امام حسن (ع) در پانزهم ماه رمضان در شهر مدینه متولد شدند. امام حسن (ع) اولین فرزند حضرت علی (ع) و حضرت زهرا (س) هستند.

زمانی که امام حسن (ع) متولد شدند پیامبر (ص) او را در آغوش گرفت و در گوشهایش اذان گفت.

امام حسن (ع) دومین امام شیعیان هستند که بعد از شهادت حضرت علی (ع) به امامت رسیدند و تا زمان شهادتشان ده سال امامت کردند.

امام حسن (ع) هم مانند پدربزرگ خود حضرت محمد (ص) و حضرت علی (ع) در مسجد برای مردم سخنرانی میکرند.

در یکی از سفرهایی که امام حسن (ع) به سفر مکه می رفتند، مردی هم از فرزندان زبیر که امامت امام حسن (ع) را قبول داشت، با آنها هم سفر بود. در بین راه جایی برای استراحت ایستادند. آنجا درخت هان خرمای زیادی داشت که از بی آبی خشک شده بودند و هیچ خرمایی نداشتند. اهل کاروان برای امام زیر درختی فرش انداختند و برای فرزندان زبیر، در زیر درخت دیگری که  روبه روی  امام حسن (ع) بود.

آن مرد که روبه روی امام نشسته بود و از راهی که آمده بودند خسته شده بود نگاهی به بالای درخت کرد و گفت: " اگر این درخت خشک نشده بود، از میوه آن می خوردیم. "

امام فرمود: " خرما می خواهی؟ "

مرد گفت: " بله "

امام حسن (ع) دست به سوی آسمان بلند کرد و دعایی کرد. ناگهان درخت سبز شد و خرما داد. شتربانی که همراهشان بود، با شگفتی گفت: " به خدا سوگند او جادو کرد. "

امام فرمود: «وای بر تو، این جادو نیست. خداوند دعای فرزند پیغمبر خود را مستجاب کرد. "

اهل کاروان همه از دعایی که امام کرده بودند خوشحال شدند و شروع کردند به چیدن خرما از درخت.

درخت آنقدر خرما داشت که به اندازه ی همه ی اهل کاروان از آن درخت خرما چیدند.

میدونی اینکه امام حسن (ع) به آن مرد فرمودند خدا دعای فرزند پیامبر خود را مستجاب کرد یعنی چی؟

یعنی اینکه اگر ما چیزی را از خدا بخواهیم و به امامان (ع) بگوییم آنها برای ما دعا می کنند.   

اگر ماهمیشه از امامان (ع) بخواهیم که برای ما دعا کنند آنها حتما صدای ما را می شنوند و برای ما بهترین چیزها را از خدا میخواهند.