شهید محراب، سید اسدالله مدنی، از جمله شجاع‌ترین شاگردان حضرت امام بود كه سال‌های مبارزه با نظام پهلوی را با شجاعتی نشأت گرفته از الگوهای بنیادین شیعی و با سرسختی بی‌بدیل پشت سر گذارد و لحظه‌ای در مبارزه تردید نكرد و كوتاه نیامد.
پیروزی انقلاب اسلامی عرصه‌ی دیگری بود كه شهید مدنی بدون كمترین وقفه و درنگی وارد آن شد و تا سرحد توان خود، و حتی بیش از آن، در استحكام پایه‌های نظام مطلوب خویش پایمردی كرد. از این روست كه مردم مناطق غرب كشور، از همدان تا تبریز، یاد و خاطره‌ی او را پس از سال‌ها به زیباترین شكل و شیوه در سینه‌های خود حفظ كرده‌اند، و با مرور كردن آ‌ن‌ها، به طراوت روحی و معنوی خود می‌افزایند.
مردم تبریز هنوز به‌یاد دارند كه در خانه‌ی امام جمعه‌ی شهرشان، هنگام صرف غذا باز بود و هر رهگذری می‌توانست وارد خانه شود و پس از اقامه‌ی نماز در كنار سفره بنشیند و همراه امام جمعه از بركت خداوند (نان و سیب‌زمینی آب‌پز) تناول كند؛ امام جمعه‌ای كه مردم را محرم‌ترین و نزدیك‌ترین كسان خود می‌دانست و غذای ساده‌ی خود را با آنان تقسیم می‌كرد. این مختصر، كوششی است در جهت بازشناسی شخصیت، افكار و مرام شهید مدنی، امید آن‌كه نسل سوم انقلاب با مطالعه‌ی این اثر به كاوش بیشتری در فرهنگ انقلاب اسلامی و تاریخ معاصر ایران ترغیب گردد.