معجزه شق القمر از سوي پيامبر(ص) چند سال پيش از هجرت
در شب چهاردهم ذي حجّه که قرص ماه کامل بود، تعدادي از مشرکان مکه و يا به روايتي چهارده تن از اصحاب عقبه[افرادي از اهالي يثرب در عقبه مني در مکّه معظمه با پيامبر خدا(ص) پيمان بسته و به طوري پنهاني با او بيعت کرده بودند] از آن حضرت، در خواست معجزه کردند و به وي گفتند:هر پيامبري دا راي معجزه است، معجزه شما در اين شب چه مي تواند باشد؟
پيامبر(ص) فرمود:شما از من چه معجزه اي مي خواهيد؟
آنان گفتند:اگر خدا با تواست و تو در نزد او قدرو منزلتي داري،از او بخواه که قرص قمر [ماه]را دو قطعه کند و آن دو را از هم جدا نمايد.
پيامبر(ص) در باره پيشنهاد آنان مي انديشيد که جبرئيل امين بر او نازل شد و عرض کرد:اي محمد!خداي سبحان به تو سلام مي رساند و مي فرمايد:هر چيزي در اين عالم را به فرمان تو در آوردم، هر چه ازمن بخواهي اجابت کنم.
آن گاه،آن حضرت سرش را به سوي آسمان بلند کرد و به ماه دستور داد که به دو نيم شود. در همان حال، ماه به دو نيمه شد و معجزه الهي به وقوع پيوست.
پيامبر(ص) و پيروان او به سجده رفته و خداي قادر و سبحان را شکر نمودند.
آن گاه، به آن حضرت گفتند: آيا امکان دارد که دونيمه ماه به هم بپيوندد وهمانند سابق شود؟
پيامبر(ص) اشاره اي به ماه کرد و دستور داد که به هم بپيوندند.
مشرکان مکّه[و يا اصحاب عقبه] بار ديگر از آن حضرت درخواست کردند که وي معجزه کرده و بالاي ماه را بشکافد.
آن حضرت براي اتمام حجت بر آنان، بارديگر اشاره به ماه کرد و فرمان داد که در بالايش شکافي پديد آيد.
در همان لحظه انشقاقي پديد آمد و بالاي ماه شکافته شد و معجزه "شق القمر"به وقوع پيوست.
پيامبر(ص) و پيروانش سجده شکر کرده و خداي سبحان را که چنين معجزه اي به پيامبرش عنايت کرد،سپاس گفتند.
آن گاه پيامبر(ص) به ماه اشاره کرد که به حال سابقش برگردد.
مشرکان و کافران که با چشم خود شاهد اين معجزه الهي بودند،به عهدشان وفا نکرده و براي ايمان آوردن به پيامبر(ص) بهانه آوردندو گفتند:ما منتظر بازگشت مسافرانمان از شام و يمن ميمانيم،اگر آنان نيزاين معجزه را ديده باشند به تو ايمان مي آوريم و در غير اين صورت معلوم مي شود که بر ما سحر و جادو کردي و دشمني ما نسبت به تو افزون مي گردد.
به هر روي،مشرکان با اين بهانه از زير بار عهد و پيمانشان شانه خالي کرده و به آن حضرت ايمان نياوردند و گفتند که کار محمد(ص)، سحرو جادو بود.با اين که برخي از علماي اسلامي در اصل معجزه شق القمر تشکيک کرده اند ولي اکثر قريب به اتفاق علما،مفسران و مورخان اسلامي،آن را تأيد کرده و شأن نزول سوره قمر(54)قران مجيد را در همين رابطه مي دانند.