رحلت عالم، خطيب و واعظ بزرگوار آيت ‏اللَّه "علي محدث ‏زاده قمي" (1354ش)

آيت‏ اللَّه علي محدث‏زاده قمي فرزند محدث بزرگ، حاج شيخ عباس قمي، در سال 1298ش (1338ق) در خاندان علم و تقوا در قم به دنيا آمد و در مشهد نشو و نما يافت. وي پس از آنكه مقدمات و ادبيات را در مشهد آموخت به همراه پدر رهسپار نجف اشرف گرديد و پس از چند سال، در نوزده سالگي از شيخ آقا بزرگ تهراني و يك سال بعد از پدرش اجازه روايت گرفت. آيت‏اللَّه محدث‏زاده در سال 1320ش راهي قم شد و از محضر حضرات آيات شيخ ابوالحسن مشكيني و سيد صدرالدين جزايري بهره برد، اما بيشتر همت خود را بنا بر توصيه پدرش، مصروف اخبار و احاديث نمود. ايشان پس از هفت سال، به تهران رفت و به شيوه پدرش، رشته وعظ و خطابه و تصحيح و تاليف كتب را برگزيد. اين محدث گرانقدر، همچنين تعداد زيادي از كتاب‏هاي چاپ نشده پدر را تصحيح، تحشيه، مقابله و منتشر كرد. آيت‏اللَّه محدث‏زاده پس از واقعه خونين 15 خرداد 42، در حمايت از امام خميني(ره) عليه رژيم اعتراض نمود كه به همراه پنجاه عالم و روحاني ديگر بازداشت شد و به زندان افتاد. از اين نويسنده و عالم ديني آثار متعددي بر جاي مانده كه امام صادق(ع) در 4 جلد از آن جمله است. آيت‏اللَّه محدث‏زاده قمي سرانجام در 26 دي ماه 1354ش برابر با 12 محرم 1396ق در 56 سالگي در تهران درگذشت و پس از تشييعي با شكوه در تهران و قم، در قبرستان شيخان قم به خاك سپرده شد.

فرار شاه خائن "محمدرضا پهلوي" از كشور در پي گسترش نهضت اسلامي ملت ايران (1357ش)

با فراگير شدن جرقه‏هاي اوليه انقلاب و فشار نيروهاي مخالف رژيم و هماهنگي قيام‏هاي مردمي به رهبري حضرت امام خميني(ره) و پس از وقايع خونين كشتار 17 شهريور و 13 آبان 57 و برگزاري مراسم چهلم‏هاي مختلف در شهرهاي كشور و نيز اعتصاب كارگران شركت نفت و از همه مهمتر چاپ اعلاميه توهين‏آميز روزنامه اطلاعات، كنترل امنيت كشور از دست نيروهاي رژيم و حتي حكومت نظامي خارج شد و موجب گرديد كه در مدت زمان كوتاهي، پايه‏هاي اقتدار رژيم 2500 ساله شاهنشاهي سست شده و منجر به فرار شخص اول مملكت گردد. در آن تاريخ، همه ناظران سياسي معتقد بودند كه حل بحران با ادامه حضور شاه امكان‏پذير نيست و رهبر انقلاب اسلامي، به هيچ عنوان حضور شاه و رژيم سلطنتي را تحمل نخواهد كرد. شاه نيز به اين موضوع واقف بود. در اين زمان، وي، تنها خروج از كشور را به نفع خود مي‏دانست. سرانجام محمدرضا پهلوي سه روز پس از تشكيل شوراي سلطنت به همراه همسر و خانواده خويش در حالي ايران را براي هميشه ترك نمود كه به شدت مي‏گريست. آنها سوار بر هواپيماي اختصاصي (شهباز) شده و در حالي كه يك جت بوئينگ 707 و ده‏ها هليكوپتر آن را همراهي مي‏كردند از كشور خارج شدند. پس از رفتن شاه از كشور، جشن و شادماني، سراسر ميهن را فرا گرفت، مجسمه‏هاي شاه پايين كشيده شد و اركان رژيم شاهنشاهي متزلزل‏تر گرديد.

پيام 9 ماده‏اي حضرت امام خميني(ره) براي ملت ايران (1357 ش)

همزمان با فرار محمدرضا پهلوي از ايران، امام خميني(ره) پيامي در 9 ماده براي ملت ايران فرستادند كه اهمّ آن عبارت بود از: "به كساني كه در شوراي سلطنتي غيرقانوني به عنوان عضويت داخل شده‏اند اخطار مي‏كنم كه بي‏درنگ از اين شورا كناره‏گيري كنند و در صورت تَخلّف، مسؤول پيش آمدها هستند؛ به وكلاي غيرقانوني مجلسين اخطار مي‏شود كه از رفتن به مجلس احتراز كنند و در صورت تخلف، مورد مؤاخذه ملت شريف قرار خواهند گرفت." در همين پيام آمده بود: "كشاورزان نسبت به كشت گندم ديم اقدام نمايند؛ بانك‏ها از پرداخت سپرده‏هاي وابستگان رژيم و دزدان و غارتگران اموال بيت المال خودداري نمايند؛ دانشگاهيان بايد به مبارزه خود عليه دولت غاصب و شاه و شوراي غيرقانوني سلطنت ادامه دهند و استاداني را كه با دستگاه ظلم رابطه دارند، نپذيرند." همچنين امام در اين پيام، برپايي راهپيمايي روز اربعين را به مردم توصيه كردند.

حمله نيروهاي چند ملّيتي به كشور عراق در پي اشغال كويت توسط رژيم بعث (1369ش)

در يازدهم مرداد 1369 ش با حمله نظامي عراق به كويت با اين بهانه كه كويت متعلق به عراق است، اين كشور كوچك ظرف چند ساعت به اشغال نيروهاي مهاجم درآمد. به دنبال اين تجاوز آشكار، دولت‏هاي غربي به خصوص آمريكا تلاش وسيعي را براي محكوميت عراق و بيرون راندن آن‏ها از خاك كويت آغاز كردند. با تلاش كشورهاي غربي به رهبري آمريكا، فعاليت‏هاي سياسي جهت تصويب قطعنامه شوراي امنيت عليه عراق، با هدف همسويي كشورهاي غربي براي حمله به رژيم بعث شدت گرفت. در نهايت پس از اولتيماتوم آمريكا براي خروج عراق از كويت و عدم توجه عراق به اين تهديد، نيروهاي چند مليتي از بامداد بيست و ششم دي ماه 1369 حمله گسترده خود را با عنوان "طوفان صحرا" آغاز كردند كه پس از چند روز، با شكست و عقب نشيني نيروهاي عراقي، قواي متحد در منطقه مستقر شدند. اين جنگ باعث حضور دايمي نيروهاي چند مليتي به ويژه آمريكا گرديد تا اين كه پس از بهانه‏جويي‏هاي زياد مبني بر وجود داشتن سلاح‏هاي كشتار جمعي در عراق و پس از وقايع شهريور 1380 و حمله به برج‏هاي دو قلوي نيويورك، نيروهاي آمريكا و انگليس با حمله مشتركي به عراق، اين كشور را به تصرف خود درآورده و نظام صدام را سرنگون ساختند. از آن پس خود در اين كشور حاكم شده و منابع نفتي آن را غارت كردند.

استقلال كامل كشور "السالوادور" در امريكاي مركزي (1839م)

كشور السالوادور با 21/041 كيلومتر مربع مساحت در ميانه قاره امريكاي مركزي در كنار اقيانوس آرام واقع شده و با كشورهاي هندوراس و گواتمالا همسايه است. جمعيت آن، 6/300/000 نفر مي‏باشد و سان‏سالوادور پايتخت و سانتاآنا و سان‏ميگِل از شهرهاي مهم اين كشورند. واحد پول السالوادور كولون و زبان رسمي مردم آن اسپانيولي است. اين كشور به نسبت مساحت كم، پرجمعيت‏ترين كشور امريكاي مركزي مي‏باشد كه اكثريت مردم آن از نژاد دورگه سرخ و سفيد مي‏باشند. پيش‏بيني جمعيت آن تا سال 2025م بيش از 9 ميليون نفر عنوان شده است. كاشفان اسپانيايى، در سال 1524م به ال‏سالوادور قدم نهادند و در اواسط اين قرن در اين سرزمين به استعمار مشغول شدند. كشور السالوادور، پس از سال‏ها قرار داشتن تحت سلطه استعمار اسپانيا در سال 1821م استقلال خود را از اين كشور به دست آورد و در سال 1824م به عضويت اتحاديه امريكاي مركزي درآمد. اين اتحاد ديري نپاييد و با انحلال اين اتحاديه، در 15 ژانويه سال 1839، السالوادور به طور كامل مستقل شد. در سال‏هاي پس از استقلال، السالوادور همواره با همسايگانش به ويژه هندوراس درگيري داشته و هميشه درگير جنگ‏هاي داخلي نيز بوده است. هم‏چنين از سال 1980 تا 1992م، اين كشور صحنه‏هاي درگيري‏هاي داخلي شورشيان بود كه منجر به كشته و زخمي شدن صدها هزارنفر گرديد. در اوايل سال 1992م، بين شورشيان و دولت اين كشور مذاكرات آتش‏بس صورت گرفت و دوره ناآرامي‏ها سپري شد. (ر.ك: 15 سپتامبر)