واقعه "مرج صُفَّر" در شام در سال 14 هجري قمري
ابوبكر بن ابي قحافه پس از سركوبي مرتدان و آناني كه پس از رحلت رسول خدا(ص) راه ارتداد و كفر در پيش گرفته بودند، سپاهي بزرگ از مسلمانان را تجهيز و براي نبرد با روميان در سرزمين شام، به آن نواحي اعزام كرد.
فرماندهي سپاه مسلمانان را بر عهده ابي عبيده جرّاح و پس از او بر عهده يزيد بن ابي سفيان اموي گذاشت و خالد بن مغيره را كه در سرزمين عراق در حال نبرد با حكومت هاي محلي وابسته به امپراتوري ساساني بود، به كمك جنگجويان مسلمان در شام فرستاد و خود خليفه، هر از چند گاهي دسته هاي جديدي از مسلمانان مبارز را تجهيز و به كمك سپاهيان ابوعبيده جرّاح مي فرستاد.
از آن پس، ميان مسلمانان و روميان ] اعم از سربازان رومي و عرب هاي مسيحي وابسته به امپراتوري روم [ جنگ هاي بزرگ و كوچكي رويداد و در اكثر آن ها، پيروزي با مسلمانان بود.
يكي از نبردهاي بزرگ طرفين، واقعه "مرج صُفَّر" بود، كه بيست روز پس از نبرد معروف "اجنادين" و مدتي پيش از فتح دمشق، در منطقه اي به نام مرج صُفَّر، در حوالي دمشق ] مركز حكومت شام[، در نخستين روز ماه محرم سال 14 قمري واقع گرديد و در آن زمان، ابوبكر وفات يافته و عمر بن خطاب به خلافت رسيده بود.
در اين جنگ بزرگ، تعداد بي شماري از مسلمانان و مسيحيان كشته و تعداد زيادي از طرفين زخمي و از كار افتاده شدند و خون زخميان و كشته شدگان آب رودخانه را رنگين كرده بود.
تنها از مسلمانان بيش از چهار هزار تن زخمي شده بودند، ولي تلفات و خسارت هاي دشمن به مراتب، بيشتر از مسلمانان بود. به همين جهت، روميان ناچار به هزيمت شده و به سوي دمشق و بيت المقدس عقب نشيني كردند و مسلمانان را به پيشروي و به دست آوردن فتوحات ديگر اميدوار نمودند.

آغاز خلافت عثمان بن عفان در سال 24 هجري قمري
هنگامي كه عمر بن خطاب ] دوّمين خليفه مسلمانان[ به دست فيروز ابولؤلؤ ايراني زخمي و به مرگ خود اطمينان پيدا كرد، شش نفر از صحابه معروف رسول خدا(ص) را كانديداي خلافت نمود، تا آنان به مديريت عبدالرحمن بن عوف، ظرف سه روز تشكيل جلسه داده و پس از بحث و بررسي هاي لازم، يك تن از ميان خود را به خلافت اسلامي انتخاب نمايند. اين افراد عبارت بودند از: امام علي بن ابي طالب(ع)، عبدالرحمن بن عوف، عثمان بن عفان، زبير بن عوام، طلحة بن عبيدالله و سعد بن ابي وقاص.
هم چنين فرزندش عبدالله و دو شخصيت مهم بني هاشم، يعني امام حسن مجتبي(ع) و عبدالله بن عباس را بدون داشتن حق رأي، به عنوان ناظر جلسه برگزيد.
جلسه اعضاي شورا بدون حضور طلحة بن عبيدالله، كه در آن هنگام در سفر به سر مي برد، آغاز گرديد و پس از بررسي جوانب قضايا، دو نفر از ميان آنان به عنوان أصلح انتخاب شده و بقيه به آن دو رأي دادند و آن دو، عبارت بودند از امام علي بن ابي طالب(ع) و عثمان بن عفان.
سه روز مقرّر، بدون دست يابي به نتيجه مطلوب و انتخاب خليفه اي معين به پايان رسيد و مردم، چشم انتظار روز چهارم شدند، تا خليفه مسلمانان معلوم گردد.
عبدالرحمن بن عوف كه به مانند عمر بن خطاب، تمايل باطني به خلافت امام علي(ع) نداشت و در صدد بهانه جويي در برابر آن حضرت و واگذاري خلافت به عثمان بن عفان بود، مردم را در مسجد النبي(ص) گرد آورد و براي انتخاب يكي از آن دو، شرط تازه اي پديد آورد و آن عبارت بود از پذيرش سيره دو خليفه پيشين و پيروي كردن از آن دو، كه مطمئناً مورد قبول امام علي(ع) قرار نمي گرفت. بدين جهت عبدالرحمن در آغاز، به امام علي(ع) گفت: اي ابوالحسن! آيا با خدا پيمان مي بندي كه به كتاب الله، سنّت رسول خدا(ص) و سيره دو خليفه پيشين عمل كني؟
امام علي(ع) فرمود: پيمان مي بندم كه به كتاب خدا و سنّت پيامبر خدا(ص) و به علم خود عمل كنم. 
 سپس عبدالرحمن، همين پيشنهاد را به عثمان بن عفان عرضه داشت و عثمان كه منتظر چنين فرصتي بود، بي درنگ گفت: مي پذيرم. من پيمان مي بندم كه به كتاب خدا، سنّت پيامبر(ص) و سيره شيخين عمل كنم!
عبدالرحمن كه خود سازنده اين صحنه نمايش بود، دست روي دست خود زد و گفت: تمام شد. سپس با عثمان بيعت كرد و مردم نيز با عثمان در نخستين روز ماه محرم سال 24 قمري بيعت كردند.
برخي از مورخان، آغاز خلافت عثمان را در روز سوّم يا چهارم محرم همان سال مي دانند.

وفات محمد حنفيه، فرزند امير مومنان(ع) در سال 81 هجري قمري
محمد حنفيه، نخستين فرزند امام علي بن ابي طالب(ع) از ساير همسرانش، پس از شهادت حضرت فاطمه زهرا(س) بود.
حضرت علي(ع)، تا همسر گرانمايه اش فاطمه زهرا(س) زنده بود، به احترام وي، همسر ديگري برنگزيد و در ايّام نه سال زندگي شيرين خود، در كنار هم بوده و به يكديگر افتخار مي كردند و داراي چهار فرزند عزيز، به نام هاي: امام حسن(ع)، امام حسين(ع)، حضرت زينب(س) و حضرت ام كلثوم(س) شدند و آخرين فرزندشان كه نامش محسن(ع) بود، بر اثر ضرب و شتم مأموران خليفه وقت به وجود نازنين مادرش فاطمه زهرا(س) در جريان خلافت اسلامي، به شهادت رسيد و غير زنده به دنيا آمد.
پس از شهادت حضرت فاطمه زهرا(س)، امام علي(ع) با چند تن از بانوان مكرمه ازدواج كرد، كه يكي از آنان، خوله بنت جعفر بن قيس بود.
اين بانوي شريفه، پس از مدتي فرزندي براي همسر بزرگوارش به ارمغان آورد، كه امام علي(ع) وي را "محمد" ناميد و كنيه "ابوالقاسم" را برايش برگزيد و به خاطر شدت علاقه به پيامبر(ص)، نام و كنيه فرزند خويش را هم نام و هم كنيه آن حضرت قرار داد.
محمد بن علي(ع)، به خاطر منتهي شدن نَسَب مادري اش به حنفيه بن جيم، ملّقب به محمد حنفيه و يا محمد بن حنفيه گرديد.
وي در عصر خلافت عمر بن خطاب ] حدود سال 16 قمري[ در مدينه به دنيا آمد و در اوّل محرم سال 81 قمري، در سنّ 65 سالگي و در عصر خلافت عبدالملك بن مروان اموي، بدرود حيات گفت و در قبرستان بقيع، در مدينه منورّه به خاك سپرده شد.
برخي از شيعيان، پس از شهادت امام حسين(ع) اعتقاد به امامت محمد حنفيه پيدا كرده و به "كيسانيه" معروف شدند. اين مذهب، نخستين انشعابي بود كه در ميان شيعيان امير مؤمنان(ع) و پيروان اهل بيت(ع) به وجود آمد. كيسانيه معتقد بودند، كه محمد حنفيه، امام چهارم شيعيان و همان مهدي موعود است، كه در كوه هاي رضوي' ] كوهستاني در يمن[ مقيم شده و روزي ظهور خواهد كرد.
گرچه براي اين مذهب انحرافي، پيرواني در گذشته، در عالم اسلام به وجود آمد ولي خوشبختانه هم اكنون، اين مذهب منقرض شده و اثري از آن نيست.

وقوع غزوه «ذاتُ الرّقاع» در سال4هجري قمري
غزوه «ذاتُ الرّقاع» در سال4هجري قمري واقع شد. حضرت محمّد(ص) دراين غزوه با جماعتي بيش از700تن به نبرد با مشركان اَنمارو ثَعلبيه رفتند. نبرد درمنطقه‎اي آغازشد كه به علت پستي و بلنديهاي بسيارش همچون جامه‎اي مرقّع به نظرمي‎رسيد ازاين رو اين غزوه را ذاتُ الرِّقاع ناميدند. اين غزوه با شكست مشركان پايان يافت.

فتح سرزمين مصربدست مسلمانان در سال20هجري قمري
سرزمين مصر در سال20هجري قمري بدست مسلمانان فتح شد. مصرتاآن زمان تحت حكومت ايرانيان و يونانيان بود و ازقدرت نظامي عظيمي بهره‎مند بود. اما سرانجام سپاه آزاديبخش اسلام مصريان را شكست داد. فرماندهي سپاه اسلام دراين نبرد به عهده عمروعاص بود.

منزل کردن امام حسین(ع) در مکانی به نام شراف در مسیر حرکت به سمت عراق در سال 61هجري قمري
امام حسين (ع) درمسيرحركت تاريخي خويش در سال 61هجري قمري پس ازورود به عراق درمكاني بنام شِراف منزل كردند و پس ازفراهم كردن ذخيره‎اي ازآب به راهشان ادامه دادند. دراواسط روزنيروهاي دشمن ازدورنمايان شدند؛ ازاين رو ياران امام درمكاني امن پناه گرفتند. سپاه دشمن مركب از1000تن به فرماندهي حرّبن رياحي مأموريت داشت كه راه را برامام حسين (ع) ببندد يا ايشان را به شهادت برساند. اما امام حسين (ع) به ياران خود دستوردادند كه دشمن ار ازآب سيراب كنند. حرّ اگرچه هنگام نمازبه امام حسين(ع) اقتدا مي‏كرد، همچنان به تعقيب ايشان ادامه داد. اين نخستين روزازحماسه‎اي بود كه تاامروز جاودانه درتاريخ مانده است.

درگذشت « اِبن اَبي حَفص» ازوزيران سلسله موحّدون در سال618هجري قمري
« اِبن اَبي حَفص» ازوزيران سلسله موحّدون در سال618هجري قمري درگذشت. او بدستوراميران اين سلسله فرمانروايي اِفريقا راتاپايان عمربه عهده داشت. ابن ابي حفص مردي دادگر، فاضل و بخشنده بود و باوجود مشاغل بسيار، بطورشخصي و مستقيم به داوري ميان مردم مي‎نشست. گفتني است كه دردوران حكمراني وي، مسلمانان سيسيل با اعزام نمايندگاني اطاعت خود را ازموحدون اعلام كردند.

برگزاري انتخابات نخستين دوره مجلس خبرگان در سال 1361هجري شمسي
انتخابات نخستين دوره مجلس خبرگان در سال 1361هجري شمسي برگزارشد. اين مجلس نهادي است كه طبق اصول پنجم، صدوهفتم و هشتم قانون اساسي هواره وجودش درحكومت اسلامي الزامي است. براساس اصول يادشده، انتخابات مجلس خبرگان برعهده وزارت كشوراست و با نظارت دقيق شوراي نگهبان انجام مي گيرد. برهمين اساس اولين دوره مجلس خبرگان طي همه پرسي و با شركت گسترده مردم دراين روز برگزار شد و نخستين دوره اين مجلس با شركت 69تن از نمايندگان خبره مردم سراسركشور گشايش يافت.