امام صادق (ع) از نظر علم و فضل سرآمد روزگار خود به شمار مى‏آمد. امام مالك بن انس درباره آن حضرت گفته است: در فضيلت و دانش و عبادت و پارسايى هيچ ديده‏اى چون جعفر بن محمد را نديده و هيچ گوشى توصيف آن را نشنيده و بر هيچ قلبى خطور نكرده است. او بسيار سخى، خوش مشرب و پرفايده بود.
سن بن زياد گفت: از ابو حنيفه درباره فقيه‏ترين كسى كه ديده پرسش شده؟گفت: فقيه‏ترين كسى كه ديده‏ام جعفر بن محمد بوده است.
ابن ابى ليلى گويد: من هيچ سخن يا تصميمى را كنار نگزارده‏ام مگر به قول يك تن و او جعفر بن محمد است.
هيچ كس جز امير مومنان على بن ابى طالب (ع) و فرزندش جعفر بن محمد فرياد نكرد كه سلونى قبل ان تفقدونى. جنابذى در كتاب معالم العترة الطاهرة از صالح بن اسود نقل كرده است كه گفت: شنيدم جعفر بن محمد مى‏گويد: پيش از آن كه مرا از دست دهيد از من پرسش كنيد. زيرا آنچه من براى شما مى‏گويم كسى نمى‏تواند مانند آن را بگويد.
امام صادق (ع) مى‏فرمود: حديث من حديث پدرم و حديث پدرم حديث جدم و حديث جدم حديث على بن ابى طالب و حديث على حديث رسول خداست: از آن حضرت به اندازه‏اى از علوم ارزشمند روايت‏شده كه موجب شگفتى عقل مى‏شود. دانشمندان آنقدر كه از امام صادق (ع) روايت نقل كرده‏اند، از ديگر اهل بيت روايت نياورده‏اند. و هيچ يك از صاحبان آثار و راويان اخبار بدان اندازه كه از محضر امام صادق (ع) كسب فيض كرده‏اند، از ديگران بهره نبرده‏اند.

كتاب: سيره معصومان، ج 5، ص 66
نويسنده: سيد محسن امين
ترجمه: على حجتى كرمانى