پژوهشگران آمريکايي دريافتند که حتي انسانهاي اوليه هم دل رحم بودند و مي توانستند احساساتي از قبيل شفقت و مهرباني را درک کنند.
به گزارش خبرگزاري مهر، آيا تاکنون تصور مي کرديد که انسانهاي اوليه استخوان خور به جاي ابراز محبت به شريک زندگي خود آنها را از مو مي گرفتند و کشان کشان از غار بيرون مي بردند و وادار مي کردند که به کارهاي روزانه اي چون کندن پوست ماموتي که به تازگي شکار کرده بودند بپردازند؟
اکنون گروهي دانشمندان دانشگاه نيويورک به تمام تصورات ذهني شما پايان دادند. اين محققان در بررسيهاي خود نشان دادند که حتي انسانهاي اوليه اي که بين 500 هزار تا 40 هزار سال قبل زندگي مي کردند نيز دل داشتند و مي توانستند احساساتي چون شفقت و مهرباني را تجربه و درک کرده و از همنوعان خود مراقبت کنند.
اين محققان با بررسي فسيلها، ابزار و ديگر اسناد مرتبط با انسانهاي اوليه توانستند چهار مرحله مدل را براي توسعه شفقت در انسان ارائه کنند.
برپايه اين مدل، مرحله اول از 6 ميليون سال قبل آغاز شده است، زماني که در اجداد نخستين انسان والدين جرقه هاي احساساتي چون همدلي براي ديگران و انگيزه کمک به همنوعان زده شد.
مرحله دوم از 8/1 ميليون سال قبل آغاز شد. در اين دوره در انسان قائم احساسات يکپارچه با افکار خردمندانه به وجود آمد.
مرحله سوم بين 500 هزار تا 40 هزار سال قبل که دوره زندگي انسانهاي اوليه بوده است تعهدات عميقي براي رفاه ديگران به ويژه در زمان شکار ديده شد. به طوري که در اين دوره، انسانهاي اوليه اي که در طول شکار زخمي شده بودند تحت مداوا و درمان افراد ديگر گروه قرار مي گرفتند.
در مرحله چهارم که از 120 هزار سال قبل آغاز شده است انسانهاي مدرن حس شفقت و مهرباني عميقي نسبت به افراد غريبه، حيوانات، اشيا و حتي مفاهيم انتزاعي پيدا کردند.
براساس گزارش ديسکاوري، اين محققان در اين خصوص اظهار داشتند: "شايد بتوان گفت که شفقت بنيادي ترين احساس انسان است. اين حس انسانها را به هم پيوند بزند."