میلیارد روس از کشتی این کشور، بودجه 9 میلیاردی برای رشد کشتی در مناطق مختلف در یک برنامه چند ساله، در نظر گرفتن جایزه 3 میلیارد تومانی برای قهرمانان المپیک و برگزاری مسابقات انتخابی می تواند الگوی برای کشتی ایران باشد تا دیگر روسها تابویی برای ما نباشند. به امید آنروز.