اين روزها علاقه كاربران درباره
رايانه لوحه‌اي آيپد اپل آنقدر زياد شده كه حتي برخي از تحليلگران و
روزنامه‌نگاران را نيز در عرصه تحليل سخت‌افزاري تا حدي به‌اشتباه انداخته
كه گمان مي‌كنند در آينده رايانه‌هاي دسكتاپ و نت‌بوك‌ها اگر يكباره
نميرند، بتدريج گام در راه انقراض و نابودي خواهند گذاشت كه البته اين
نظريه اصلا درست به نظر نمي‌آيد.
اجازه دهيد
از همين آغاز روشن كنيم كه ما به‌هيچ وجه ضد محصولات مكينتاش و اپل نيستيم و
برعكس احترام بسياري هم براي آنها قائليم و آنها را قابل اتكا و اطمينان
مي‌دانيم. اما علاقه افراطي و تعصب نسبت به يك قطعه سخت‌افزاري را كه فقط
يك محصول مانند محصولات ديگر موجود در بازار است، براي يك تحليلگر ضعفي
بزرگ مي‌دانيم.
به‌عنوان نمونه ما بارها تحليل‌هايي درباره واحدهاي پردازشگر
گرافيكي (GPU) از 2 غول توليدكننده گرافيك، انويديا و ATI يا
ريزپردازنده‌هاي AMD و اينتل داشته‌ايم و وارد بحث و جدل‌هاي آنها در مورد
برتري اين كارت‌هاي گرافيكي يا پردازنده‌ها شده و مطالبي را هم درباره
محصولات آنها بيان كرده‌ايم. اين بحث‌ها لازمه فضاي فناوري بوده و همين
رقابت‌هاست كه زمينه‌ساز ساخت محصولات بهتري در اين زمينه خواهد شد. اما در
اين ميان يك تحليلگر نبايد تحت تاثير تبليغات و ادعاهاي شركت‌هاي
توليدكننده قرار بگيرد.
شرح ماجرا
در اين‌جا
به‌عنوان نمونه، تبلت آيپد اپل را كه در شماره‌هاي پيشين براي شما تحليل
كرده‌ايم، انتخاب و بررسي مي‌كنيم. اين سخت‌افزار كه بخوبي طراحي شده، از
جذابيت زيادي برخوردار است. برخي قابليت‌ها و كارآيي‌هاي آن بسيار جالب
بوده و بسيار سبك‌وزن است و قيمتي در حدود 600 دلار دارد. جالب اين‌كه
بيشتر كاربران مطمئن نيستند آن‌را دقيقا براي چه منظور خاصي خريده‌اند و در
كل بيشتر به يك اسباب‌بازي خيلي گران‌قيمت براي پسربچه‌ها و پيرمردها شبيه
است.
البته
سال‌هاست كه ما رايانه‌هاي لوحه‌اي را كم‌‌و‌بيش بين سيستم‌هاي رايانه‌اي
ديگر در بازار داشته‌ايم و تلاش شديدي هم در جريان بوده تا مصرف آنها را
بين كاربران عمومي كنند؛ هرچند در گذشته كمتر در اين امر موفق بوده‌اند و
اصلي‌ترين عامل اين عدم‌موفقيت هم ضعف سخت‌افزاري، ناكارآمدي رابط كاربري
صفحه لمسي، محدوديت سيستم‌هاي‌عامل، كمبود برنامه‌هاي نرم‌افزاري كاربردي
مخصوصشان و قيمت گران آنها بوده است كه باعث شده بين مصرف‌كنندگان به‌عنوان
وسايلي لوكس و تجملي و داراي كاربري‌هاي خاص و محدود شناخته شوند.
اما امروزه بيشتر
توليدكنندگان PC جهان به‌نحوي در حال تجربه ساخت رايانه‌هاي لوحه‌اي هستند
يا اين‌كه نوعي از آن را ساخته و به بازار فرستاده‌اند و البته در ميان
آنها، شركت اپل پيشگام و موفق‌تر بوده است.
در واقع اپل در مقايسه با نوت‌بوك‌ها،
قابليت و كارآيي چنداني را به آن اضافه نكرده و در برخي مقاطع حتي از آنها
كاسته است. اما اين شركت كاربردهايي را براي آن پيدا كرده تا اين آيپد را
بين كاربران به‌طور گسترده جا بيندازد. بيشتر كاربردهاي اين وسيله در حوزه
فناوري اطلاعات و امور مرتبط با آن است. البته كاربردهايي نظير كار
تكنسين‌هاي IT، مهندسان، طراحان، دانشجويان، تعميركاران و حتي فروشگاه‌ها و
رستوران‌هايي را كه كالا و غذا را به منزل مشتري‌ها مي‌فرستند،مي‌توان
به‌عنوان نمونه‌هايي از كاربردهاي عمومي آن برشمرد.
اكنون ديد كاربران نسبت به ايرادها و
كم‌وكاستي‌هاي نت‌بوك‌ها كاملا باز شده است. اين سيستم‌هاي ضعيف فقط براي
مرور در وب يا مطالعه ايبوك‌ها مناسبند و كاري بيشتر از آنها ساخته نيست.
مرگ
رايانه‌هاي دسكتاپ و نت‌بوك‌ها
با اين كه نت‌بوك‌ها از
قدرت پردازشي و سخت‌افزاري چندان بالايي برخوردار نيستند و از بسياري از
قابليت‌ها و كارآيي‌هاي رايانه‌هاي دسكتاپ و نوت‌بوك‌ها بي‌بهره‌اند،
به‌‌هيچ‌وجه قصد خالي كردن كامل ميدان را ندارند. اما به‌طور حتم در آينده و
بتدريج از محبوبيت‌شان نزد كاربران كاسته خواهد شد؛ هرچند اين سير نزولي
را نيز همانند سير صعوديشان به‌صورتي آهسته و نامحسوس طي خواهند كرد و اين
امر همزمان با بدترين ركود و كسادي بازار از سال 1930 اتفاق مي‌افتد.
در چند ماه گذشته يعني در
سومين فصل سال، فروشي كمتر از حد انتظار رايانه‌هاي PC، موجب شده تا
متخصصان پيش‌بيني كنند كه دوره افول و مرگ اين سيستم‌ها فرا رسيده است. اما
با نگاهي دقيق به نمودار 3ماهه دوم سال مي‌توان ديد كه اين نظر صحت ندارد و
بيشتر مشتريان در اين فصل، رايانه‌هاي مورد نياز خود را خريداري كرده‌اند.
بنابراين فروش رايانه‌هاي دسكتاپ افتي نداشته و شاهد آن نيز، سود 11
ميليارد دلاري اينتل در اين فصل از سال است.
رايانه‌هاي
لوحه‌اي فراقابل حمل
اوايل دهه 1990 اينتل هسته ARM را در
اختيار داشت اما به‌علت محدوديت‌هاي تراشه‌هاي مخصوص نوت‌بوك موجود (در آن
زمان هنوز تراشه‌هايي به سبك ريزپردازنده‌هاي نت‌بوك‌هاي امروزي وجود
نداشت) توليدكنندگان رايانه قادر به توليد يك رايانه سبك‌وزن به‌معناي
واقعي نبودند. اما امروز ورق كاملا برگشته و ARM در اين مورد خوب عمل كرده
است. هسته آن، اساس پردازنده آيپد را شكل مي‌دهد و نگران‌كننده‌تر از آن
براي اينتل و اپل، توليد نسل تازه‌اي از رايانه‌هاي فراقابل حمل لوحه‌اي با
قيمت تمام شده كمتر از 100 دلار در چين است. برخي از آنها و شايد بيشتر
آنها از بستر سيستم‌عامل آندروييد گوگل (Google Android OS) بهره مي‌برند
كه پيام روشني براي اينتل و اپل به‌همراه دارد و آن چيزي نيست جز رقابت
بسيار شديد در عرصه رايانه‌هاي لوحه‌اي فرا قابل حمل.
البته اينتل هم بيكار
ننشسته و براي مقابله با اين تهاجم دست به تاسيس فروشگاه آنلايني براي عرضه
برنامه‌هاي نرم‌افزاري كاربردي اختصاصي مربوط به نت‌بوك‌ها و تبلت‌ها زده
است. اما به نظر ما و بسياري از تحليلگران مطبوعات بعيد است اين تلاش‌هاي
اينتل نتيجه بدهد؛ زيرا گوگل، اينتل نيست و هم‌اكنون صدها برنامه كاربردي
توسط آن براي پلتفورم آندروييد تحول و توسعه‌يافته كه آن شرايط و تقاضاهاي
دست و پاگير شركت اپل را هم براي توسعه‌دهندگان برنامه‌هاي كاربردي‌اش
ندارد.
پايان ماجرا
اگر زماني
فرا برسد كه بتوان يك رايانه لوحه‌اي فراقابل حمل خوب را با انبوهي از
برنامه‌هاي كاربردي به‌درد بخور و قابل دسترس، تنها با صرف 100 تا 150 هزار
تومان خريداري كرد، آن وقت به‌جرات مي‌توان ادعا كرد كه زمان مرگ
رايانه‌هاي دسكتاپ و نت‌بوك‌ها رسيده است. آن زمان ما و بسياري از كاربران
خوشحال خواهيم بود كه با تهيه يك رايانه لوحه‌اي، از شر رايانه‌هاي PC بزرگ
و دست‌وپاگير و نت‌بوك‌هاي ضعيف و ناكارآمد خلاص شويم.
منابع
http://tgdaily.com
http://techeye.net
جواد
ودودزاده