بشارت عيسي
و ياد كن آنگاه كه فرشتگان گفتند: «اي مريم، خدا تو را به كلمه اي از خود كه نامش مسيح، عيسي بن مريم است، نويد مي دهد كه در دنيا و آخرت آبرومند و از مقربان (الهي) و با مردم در گهواره و در بزرگسالي سخن مي گويد و از نيكان و شايستگان است.
ـ مريم گفت: «پروردگارا، چگونه مرا فرزندي باشد و حال آنگه هيچ بشري به من دست نزده است؟»
ـ گفت: «اين چنين است، خدا آنچه بخواهد، مي آفريند، چون اراده چيزي كند، به او گويد: («باش») پس مي شود......

چگونگي تولد
ـ ......... و آنگاه كه از كسانش در جايگاهي شرقي كناره گزيد و ميان خود و آنان پرده هاي كشيد؛ پس ما روح خود را نزدش فرستاديم و براي او همچون انساني درست اندام نمودار شد.
ـ مريم گفت: «من از تو به خداي رحمان پناه مي برم، اگر پرهيزگار باشي.»
ـ (جبرئيل) گفت:«همانا من فرستاده پروردگارت هستم تا تو را پسري پارسا و پاكيزه ببخشم.»
ـ مريم گفت: « چگونه مرا پسري باشد و حال آنكه دست هيچ انساني به من نرسيده و بدكاره هم نبوده ام؟»
ـ گفت: «چنين است، پروردگار تو گفته كه: اين بر من آسان است و تا او را نشانه اي براي مردم و رحمتي از سوي خويش كنيم؛ اين كاري است حتمي و شدني.»
ـ پس به او عيسي (ع) بار گرفت و باوي به مكاني دور بيرون رفت. آنگاه درد زايمان او را به سوي تنه درخت خرمايي كشانيد؛ گفت: «اي كاش پيش از اين مرده بودم و به فراموشي سپرده شده بودم». پس (كودك) از زير او ندايش داد: «غمگين مباش، پروردگار تو از زير پايت جويي روان ساخت، و خرما بن را به سوي خويش بجنبان تا بر تو خرماي تازه چيده فرو ريزد؛ بخور و بياشام و چشم روشن دار و اگر از آدميان كسي را ديدي، بگو: «من براي خداي رحمان روزه (سكوت) نذر كرده ام و امروز مطلقا با هيچ انساني سخن نمي گويم».
پس مريم او را برداشته، نزد كسانش آورد؛ گفتند: «اي مريم، چيزي شگفت آورده اي. اي خواهر هارون، نه پدرت مرد بدي بود و نه مادرت زني بدكاره! » مريم به او اشاره نمود؛ گفتند: «چگونه با كودكي خرد كه در گهواره است، حرف بزنيم؟»
ـ (كودك) گفت: «من بنده خدا هستم، به من كتاب داده و پيامبرم گردانيده است و مرا هر جا كه باشم، با بركت ساخته و تا زنده ام به نماز و زكات سفارش نموده و مرا به مادرم نيكوكار كرده و گردنكشي بدبخت نگردانيده است و درود بر من، روزي كه زاده شدم و روزي كه بميرم و روزي كه زنده برانگيخته شوم».

نبوت عيسي (ع):
ـ و چون عيسي با نشانه ها و دلائل روشن آمد، گفت: «همانا براي شما حكمت آورده ام (تا هدايت شويد) و تا برخي از آنچه را كه درباره اش اختلاف مي كنيد، برايتان بيان كنم، پس از خدا بترسيد و مرا پيروي كنيد. همانا خداي يكتا پروردگار من و پروردگار شماست، پس او را بپرستيد، اين است راه راست.»
ـ اما آن گروهها (فرق مسيحي) ميان خود اختلاف كردند؛ پس واي بر ستمكاران از عذاب روزي دردناك! آيا چشم به راه چيزي جز قيامت اند كه ناگهان بديشان فرا رسد در حالي كه بي خبرند؟ در آن روز دوستان، برخي دشمن برخي ديگرند، مگر پرهيزگاران.

حواريان:
ـ و چون عيسي كفر آنان را آشكارا دريافت، گفت: «چه كساني درراه خدا ياوران من اند؟»
حواريان گفتند: «ما ياوران خداييم به خدا ايمان آورديم و گواه باش كه ما تسليم هستيم. پروردگارا، ‌به آنچه نازل كرده اي، ايمان آورده ايم و از اين پيامبر پيروي كرديم، پس ما را در شمار گواهي دهندگان بنويس.» پس گروهي از بني اسرائيل ايمان آوردند و گروهي كافر شدند. كساني را كه ايمان آوردند، بر دشمنانشان مدد كرديم تا چيره و پيروز شدند.

توطئه جهودان:
مرگ يا حيات عيسي (ع)؟
ـ آنها (براي كشتن عيسي) مكر كردند، خدا هم مكر كرد و خدا بهترين مكر كنندگان است، آنگاه كه خدا گفت: «اي عيسي، من تو را بر مي گيرم و به سوي خود بالا مي برم و از (آلايش)) كافران پاكت مي سازم و تا روز قيامت آنان را كه از تو پيروي نمايند، فرادست كافران قرار مي دهيم سپس بازگشتشان به سوي من است و من در آنچه اختلاف مي كرديد، ميانتان حكم خواهم كرد....
ـ و (خدا جهودان را) به سبب كفرشان و تهمت بزرگشان بر مريم و اين سخنشان كه: «ما مسيح – عيسي بن مريم، پيامبر خدا – را كشتيم.» و حال آنكه او را كشتند و نه بردار كردند، بلكه برايشان مشتبه شد و كساني كه درباره او اختلاف نمودند، بي گمان در ترديدند؛ آنان را به حال او هيچ علمي نيست، تنها پيرو گمانند و به يقين او را نكشته اند، بلكه خداوند او را به سوي خود بالا برد و خدا پيروزمند و حكيم است هيچ يك از اهل كتاب نيست، مگر آنكه پيش از مرگش به او ايمان خواهد آورد و او در روز رستخيز بر (ايمان) آنان گواه خواهد بود.
ـ پس به كيفر ستمي كه يهوديان كردند، ...... چيزهاي پاكيزه اي را كه برايشان حلال شده بود،‌ حرام كرديم..... و براي كافرانشان عذابي درد آور آماده كرده ايم؛‌ ولي راسخانشان در علم و آن مومناني را كه به آنچه بر تو و به آنچه پيش از تو نازل شده ايمان مي آورند، و همچنين برپا دارندگان نماز و دهندگان زكات و مومنان به خدا و روز واپسين را پاداش بزرگي خواهيم داد.
ـ همانا داستان عيسي نزد خدا مانند داستان آدم است؛ او را از خاك آفريد، سپس گفت: «بشو» شد. حق از پروردگار توست؛ پس از شك داران مباش.