اختلال خوردن، نوعی اختلال در نحوه غذا خوردن است كه از حالت طبیعی خارج شده است. مثلا اگر فرد از خوردن غذای كافی امتناع می‌كند، یا بیش از اندازه غذا می‌خورد، یا پس از مصرف غذا اقدام به مصرف مسهل می‌كند، یا عمدا استفراغ می‌كند و یا تركیبی از اختلالات فوق را داشته باشد، به اختلال خوردن مبتلا شده است.

اختلال خوردن، شامل افكار و رفتارهای كنترل نشده ای است كه الگوهای بیمارگونه ی غذا خوردن را القاء می‌كنند. زنان و مردانی كه به این اختلال دچارند، تصور غیر واقعی و تحریف شده ای از بدن خود دارند. مثلا این افراد همیشه فكر می‌كنند كه بیش از حد چاق هستند.

اختلالات شایع خوردن:

در این زمینه تا كنون دو اختلال، توسط انجمن روانپزشكی آمریكا تعریف شده است. بی اشتهایی عصبی و پرخوری عصبی.

بی اشتهایی عصبی (آنوركسیا نوروزا) :

بی اشتهایی عصبی یك اختلال روانی است كه با گرسنگی عمدی و از دست دادن اشتها همراه است.

افرادی كه بی اشتهایی عصبی دارند، فشار روانی ای احساس می‌كنند كه به شدت آنان را مجبور به كاهش وزن و اجتناب از چاقی می‌كند. این افراد تصور درستی از شكل واقعی بدن خود ندارند.

حتی اگر این افراد وزن زیادی از دست بدهند، باز هم تصور می‌كنند كه باید وزن بیشتری كم كنند. ممكن است افراد رفتارهای وسواسی داشته باشند و از مسهل نیز استفاده كنند. پس از مدتی، این افراد، ظاهر بسیار لاغر و نحیف پیدا می‌كنند كه آشكارا جلب توجه می‌كند. بی اشتهایی عصبی در میان بازیگران و مدلها شیوع زیادی دارد.
در بین اختلالات روانی شناخته شده، بی اشتهایی عصبی بالاترین میزان مرگ و میر را دارد و نزدیك به 10% افراد مبتلا به بی اشتهایی عصبی می‌میرند.

پرخوری عصبی (بلمیا نوروزا) :

این اختلال كمتر از بی اشتهایی عصبی جلب نظر می‌كند و ممكن است تشخیص داده نشود، اما می‌تواند به فرد آسیب وارد كند. افراد مبتلا به پرخوری عصبی، بیش از اندازه غذا می‌خورند و اشتهایشان افزایش یافته است. همچنین افكار و رفتارهای نامتناسبی دارند كه از افزایش وزن اجتناب می‌كنند، اما برای این كار به صورت افراطی از مسهلها یا ورزش مفرط استفاده می‌كنند تا وزنشان زیاد نشود. علائم این اختلال كمتر از بی اشتهایی عصبی آشكار می‌شود و افراد مبتلا می‌توانند علائم خود را از دیگران پنهان كنند.

انواع دیگر:

اختلالاتی نیز هستند كه نمی‌توان علائم آنها را با دو اختلال گفته شده مطابقت داد. در این موارد فرد برخی از علائم یك اختلال و برخی از علائم اختلالات دیگر را دارد.

به عنوان مثال ممكن است فرد پرخوری داشته باشد و از روشهای غیر طبیعی برای كاستن وزن استفاده كند، اما شدت علائم و تناوب این كارها به حدی نباشد كه به عنوان پرخوری عصبی در نظر گرفته شود. ممكن است فرد مقادیر زیادی مواد غذایی را بجود و بدون بلع غذا آنها را بیرون بریزد. این موارد نیز اختلال خوردن به حساب می‌آیند.

ممكن است فرد وزن طبیعی داشته باشد اما علائم بی اشتهایی عصبی را داشته باشد. مثلا فردی كه وزن طبیعی دارد اما به تازگی محدودیتهای غذایی شدید و غیر منطقی برای خود در نظر گرفته است نیز اختلال خوردن دارد.

خوردن افراطی نیز اختلالی است كه در آن فرد بدون اینكه سعی در كاهش وزن داشته باشد و نگران وزن خود باشد، به صورت افراطی و كنترل نشده غذا می‌خورد.

منبع : سیمرغ ـ دكتر حانیه تركمان