* آغاز دوره چهارم مشروطه، عصر سلطه آمریکا بر ایران (1320 ش)
اشاره:
پس از سقوط رضاخان پهلوی در جریان جنگ جهانی دوم و ورود نیروهای متفق به ایران، محمد رضا پهلوی با حمایت متفقین بر اریکه سلطنت تکیه زد. از این زمان دوره سوم مشروطه که از ابتدای زمامداری خفقان‏بار و استبدادی رضاخان شکل گرفته بود پایان پذیرفت و دوره چهارم مشروطه آغاز شد. در این میان، سران متفقین در کنفرانس سه جانبه خود در آذرماه 1322 در تهران، برای تقسیم منافع استعماری خود در ایران به توافق رسیدند و کمک اقتصادی به ایران را برای چپاول بیشتر، تضمین نمودند. سال‏های بین 1320 تا 1327ش را باید دوران رقابت استعمار کهن انگلیس با استعمار جدید آمریکا در ایران دانست. این رقابت در جریان کودتای 28 مرداد 1332 به اوج خود رسید و از آن پس دوران دیگر مشروطه با دیکتاتوری سیاه شاه و سلطه کامل آمریکا آغاز گردید. مهم‏ترین حادثه در این دوران، ملی شدن صنعت نفت ایران در 29 اسفند 1329 ش بود که در نهایت با شکاف بین جبهه سیاسی و مذهبی، قیام مردمی با شکست مواجه شد.

* شهادت شهید محمود شامخی (1351ش)
اشاره:
در سال ۱۳۲۶ش چشمان شهید محمود شامخی برای اولین‏بار در تهران به روی جهان هستی گشوده شد. محمود، پس از گذراندن دوران دبیرستان، وارد دانشکده حسابداری شرکت نفت شد و از همان‏جا بود که به مبارزه با طاغوتیان زمان پرداخت. تبلور اندیشه‏های حضرت امام خمینی (ره) در عمل محمود آشکار می‏گشت و اعتقادات مذهبی او را شکل مبارزاتی می‏بخشید. محمود شامخی سرانجام طی مبارزات انقلابی‏اش در تاریخ26 شهریورماه سال ۱۳۵۱ هجری به شهادت رسید. پیکر پاک این جوان ۲۵ ساله در بهشت زهرا (س) به خاک سپرده شد.

*    الغاء یک جانبه
قرارداد 1975 الجزایر
توسط «صدام حسین»
 رئیس جمهور بعثی عراق (1359 ش)
اشاره:
با سقوط محمدرضا شاه و پیروزی
 انقلاب اسلامی در ایران، ستون نظامی ساختار امنیتی متمایل به غرب در منطقه فروپاشید، منطقه خلیج فارس با بحران خلأ قدرت طرفدار غرب مواجه گردید و موازنه قوا زیر سؤال رفت و قدرت‏های جهان که منافع خود را در منطقه در خطر می‏دیدند، تصمیم به سرنگونی نظام نوپای اسلامی گرفتند. از این رو، با حمایت و تشویق رژیم بعث عراق، هدف خود را تعقیب می‏کردند. در این حال عراق از فرصت استفاده کرده، به طور مکرر، به تجاوز هوایی، زمینی و دریایی علیه ایران اقدام می‏نمود. گسترش این حملات در دوره‏های زمانی مختلف، این نتیجه را می‏رساند که عراق، برنامه‏ریزی دقیقی برای حمله به ایران داشته است. همچنین پس از چند ماه که از حملات پراکنده ارتش بعث عراق در مرزهای ایران می‏گذشت، در مجلس ملی عراق، جلسه اضطراری، تشکیل شد و صدام حسین دیکتاتور این کشور، قرارداد 1975 الجزایر که مرزهای بین‏المللی را معین کرده بود ملغی اعلام کرد. وی الغای این موافقت‏نامه را مطابق با سیستم شورای فرماندهی انقلاب عراق عنوان نمود و گستاخانه مسؤولیت قانونی این الغا را بر دوش جمهوری اسلامی ایران انداخت. براساس تصمیم شورای فرماندهی عراق که صدام حسین آن را اعلام نمود، اروندرود به طور کامل به عراق و اعراب تعلق پیدا می‏کرد. وی با الغای یک طرفه قرارداد 1975م، در حقیقت آغاز تجاوز نظامی رژیم بعثی را اعلام کرد تا مگر بتواند مطامع و خواسته‏های جاه‏طلبانه خود را از طریق جنگی ظالمانه و ناخواسته بر مردم ایران تحمیل کند. او در حالی عنوان کرد که عراق هیچ گونه چشمداشتی به خاک ایران ندارد که در همان زمان چندین نقطه مرزی جمهوری اسلامی ایران را به تصرف درآورده بود. اعلام تصمیم شورای فرماندهی عراق منجر به جنگ تحمیلی در 31 شهریور 1359 گردید که نود و چهار ماه به طول انجامید و حماسه‏ای جاودان از رشادت‏های ملت غیور ایران به نمایش گذاشت.
در این جنگ ده‏ها کشور بیگانه، سیل کمک‏های مالی، تسلیحاتی و نیز نیروهای نظامی و تبلیغاتی خود را به عراق روانه کردند تا بتوانند ایرانِ اسلامی را به زانو درآورند. اما مقاومت سرسختانه ملت مسلمان ایران با رهبری حکیمانه
حضرت امام خمینی(ره)، دشمنان را ناکام ساخت و بدون آن‏که جنگ به نتیجه دلخواه آنان برسد، در مرداد 1367 به پایان رسید.