شروع به كار تلويزيون در ايران (1337 ش)
با راه‏اندازي و بهره‏برداري از نخستين فرستنده تلويزيوني ايران در يازدهم مهرماه 1337 ش، تلويزيون ايران، پخش برنامه‏هاي خود را آغاز كرد. تلويزيون ايران در ابتدا به صورت يك بخش كاملاً خصوصي اداره مي‏شد كه ابتدا در هر روز چهار ساعت برنامه پخش مي‏كرد. اين تلويزيون براي گسترش مناطق تحت پوشش خود، در سال 1340 ش فرستنده ديگري در آبادان و يك فرستنده تقويتي در اهواز تأسيس كرد. در اواخر سال 1342ش، تلويزيون ايران از ساختار يك شركت خصوصي به شركت سهامي تلويزيون ايران تغيير شكل داد تا اين كه تلويزيون ملي ايران با امكانات يك استوديو، سه دوربين و دو دستگاه ضبط مغناطيسي در آبان ماه 1345ش، به صورت تلويزيون دولتي و به طور آزمايشي آغاز به كار كرد. در نهايت، سازمان تلويزيون ملي ايران در 29 اسفند 1345ش رسماً افتتاح شد و كار خود را وسعت بخشيد. با پيروزي انقلاب اسلامي ايران، سازمان راديو تلويزيون ملي ايران به صدا و سيماي جمهوري اسلامي ايران تغيير نام يافت و با گذشت زمان، فعاليت‏هاي اين سازمان به صورت افزايش فرستنده و شبكه‏هاي راديويي و تلويزيوني در تهران و شهرستان‏ها رو به گسترش نهاد. چنانكه تا به امروز (1382 ش) اين سازمان داراي 30 مركز در استان و شهرستان‏هاي مختلف ايران، نزديك به بيست شبكه سراسري راديويي و تلويزيوني و بيش از پانزده دفتر منطقه‏اي در كشورهاي مختلف جهان و ده‏ها شبكه راديويي و تلويزيوني در تهران و شهرستان‏ها مي‏باشد. همچنين طي سال‏هاي اخير شبكه جهاني جام جم، بخش وسيعي از دنيا شامل قاره آسيا و اقيانوسيه، قاره اروپا و شمال آفريقا و قاره آمريكا را تحت پوشش قرار داده و شبكه جهاني سحر نيز به چندين زبان برنامه پخش مي‏كند. همچنين شبكه خبري و بين‏المللي العالم از ابتداي سال 1382 فعاليت خود را آغاز كرد كه در سراسر جهان قابل دريافت مي‏باشد.

ادامه پيشروي دشمن تا 15 كيلومتري اهواز و اشغال منطقه غرب كارون (1359ش)

چند روز پس از تجاوز دشمن بعث به جمهوري اسلامي ايران، ارتش عراق با پيشروي در جبهه‏هاي جنوب، قصد تصرف شهرهاي دزفول، شوش، خرمشهر، آبادان و اهواز را نمود ولي مقاومت‏هاي شديد مردمي، مانع اين امر گرديد. دشمن پس از چند روز پيشروي در جبهه‏هاي جنوب، از اشغال اين شهرها مأيوس شده و ناجوانمردانه اين منطقه را زير آتش سنگين توپخانه و حملات موشكي خود قرار داد كه به شهيد و زخمي شدن تعدادي از مردم مظلوم و بي‏پناه جنوب منجر شد. رژيم عراق در ادامه اين تجاوزات، تمام تلاش خود را براي تصرف پايگاه هوايي دزفول به كار گرفت ولي از اشغال آن به خاطر مقاومت‏هاي مردمي بازماند و وحشيانه، شهر دزفول را زير ضربات سهمگين موشك‏هاي دور برد خود قرار داد. شهر شوش هم گرچه هرگز به تصرف دشمن درنيامد، اماهمواره با توپخانه دشمن مورد حمله قرار گرفت كه در اين حملات به مقبره حضرت دانيال نبي(ع) خساراتي وارد گرديد.

قطع كامل روابط ديپلماتيك ايران و عراق در اوج جنگ تحميلي (1366 ش)

روابط سياسي ايران و عراق كه پس از امضاي قرارداد 1353 ش (1975 م) الجزاير، رو به بهبودي مي‏رفت با وقوع انقلاب اسلامي به سردي گراييد و در فاصله يك سال و نيم بعد از پيروزي انقلاب، وقوع حوادث متعدد و درگيري‏هاي پراكنده، باعث ايجاد تنش در روابط دو كشور شد. شروع جنگ تحميلي و حمله سراسري ارتش بعث عراق، از نقاط عطف روابط بين دو كشور به شمار مي‏آيد و از ديدگاه روابط بين‏الملل، منشاء اثر در ارتباطات ديپلماتيك محسوب مي‏گردد. حمله عراق به جمهوري اسلامي ايران در 31 شهريور 1359، اگر چه نقطه اوج اين تنش‏ها به حساب مي‏آمد، اما روابط رسمي ديپلماتيك همچنان برقرار بود و ديپلمات‏هاي دو كشور، در طول سال‏هاي جنگ، در سفارت دو طرف باقي ماندند، هر چند اين حضور در پايين‏ترين رده‏ها بود. با اين حال در پايان هفتمين سال از جنگ هشت ساله، دو كشور، روابط سياسي و ديپلماتيك خود را قطع كردند و ديپلمات‏هاي ايران و عراق، عازم كشورهاي خود شدند.

آغاز هفته مبارزه با سرطان (11 تا 17 مهر)

همه ساله يک هفته با عنوان هفته مبارزه با سرطان (11 تا 17 مهر) در کشور به بيماران سرطاني اختصاص يافته است. با توجه به اهميت اين بيماري لازم است در خصوص پيشگيري از آن به افراد مختلف جامعه اطلاعات لازم داده شود. در اين بيماري معمولاً برخي از سلولهاي بدن بصورت نامنظم و بدون تدبير خاص شروع به تکثير کرده و ميزان مرگ آن سلولها کاهش قابل ملاحظه اي مي يابد. پزشکان براي جلوگيري از ابتلاي افراد به سرطان شيوه هاي مختلفي را پيشنهاد مي کنند که از آن جمله مي توان به مواردي از قبيل نکشيدن سيگار، پرهيز از رژيم غذايي کم چربي همراه با استفاده از مواد گياهي فراوان، معاينه مرتب توسط پزشک و دندانپزشک، توجه به هر برآمدگي و يا زخمي که تمايل به التيام ندارد و به هر نوع تغييري در اعمال طبيعي بدن حساس باشد، پرهيز از ايستادن در مقابل تابش مستقيم و شديد نور خورشيد، شناخت مواد سرطان زا و عدم استفاده از آنها در محيط کار و خانه و توجه به بهداشت و سلامت روان اشاره کرد. هر ساله بيش از ۱۰ ميليون نفر مبتلا به سرطان تشخيص داده مي شوند. تخمين زده مي شود که تا سال ۲۰۲۰ اين رقم به ۱۵ ميليون در سال برسد. سرطان علت مرگ ۶ ميليون نفر در سال بوده که ۱۲ درصد کل مرگ و مير در دنيا را شامل مي شود. در حال حاضر اطلاعات زيادي در مورد علل سرطان وجود دارد که مي تواند باعث پيشگيري از يک سوم از سرطانها بشود. سرطان ريه، روده بزرگ و معده جزء ۵ سرطان شايع در مردان و زنان در دنيا مي باشند. سرطان ريه و معده شايعترين سرطان در مردان و سرطان سينه و سرويکس شايعترين سرطان در بين زنان هستند. با وجود پيشرفت هاي فزاينده در زمينه پيشگيري و درمان سرطان، ميزان کل ابتلا به انواع سرطانها در سراسر جهان در ۲ دهه آينده ۵۰ درصد افزايش خواهد يافت که اين افزايش بيشتر به سبب کمبود امکانات بهداشتي در کشورهاي درحال توسعه است. لزوم توجه به علائمي که فرد را مشکوک به سرطان مي کند در حال حاضر از اهميت خاصي برخوردار است.

ارتحال آيت اللَّه "سيدابوالحسن رفيعي قزويني" (1395 ق)

آيت‏اللَّه ميرزا ابوالحسن رفيعي قزويني در سال 1310 ق در قزوين به دنيا آمد و دروس حوزوي را در قزوين و سپس در تهران گذراند. پس از ورود آيت‏اللَّه حائري يزدي به قم، به اين شهر عزيمت كرد و به تدريس و تاليف پرداخت. ميرزاي قزويني پس از اخذ درجه‏ي اجتهاد راهي قزوين گرديد و حوزه‏ي آن ديار را احياء كرد. وي از افراد نادري بود كه علوم عقلي و نقلي را به خوبي فرا گرفته و مدارج عالي كمال را پيمود. علامه سيدابوالحسن قزويني سرانجام پس از سال‏ها مجاهدت، در 85 سالگي به لقاءاللَّه پيوست و در حرم حضرت معصومه(س) به خاك سپرده شد.

آغاز هفته احيای امر به معروف و نهي از منكر

«امر» به معنای فرمان دادن و «نهی» به معنای بازداشتن و منع از انجام کاری است. «معروف»، هر آن چیزی است که عقل و دین، آن را به نیکی و خوبی می شناسند و معرفی می کنند و «منکر»، هر آن چیزی است که عقل و شرع، آن را ناپسند می دارند. پس امر به معروف، یعنی فرمان دادن به انجام کارهای نیک و نهی از منکر، به معنای بازداشتن از بدی و ناپسندی است. یکتاپرستی، نیکی به پدر و مادر، انفاق به خویشاوندان، کمک به مساکین و درماندگان، برپایی نماز، پایبندی به عهد، مبارزه با ظلم و ستم، امر به معروف و نهی از منکر، پرداخت وجوهات شرعی و... نمونه هایی از معروف ها، و شرک به خداوند، زنا و فحشا، ربا، سرقت، دست درازی به اموال یتیمان، تکبر، اسراف و بدخویی، نمونه هایی از منکرهای ذکر شده در قرآن کریم می باشند. دستور قرآن کریم بر ضرورت و وجوب امر به معروف و نهی از منکر کاملا آشکار است. در آیه ای می خوانیم:«و باید از میان شما گروهی باشند دعوتگر به خیر که به نیکی (معروف) فرمان دهند و از ناشایستی(منکر) باز دارند و اینان رستگارانند». دراهمیت امر به معروف و نهی از منکر همین بس که در قرآن کریم، نام آمرین به معروف، در کنار نام پیامبران آمده است و کیفر قاتلان آنان، مثل کیفر قتل انبیاست. برای امر به معروف و نهی از منکر، سه مرحله را متذکر شده اند: نخست این که انسان، از بروز گناه، اندوهگین باشد و قلبا راضی از کار منکر نبوده و از آن متنفر باشد. در این مرحله هیچ کس معاف نیست و حتی افراد ناتوان نیز باید از گناه متنفر باشند؛ زیرا اگر کسی راضی به عمل قومی باشد، در عمل آنان شریک است. در مرحله دوم، آمر به معروف، با زبان به خلافکار هشدار می دهد و به خوبی ها سفارش می کند، و مرحله سوم آن است گه اگر بیان، اثر نکرد، با قدرت در برابر منکرات بایستد. این اِعمال قدرت و خشونت باید بسیار سنجیده و حساب شده باشد تا موجب بروز هرج و مرج در جامعه و ایجاد منکرهای بزرگ تر نگردد. آثار فردی و اجتماعی امر به معروف و نهی از منکر، آن قدر فراوان است که در قرآن و روایات، حساب این دو فریضه پربرکت از دیگر فریضه ها جدا شده است. بهره مندی از الطاف خداوند، نجات از قهر و غضب الهی، وفور نعمت های اقتصادی، کسب حلال، عزّت و سرافرازی مؤمنین، سرکوبی و کنترل اشرار و برقراری نظم و انضباط اجتماعی، نمونه هایی از آثار و برکت های آن است. در بُعد فردی، کسی که آمر به معروف باشد، خود، اهل معروف خواهد شد و خواه ناخواه، به رستگاری خواهد رسید و در بُعد اجتماعی، امر به معروف و نهی از منکر، ضامن بقای کلیه برکت های معنوی، اخلاقی، سیاسی، اجتماعی و اقتصادی جامعه مسلمین است. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله درباره آداب امر به معروف و نهی از منکر فرمود: آمر به معروف، نیازمند آن است که به حلال و حرام آگاه و از آن چه دیگران را امر و نهی می کند، خود، فارغ شده باشد. برای خلق، ناصح مهربان و با آنان رفیق باشد. با لطف و بیان خود، آنان را دعوت کند، اخلاق آنان را بشناسد تا با هر یک مناسب شأنش رفتار کند، به مکر نفس و نیرنگ های شیطان بینا و بر آن چه بدو رسد، شکیبا باشد و آنان را به سبب آن چه بدو رسیده، مکافات و از آنان شکایت نکند، خشونت نورزد و برای نفس خود خشمگین نشود. نیّت خود را برای خدا خالص گرداند و از او یاری بخواهد و در پی رضایت او باشد. پس اگر با او مخالفت و در حقش جفا کنند، صبر پیشه کند و اگر با او موافقت کنند و سخنش را بپذیرند، سپاس گزاری کند و کار خود را به خدایش واگذرد و به عیب خویش بنگرد».

آزادسازي بيت المقدس توسط "صلاح الدين ايوبي" فرمانده مبارزان مسلمان (1187م)

اولين مرحله جنگ‏هاي صليبي از سال 1096م آغاز شد و چهار سال بعد با حمله سپاهيان صليبي به بيت المقدس و اشغال، غارت و كشتار بي‏رحمانه هزاران نفر از زنان و مردان و كودكان بي‏گناه آن سرزمين پايان پذيرفت. در سال 1187م كه حدود 40 سال از پايان جنگ دوم صليبي مي‏گذشت، عكس‏العمل مسلمانان به نتيجه رسيد. در اين سال صلاح الدين ايوبي، پس از تصرف سوريه، لبنان و مصر، بيت المقدس را به محاصره درآورد. وي در ابتدا با ارسال پيامي براي اشغال‏گران، احترام خود به قدس و عدم تمايل به خون‏ريزي در آن مكان را يادآور شد و خواستار ترك آن سرزمين توسط مهاجمان گرديد و در امان بودن اموال آنان را تضمين كرد. اما صليبيان نپذيرفتند و كارزار سختي آغاز گرديد. از اين رو نخستين حمله مسلمانان در نيمه رجب 583 ق به وقوع پيوست اما بدون نتيجه ماند. سپس مسلمانان با ايجاد تونل‏هايى از طريق ديوار شهر به داخل نفوذ كردند. در اين زمان حاكم شهر تقاضاي صلح نمود و تهديد كرد كه اگر اين تقاضا پذيرفته نشود تمامي بناهاي مقدس اسلامي و مسيحي را به آتش مي‏كشد و 5 هزار زنداني مسلمان را خواهد كشت. از اين رو، قراردادي بين دو طرف منعقد شد كه بر اساس آن اولا شهر تسليم سپاه صلاح‏الدين مي‏شد و ثانياً محاصره شدگان بايد به ازاي افرادِ خود فديه بپردازند تا از اسارت آزاد شوند. بدين صورت در صبح جمعه 2 اكتبر 1187م بيت‏المقدس به آغوش اسلام بازگشت. صلاح الدين پس از ورود به بيت المقدس هيچ يك از بناهاي مسيحيان را ويران نكرد و نسوزاند. وي هم‏چنين سه روز پس از ورود به شهر، كليساي شهر را به كشيشان سپرد و پادشاه بيت‏المقدس را آزاد كرد تا به اروپا بازگردد. با اين حال، صليبي‏ها بار ديگر براي اشغال بيت‏المقدس به اين سرزمين هجوم بردند ولي موفق به تصرف آن نشدند.

زادروز گاندی،رهبر بزرگ و بانی استقلال هندوستان (1869م)

موهنداس گاندی در تاریخ دوم اکتبر سال ۱۸۶۹ میلادی در روستایی در ایالت گجرات هند به‏دنیا آمد. هجده ساله بود که به راهنمایی یکی از دوستان خانوادگی، برای ادامه تحصیل به انگلستان فرستاده شد. در آغاز ورود به لندن ‌‌نهایت کوشش خود را به‏کار برد که یک جنتلمن واقعی باشد، اما اقامت در لندن و آشنایی با محافل دانشگاهیان و شرق‌شناسان طبیعت ثانوی او را کامل کرد و از این جوان محجوب، یک مرد شرقی مبادی آداب، آرام و کامل ساخت. گاندی در سال ۱۸۹۱م به وطن بازگشت و در بمبئی به وکالت پرداخت و پس از چندی به‏عنوان وکیل یک شرکت تجاری مسلمان و هندی استخدام شد و در سال ۱۸۹۳م عازم شهر ناتال در آفریقای جنوبی شد. در آفریقای جنوبی او با مشاهده تبعیض نژادی، به‏خصوص در قبایل اقلیت هندی‏تبار این کشور، نهضت مبارزه با تبعیض نژادی را پایه گذاشت. او خاطره تلخ کتک خوردن مأمور قطاری را که به او اجازه داد در کوپه درجه یک بنشیند تا پایان عمر فراموش نکرد. گاندی، سال ۱۹۱۷م در حالی به وطن برگشت که شهرت خاص و عام یافته بود. نا‌شناس از وطن رفته و سر‌شناس برگشته بود. وی از حدود سال‏های بعد از جنگ جهانی اول تا بعد از جنگ جهانی دوم یعنی حدود ۳۳ سال، بی‌وقفه برای نجات مردم خود و استقلال کشورش از یوغ انگلیسی‌ها مبارزه کرد تا بالاخره بعد از تحمل رنج‌های فراوان در این راه و همراهی افرادی چون «جواهر لعل نهرو» در آگوست ۱۹۴۷م کشور هند را به استقلال و مردمش را به آزادی رسانید. گاندی پس از اعلام استقلال، حاضر به قبول مقامی در حکومت هند نشد و رهبری کنگره را به نهرو داد. شیوه مبارزاتی مهاتما گاندی در نوع خود در جهان بی‌نظیر بوده است. شیوه مبارزه او امروزه در جهان به‏عنوان یک الگو و فلسفه مطرح است، او همیشه بر حقیقت، صلح و عدم خشونت برای رسیدن به مقاصد تأکید فراوان داشت. بعدازظهر روز ۳۰ ژانویه ۱۹۴۸م، تنها پنج ماه پس از استقلال هند، هنگامی که مهاتما گاندی از خانه موقتی‌اش در دهلی به طرف یک جلسه دعا می‌رفت، از ناحیه شکم و سینه توسط یک جوان متعصب هندو، هدف سه گلوله قرار گرفت و در سن هفتاد و نُه سالگی جان سپرد. کتاب «تجربیات من از حقیقت» از جمله آثار گاندی است.