ميلاد مسعود امام موسىكاظم(ع) در سال 128 هجرى قمرى
امام موسىكاظم(ع) در هفتم صفر سال 128 هجرى قمرى در أبوا(محلى ميان مكه و مدينه)ديده به جهان گشود و با نور خود جهان هستى را روشن كرد.
پدرش امام جعفرصادق(ع) امام ششم شيعيان، و مادرش حميدهبربريه، معروف به حميدهمصفاة است.
امام موسى بن جعفر(ع) ملقب به كاظم، صابر، صالح، امين و عبدصالح است و كنيه شريف او، ابوابراهيم، ابوالحسن و ابوعلى است كه در ميان محدثان به ابوالحسن اوّل معروف است.
امام كاظم(ع) در مكتب علمى و معنوى پدرش امام جعفر صادق(ع) پرورش يافت و در ميان علويان كه نخبگان امت اسلام و پاكترين ريشههاى انسانى بودند، به بزرگى و شرافت نايل آمد. به طورى كه پس از شهادت پدرش امام جعفر صادق(ع) در شوال 148 قمرى، به مقام عظماى ولايت و امامت رسيد و اكثر ياران و اصحاب پدرش به امامتش اقرار و اعتراف كردند.
امام كاظم(ع) در عصر حكومت مروان بن محمد اموى(معروف به مروان حمار(كه آخرين خليفه امويان بود، به دنيا آمد و در مدت عمر شريف خويش، علاوه بر حكومت مروان بن محمد اموى، حكومت ستمگرانه پنج تن از عباسيان(يعنى: سفاح، منصور، مهدى، هادى و هارون) را تحمل كرد.
آن حضرت چند بار در عصر مهدى، هادى و هارون از مدينه به بغداد فراخوانده شد و مورد آزار و شكنجههاى حكومتى قرارگرفت.
امام موسىكاظم(ع) در 20 سالگى به امامت رسيد. مدت امامت آن حضرت، 35 سال بود و امامت آن حضرت مصادف بود با خلافت و حكومتهاى پىدرپى منصور، مهدى، هادى و هارونالرشيد.
آن حضرت جمعاً به مدت 14 سال، به روايتى 7 سال و به روايت ديگر 4 سال از عمر شريف خود را در زندانهاى عباسيان گذرانيد.
سرانجام در 55 سالگى، در بيست و پنجم رجب سال 183 قمرى در زندان سندى بن شاهك در بغداد، به دستور هارون مسموم گرديد و بر أثر اين مسموميت به شهادت نايل آمد.
بدن شريف آن حضرت را پس از شهادت، از زندان بيرون آورده و در مقابر قريش در حوالى بغداد، كه هم اكنون معروف به كاظمين است، دفن نمودند.