قدرت بينايي ناشنوايان بسيار بيشتر از قدرت بينايي افراد عادي است. همچنين افرادي كه مشكل شنوايي دارند، حس لامسه به آنان كمك مي كند تا بهتر بشنوند.


دليل بالا بودن قدرت بينايي ناشنوايان

نورولوژيست هاي كانادايي در بررسي هاي خود كشف كردند كه چرا قدرت بينايي ناشنوايان بسيار بيشتر از قدرت بينايي افراد عادي است.

تيم تحقيقاتي استفان لامبر از دانشگاه اونتاريوي غربي با آزمايش بر روي گربه هايي كه از بدو تولد ناشنوا بودند، روشي را يافتند كه با كمك آن مغز مي تواند براي هدر نرفتن نورون ها، خود را دوباره قالب ريزي كند.

به نظر مي رسد افرادي كه از ناشنوايي مادرزادي رنج مي برند توانايي بينايي بيشتري نسبت به ساير افراد داشته باشند. همچنين افراد با نابينايي مادرزادي از توانايي شنوايي بالاتري نسبت به مردم بينا برخوردار هستند.

دانشمندان كانادايي در اين بررسي ها نشان دادند كه در مدل هاي حيواني با ناشنوايي مادرزادي، اين پديده منجر به قالب ريزي دوباره كورتكس شنوايي مغز مي شود.

به طوري كه در اين قالب ريزي دوباره، كورتكس شنوايي قادر مي شود به جاي عملكردهاي شنوايي، عملكردهاي بينايي را كنترل كند. به اين ترتيب مغز با اين اقدام از هدر رفتن فضاهايي كه كارايي ندارند جلوگيري مي كند.

براساس گزارش "بي. بي. سي"، اين محققان در آزمايشي بر روي گربه هاي ناشنوا به طور موقت كورتكس شنوايي پسين مغز آن ها را غيرفعال كرده و مشاهده كردند كه مزيت درك بينايي جانبي كه در اين منطقه مغزي وجود داشت حذف شد. درحالي كه با غيرفعال كردن موقت كورتكس شنوايي پشتي، مزيت ارزيابي حركت از بين رفت.

استفان لامبر در اين خصوص توضيح داد: " اگر شما فردي باشيد كه قادر نيستيد سرعت نزديكي يك خودرو را به صورت شنيداري درك كنيد، بي شك استفاده از يك ميدان ديد جانبي وسيع تر مي تواند، براي ديدن آن خودرو كه از دور وارد مي شود، براي شما بسيار مفيد باشد."

با حس لامسه گوش كنيم

پژوهشي جديد در دانشگاه بريتيش كلمبيا شهر ونكوور، نشان داد كه اگر شنونده جريان هواي ناشي از باز دم سخنان گوينده را برروي پوست خود دريافت كند، مي تواند بهتر بشنود.

تا امروز تمام تمركز دانشمندان بر نشانه هاي تصويري و صوتي كلام گوينده متمركز بوده است.

نتايج اين پژوهش مي تواند براي مخترعان روش هاي جديد كمك به ناشنوايان مفيد واقع شود.

پژوهشگران هجاهايي نظير "پا" يا "با" كه بيشتر از حلق گوينده ادا مي شود و نمي توان آن ها را از روي لب خواني به خوبي شناسايي كرد، مورد آزمايش قرار داده اند.

آن ها به اين نتيجه رسيده اند كه اگر جريان بازدم ناشي از اين هجاها بر پشت دست شنونده يا پشت گردن او احساس شود، مي تواند به دريافت درست تري بيانجامد.

دريافت حس پوستي حروف "بي صدا" ممكن است به كساني كه مشكل شنوايي دارند كمك كند تا آن ها اين حروف را نظير حروف "باصدا" از يكديگر تميز دهند و بدين ترتيب همراه با دريافت نشانه هاي تصويري و صوتي گوينده، به ادراك كامل تري دست يابند.

دكتر برايان گيك و همكارانش هم اكنون در پي اين هستند كه از نتايج اين پژوهش در ساخت ابزارهاي جديد كمك به شنوايي استفاده كنند.

دكتر رالف هلم، مدير مركز تحقيقات ناشنوايي و كم شنوايي مي گويد: "برخورداري از نشانه هاي تصويري و لب خواني سود مند ترين روش حاضر براي كمك به كساني است كه مشكل شنوايي دارند. هر چند برخي حروف باصدا نظير"ب"،"پ"،"ت" و "د" شكل واحد و يكساني بر لب به وجود مي آورند كه ادراك آن ها را تنها با اتكا به لب خواني مشكل مي كند."

بدين ترتيب ممكن است در آينده ابزاري ابداع شود كه مانند سمعك بتواند با بازسازي دم و بازدم هاي ويژه هر حرف و هجا، به كساني كه مشكل شنوايي دارند كمك كند تا دريافت كاملي از سخنان گوينده داشته باشند.