شهادت آيت اللَّه "سيدمحمدعلي قاضي طباطبايي" اولين شهيد محراب توسط گروه فرقان (1358ش)
آيت اللَّه سيدمحمدعلي قاضي طباطبايي در سال 1292ش (1331 ق) در تبريز ديده به جهان گشود.تحصيلات مقدماتي علوم ديني را در زادگاهش فراگرفت و در 25 سالگي راهي حوزه علميه قم شد. آيتاللَّهقاضي در قم از محضر حضرات آيات عظام سيد محمدرضا موسوي گلپايگاني، سيدمحمد حجت كوه كمرهاي، سيد صدر الدين صدر، سيد حسين بروجردي و حضرت امام خميني(ره) كسب فيض كرد و به مدارج والايي در علم رسيد. وي همچنين پس از مدتي راهي نجف اشرف گرديد و از درس آيات عظام سيد محسن حكيم، عبدالحسين رشتي و علامه محمدحسن كاشف الغطاء استفادههاي شاياني برد. آيتاللَّه قاضي در سال 1331 ش به تبريز رفت و نمايندگي حضرت امام را عهده دار گرديد. با شروع نهضت اسلامي در سال 1341 ش، مبارزات ايشان عليه رژيم پهلوي اوج گرفت و در اين راه سختيهاي زندان، شكنجه و تبعيد را به جان خريد. به ابتكار اين مجاهد نستوه و ديگر ياران انقلاب بود كه مراسم چهلم شهداي قيام 19 دي 1356 قم، در 29 بهمن آن سال در تبريز برگزار شد كه در آن حماسهاي جاودان در تاريخ انقلاب اسلامي به ثبت رسيد. آيتاللَّه قاضي طباطبايي پس از پيروزي انقلاب اسلامي از سوي امام خميني(ره) به عنوان نماينده تمام الاختيار و امام جمعه تبريز منصوب و در آن خطّه مشغول به خدمت شد. اين مجاهد سترگ علاوه بر فعاليتهاي سياسي و اجتماعي به امور علمي نيز اهتمام ويژهاي داشت و در طول ساليان عمر پر بركت خويش بيش از چهل اثر ارزنده از خود به يادگار گذاشت كه الاجتهاد و التقليد، تاريخ قضا در اسلام، حديقةُالصّالحين، علم امام، رساله در نماز جمعه و الفوائد از آن جملهاند. آيتاللَّه سيد محمدعلي قاضي طباطبايي در دهم آبان 1358، مصادف با عيد سعيد قربان، نماز عيد را اقامه كرده و در خطبه نماز گفت: "مرا تهديد به قتل ميكنند. من از شهادت نميترسم و آمادهام و از خدا ميخواهم." سرانجام در همان روز بعد از نماز مغرب و عشاء و در راه مراجعت به منزل، توسط منافقي از گروهك ضالّه فرقان به شهادت رسيد و در 65 سالگي به لقاي معبود شتافت.
درگذشت "محمد هروي" مورخ مسلمان (903 ق)
محمد هروي در خانداني مشهور در شهر بلخ درشمال افغانستان متولد شد، اما بيشتر عمر خود را در هرات گذراند. هروي به سبب مراتب علمياش، مورد توجه اميرعليشير نوايي، وزير دانشمند سلسلهي گوركانيان كه به علماء احترام فراوان ميگذاشت، قرار گرفت. مهمترين اثر هروي، تاريخ رُوضَةُالصَّفا است كه تاريخ عمومي جهان را از ابتداي خلقت تا زمان خودش به نگارش در آورده است. وفات محمد هروي در هرات روي داد.
كنارهگيري داوطلبانه "ماهاتير محمد" از نخست وزيري مالزي (2003م)
ماهاتيرمحمد، نخستوزير پيشين مالزي، در بيستم دسامبر 1926م، به دنيا آمد. وي همزمان با تحصيل در رشته پزشكي وارد فعاليتهاي سياسي شد و پس از پيوستن به انجمن ملي مالايىهاي متحد، توانست با به دست آوردن بالاترين راي، به عنوان اولين نماينده مجلس مالزي انتخاب گردد. ماهاتير محمد در حدود 48 سالگي، علاوه بر كسب مقام سناتوري، به معاونت نخست وزيري مالزي برگزيده شد و در عين حال، به مراتب بالاي حزبي دست يافت. وي در 16 ژوئيه 1981م، در 55 سالگي به عنوان چهارمين نخست وزير مالزي پس از استقلال، زمام امور اين كشور را به دست گرفت. وي توانست به عنوان پدر مالزي مدرن، طي دو دهه، اين كشور را به عنوان الگويى از يك كشور موفق، همراه با توسعه سريع اقتصادي درمنطقه جنوب شرقي آسيا مطرح نمايد. و به عنوان يك شخصيت ملي، منطقهاي و بينالمللي، با شناخت عميق نسبت به تحولات جهاني، مالزي سنتي را به يك واحد صنعتي در سطح بينالمللي تبديل سازد. او اقتصاد وابسته مالزي رابه يك اقتصاد در حال رشد تبديل كرد و درآمد سرانه اين كشور را از 300 دلار به چهار هزار دلار افزايش داد كه اين امر باعث شد وي به عنوان الگوي نمونه يك مدير موفق، مورد توجه بسياري از رهبران قرار گيرد. تاكيد بر حفظ استقلال كشور و اتخاذ مواضع مستقل در مواجهه با تحولات بيروني و نيز پايبندي به فرهنگ و سنن مالزيايى و عدم اعتقاد به تقليد از فرهنگ غربي، از عمده اعتقادات ماهاتيرمحمد به شمار ميآيد. ماهاتير محمد به پديده جهاني شدن با ديده ترديد مينگريست و بر آن بود كه بايد ضمن استفاده از نكات مثبت جهاني شدن، تبعات منفي آن را شناخت و از آن احتراز نمود. وي اسلام و اصول اساسي آن را از موجبات توسعه سريع مالزي در مدت دو دهه حكومت خويش ميدانست و بر اين اعتقاد بود كه اگر مسلمانان به اصول اسلام پايبند باشند ميتوانند به پيشرفت و توسعه برسند. ماهاتيرمحمد سرانجام پس از 22 سال زمامداري، در 31 اكتبر 2003م به صورت داوطلب از قدرت كنارهگيري نمود و جاي خود را به معاونش، "عبداللَّه احمد بداوي" سپرد.