يك دانشمند يهودي آمريكايي با اشاره به مظلوم‌نمايي و قرباني جلوه دادن يهوديان در وقايع افسانه‌اي هولوكاست معتقد است، يهوديان امروزي حامي هولوكاست در آمريكا و سراسر جهان خصوصاً اسرائيل به‌خاطر قرباني بودنشان، وضعيتي خاص دارند.
به گزارش فارس، مجله "بارنز ريويو " (TBR) درمقاله‌اي به نوشته "كولينز پايپر " به تحليل نفوذ هولوكاست به زندگي مردم آمريكا پرداخته و در اين زمينه به كتاب "پيتر نوويك "، دانشمند يهودي آمريكايي اشاره كرده و مي‌نويسد: علي‌رغم تمامي مخالفت‌هاي عمومي غيريهوديان در مورد فجايع هولوكاست، نوويك گمان مي‌كند كه "دل‌سوزي براي هولوكاست براي اكثر آمريكايي‌ها يك ژست عرفي و مطمئناً با حسن‌نيت در برخورد با يهودياني است كه خواهان اين ژست هستند؛ يك اظهار دل‌سوزي بي‌هزينه كه آن‌ها به عنوان انسان‌هايي نجيب نسبت به كشتار يهوديان اروپا از خود بروز مي‌دهند. "
شايد يك نمونه عالي از اين پديده (همانطور كه نوويك اشاره مي‌دارد) شخصيت تلويزيوني، اپرا وينفري باشد كه زماني با جديت گفته بود: "من با ديدن فيلم فهرست شيندلر به انسان بهتري تبديل شدم. " شايد خانم وينفري واقعاً چنين منظوري داشته باشد. شايد هم اينگونه نباشد، يعني شايد واقعاً اين منظور را نداشته باشد كه بسياري از يهوديان آمريكايي مي‌ترسند كه "اين هولوكاست ممكن است در آمريكا رخ دهد. " نوويك مي‌گويد كه در اوايل دهه 1970 "واشنگتن پست " در مصاحبه با شخصيت‌هاي برجسته يهودي اين سوال را پرسيده بود كه: "به نظر شما ممكن است [هولوكاست ديگري] در اينجا رخ دهد؟ " پاسخ اين بود: "اگر شما بطور كلي با تاريخ آشنا باشيد نمي‌گوييد ممكن است اين مسئله رخ دهد بلكه مي‌گوييد احتمالاً اين مسئله روي خواهد داد " يا "موضوع رخ دادن يا ندادن آن نيست بلكه زمان رخ دادن آن است. "
موضوع "يهودستيزي " به مدت‌ها پيش از هيتلر باز‌مي‌گردد و در كاريكاتورها با عنوان "ملت برگزيده " نمايش داده مي‌شد. در يكي از اين كاريكاتور‌ها يك دوره‌گرد يهودي كه وسايل، موزيك، شعر، سياست، علم، ادبيات، ميهن‌پرستي – و سفته - را با خود حمل مي‌كند به بيسمارك، صدراعظم آلمان (با عصاي سلطنتي) و هتل‌داران آمريكايي، هيلتون و كوربين كه او را از هتل‌شان بيرون كرده‌اند دهن‌كجي مي‌كند و به شكنجه‌گران غيريهودي خود مي‌گويد: "من هجده قرن است كه با اين چيزها پيشرفت كرده‌ام؛ آقايان محترم ادامه بدهيد، آزار و اذيت به تجارت من كمك مي‌كند. "
بنابراين احتمالاً يهوديان آمريكا در حال فعاليت براي جلوگيري از يك "هولوكاست ديگر " هستند. در عين حال – بطرزي غير قابل توضيح - به نظر مي‌رسد كه آن‌ها از فجايع گذشته لذت مي‌برند.
از قرار معلوم يك سري تفكرات مشخص به اين صورت وجود دارند كه يهوديان امروزي در آمريكا و سراسر جهان خصوصاً اسرائيل بخاطر قرباني بودنشان، وضعيتي خاص دارند كه اين وضعيت در اظهار نظر ديويد سينگر از كميته يهوديان آمريكا نيز مشهود است، او مي‌گويد منكران هولوكاست به دنبال غارت سرمايه اخلاقي يهوديان و اسرائيل هستند. " در واقع قرباني بودن به يهوديان و اسرائيل وضعيت خاص يا به گفته سينگر "سرمايه‌اي اخلاقي " داده است.
به گفته نوويك يهوديان امروزه "به نظر مي‌رسد كه به هولوكاست افتخار مي‌كنند، " و به فجايع آن مي‌بالند. با اين حال نوويك نتيجه مي‌گيرد كه "به نظر مي‌رسد "اميل فكنهايم " فيلسوف يهودي درست مي‌گويد كه فراموش كردن قربانيان هيتلر توسط يهوديان به منزله اين است كه "پيروزي پس از مرگ " هيتلر را به او اعطا كنند. " نوويك مي‌افزايد "اما پيروزي پس از مرگ بزرگتر براي هيتلر اين است كه بطور ضمني تعريف او از ما به عنوان موجوداتي پست را با تبديل كردن هولوكاست به تجربه نمادين يهوديان، تأييد كنيم. "
همانطور كه در مقاله مجله ملت آمده است در دوره پس از جنگ اين مسئله متفاوت بود و "يهوديان خود را به عنوان يك گروه از گروه‌هاي بسيار زيادي مي‌دانستند كه دچار خسارات فراوان و اندوه‌آوري شده‌اند " مثل هزاران خانواده آمريكايي كه پسران خود را در نبردهاي نظامي براي نجات يهوديان اروپا از دست دادند.
بنا بر مقاله مجله جمهوري جديد، نوويك تا اندازه‌اي معتقد است كه "ما بيش از حد هولوكاست را يادآور مي‌شويم ... و همانطور كه مجله جمهوري جديد اظهار داشته يهوديان آمريكا به وفاداري به آيين ديني مرگ قسم خورده‌اند. " و آنگاه همانطور كه مجله ملت بيان مي‌كند: "نوويك عقيده خود را اينگونه بيان مي‌كند: وضعيت فعلي آگاهي از هولوكاست براي يهوديان خوب نيست. اين وضعيت مسيري منفي براي يهوديان براي ابراز خود به عنوان يك ملت ايجاد كرده و مسيري مخرب براي برقراري رابطه ميان يهوديان و ديگران فراهم ساخته است. "
نوويك اشاره مي‌دارد كه برخي از رهبران جهان يهود نگاهي مثبت دارند و اينگونه تصور نمي‌كنند كه مردم جهان به دنبال ايجاد "هولوكاستي ديگر " عليه يهوديان هستند. گرچه شخصي به زيبايي گفته بود كه "روزنامه‌هاي يهودي امروزي تماماً در مورد تاريخچه كساني كه يهوديان از آن‌ها متنفرند و كساني كه به اعتقاد يهوديان، از يهودي‌ها متنفرند، است " همه يهودي‌ها صرفاً به دنبال اين نيستند كه يك ليست كامل از دشمنان حقيقي و كساني كه تصور مي‌شود دشمن يهوديان هستند، داشته باشند.
به گفته نوويك هنگامي كه نخست وزير وقت اسرائيل، "اسحاق رابين " از يهوديان خواسته بود كه بيشتر در مورد دوستان و دشمنانشان صحبت كنند و روزنثال، سردبير يهودي نيويورك تايمز، علناً با اين نگاه مثبت رابين مخالفت كرد، هنري سيگمن –رئيس كنگره يهوديان آمريكا كه خود را يك نجات‌يافته از هولوكاست مي‌داند- در عمل اينگونه واكنش نشان داد كه اظهارات رابين "كاملاً آزادانه " است.
بنابراين اميدهايي براي كساني كه مي‌خواهند يهوديان را به جريان اصلي جامعه برگردانند وجود دارد، كساني كه نمي‌خواهند ببينند يهوديان با تأكيد بر تهديد فرضي كه از جهان غيريهود، نسبت به يهوديان وجود دارد، به منزوي كردن خود ادامه مي‌دهند.
با اين حال نوويك اظهار مي‌دارد كه: "در سال‌هاي اخير براي يهوديان آمريكا نه تنها مجاز بلكه در برخي محافل ستودني شده است كه وفاداري به يهود را برتر از وفاداري به آمريكا بدانند، " خاخام هاسكل لوكستين در اين خصوص گفته است: "ما در درجه اول يهودي هستيم و بقيه موارد در درجه دوم قرار دارند. "
در واقع در پايان اكثر آمريكايي‌ها عملاً جرم هولوكاست را بر عهده نمي‌گيرند و احساس شرمندگي نمي‌كنند. آن‌ها شب‌ها را بخاطر افسانه 6 ميليون يا 7 ميليون يا 11 ميليون (رقم جعلي سايمون ويزنثال) يا حتي 40 ميليون – رقمي كه زماني ادعا مي‌شد - بي‌قرار نخواهند بود. آن‌ها خود را با "اختلالات روحي " ـ تعبير نويسنده يهودي، سيلويا تننبام - آشفته نمي‌كنند؛ كساني به اين اختلالات مبتلا هستند كه "در افسانه‌هاي گوناگون هولوكاست غوطه‌ور هستند " و برنارد واسرستين، نويسنده يهودي اين اختلالات را با طعنه، "عقده مرده‌گرايانه " مي‌نامد.
بسياري از نويسندگان يهودي همين‌گونه فكر مي‌كنند. دكتر آلفرد ليلينتال يهودي، يكي از اولين منتقدان آمريكايي اسرائيل، گفته است كه هولوكاست "يك آيين ديني و حكومت ديني " در ميان كساني است كه تحت سلطه فكري اسرائيل هستند. لئون ويسلتير، فرزند نجات‌يافتگاني از هولوكاست، كه يك يهودي معترض است با صراحت مي‌گويد كه مركزيت هولوكاست براي يهوديان آمريكا "عملاً بصورت يك آيين مرگ محسوب مي‌شود. "
ويسلتير با شجاعت و تعجب مي‌پرسد كه چه تعداد از يهوديان آمريكا "در مورد شاعران قرون وسطي يهود، دارائي فرهنگي و فلاسفه يهودي چيزي مي‌دانند؟ "
افراد درست انديش از هر نوعي كه باشند با اظهارات اسحاق رابين در سال 1995 در رد تقاضاي تحقيق در مورد جنايات جنگي طولاني مدت اسرائيل عليه زندانيان سياسي مسلمان و مسيحي فلسطيني، موافق هستند. او اظهار داشته بود كه: "قصد نداريم كه اتفاقات گذشته را – نه در مورد ما و نه در مورد فلسطينيان - بازخواني كنيم. "
حق با رابين است. اظهارات او مي‌تواند در مورد هولوكاست هم بكار رود. يك بار ديگر به اين جمله توجه كنيد: "قصد نداريم كه اتفاقات گذشته را – نه در مورد ما و نه در مورد آن‌ها - بازخواني كنيم. "
اين تمام آن چيزي است كه مي‌خواستيم از حاميان هولوكاست بشنويم، و مي‌دانيم آن‌ها چه بايد بگويند. پيام آن‌ها تا اندازه‌اي شايع است و در كتاب‌ها، روزنامه‌ها، تلويزيون و راديو ارائه شده است كه در واقع فرار از هولوكاست در آمريكا ممكن نيست.
در اثر كار محققان منصف – همان كساني كه منكر هولوكاست خوانده مي‌شوند و حقايق جديدي را ارائه كرده و افسانه‌هاي گذشته را كنار زده‌اند - ما مي‌توانيم با حذف هولوكاست از مباحث تاريخي وارد قرن 21 شده و از نو شروع كنيم.
هولوكاست تمام شد. ديگر از هولوكاست سخن نگوييد.