فرمول جديد دوي ماراتن محققان دانشگاه هاروارد ، موفقيت قطعي دوندگان دوي ماراتن را در اين رقابت استقامتي تضمين کرده و از تخليه منابع کربوهيدراتي بدن آنها جلوگيري خواهد کرد.
به گزارش مهر، محققان مدل رياضي را ارائه کرده اند که مي تواند با محاسبه دقيق ميزان کربوهيدرات مورد نياز بدن دوندگان از تخليه کامل منابع کربوهيدرات بدن در حين حضور در رقابت هاي دوي ماراتن جلوگيري کند.
پديده Hit the Wall (برخورد با ديوار) به موقعيتي گفته مي شود که منابع کربوهيدرات هاي ذخيره شده بدن کاملا به پايان مي رسند و بدن را مجبور به سوزاندن منابع چربي مي کنند.
زماني که اين موقعيت شکل مي گيرد، سرعت دونده يک سوم کاسته شده و محصولات جانبي ناشي از سوخته شدن چربي در بدن ايجاد درد و خستگي شديد مي کنند و معمولا در اين شرايط دونده از رسيدن به موقع خط پايان باز مي ماند. دوندگان معمولا اين پديده را اجتناب ناپذير دانسته و سعي در غلبه بر آن را دارند اما محققان دانشگاه هاروارد معتقدند برنامه ريزي درست از روي دادن اين پديده به کلي جلوگيري خواهد کرد.
به گفته محققان از ميان صدها هزار نفري که سالانه در رقابتهاي دوي ماراتن حضر پيدا مي کنند، 40 درصد دچار اين پديده مي شوند، پديده اي که لزوما نبايد رخ دهد و با استفاده از فرمول جديد از وقوع آن جلوگيري خواهد شد. با دويدن در سرعتي درست و استفاده از غذاهاي مناسب قبل از آغاز رقابت مي توان از به اتمام رسيدن منابع کربوهيدرات بدن جلوگيري کرد.
محققان با استفاده از اطلاعاتي مانند وزن بدن، سن، ضربان قلب و ميزان تناسب اندام، محدوده زماني مقاومت بدن را محاسبه کرده و راهکار تغذيه درست بدن را قبل از آغاز مسابقه اي 42 کيلومتري ارائه کرده اند.
طي تمرين هاي ورزشي استقامتي مانند دو، بدن حتي در صورتي که منابع زيادي از چربي داشته باشد، براي تامين انرژي ابتدا بر منابع کربوهيدراتي خود تکيه مي کند. از اين رو مي توان ماهيچه هاي پا را 36 تا 12 ساعت قبل از آغاز رقابت، از کربوهيدرات ها غني کرد.
با استفاده از ماشين حسابي ساده مي توان محاسبه کرد که مردي 69 کيلوگرمي و 35 ساله که مي خواهد به مدت 4ساعت و 30 دقيقه بدود، بايد هزار و 600 کالري کربوهيدرات مصرف کند، يعني علاوه بر رژيم غذايي عادي خود ، 8 کاسه برنج يا 5 کاسه پاستا مصرف کند. در صورتي که اين فرد بخواهد با سرعتي بالاتر بدود بايد اين مقدار غذا را به 15 کاسه برنج يا 10 کاسه پاستا افزايش دهد.
محققان براي خلق اين مدل جديد دو عامل بنيادين فيزيولوژيکي را شناسايي کردند که مي تواند عملکرد دوندگان دوي استقامت را کاهش دهد: ميزان گنجايش انتقال و استفاده از اکسيژن توسط ماهيچه ها و توانايي ماهيچه هاي پا در ذخيره کردن کربوهيدرات در قالب گليکوژن.
گنجايش انتقال اکسيژن را مي توان با اندازه‌گيري ميزان توقف ميان تپش‌هاي متوالي قلب درهنگام دويدن محاسبه کرد. پيش بيني اين مدل به ميزان متراکم بودن بافت هاي ماهيچه اي پاهاي دونده نيز بستگي دارد زيرا ماهيچه هاي بزرگتر از قابليت ذخيره سازي گليکوژن بيشتري برخوردارند. ماهيچه هاي پا 21 درصد از حجم کل بدن را تشکيل مي دهند.
با در نظر گرفتن تمامي اين عوامل محققان فرمول Mc =dmfc i را ارائه کردند که در اين فرمول Mc برابر کربوهيدرات هاي مورد نياز بدن برابر است با مسافت مسابقه (d) در وزن فرد به کيلوگرم (m) در عوامل شدت دشواري (ميزان تناسب بدن و فشاري که براي دويدن به آن وارد مي شود (fc(i).