يادكردي از وزير دفاع امام (ره)
«مصطفي» به دنبال «نيروانا»
جام جم آنلاين: آنجا، در ينگه دنيا، پله های پيشرفت را يكي، يكي بالا رفتي تا به قله رسيدي . جايي كه خيلي ها در آرزويش بودند. در بزرگترین مرکز فناوری دنیا نامی برای خود دست و پا كردي و در کنار زن و فرزندانت، چونان شاهزاده ای، خوشبختی و ثروت را در آغوش كشيدي.
اما روح سرکش ات آرام و قرار ندارد، طغیان می کند و تو پای در جاده ای می گذاري که پيش از تو ، شاهزاده ای از هند در آن قدم گذاشته بود. و تو به مانند "سیدارتا" به دنبال "نیروانا" می روي.

قدم اول همچون شاهزاده هندي ، گذشتن از زن و فرزند و همه ثروت های دنیوی است و تو زن و فرزند و خانمان می گذاري و درمیان مظلومترین انسانهای روی زمین، رحل اقامت می افکني.

با مبارزان فلسطینی همراه می شوي تا آداب نبرد با ظلم بیاموزي و در جنوب لبنان تن به غم و محنت می سپاري، تا جان خود را صیقل دهي.

لبنان مدرسه خودسازی ات می شود تا از تن خاکی خود برهي و برجان خود عارف شوي. به نبردی جانانه با نفس خود برمی خیزي، تا در ادامه وارد میدان کارزار با بزرگترین دشمن بشریت شوي.

فرزندان جنوب لبنان در کنار تو جان تازه می گیرند و ضربات بر پیگره رژیم ضد بشری و غاصب صهیونیست، سازماندهی شده تر از گذشته دنبال می شود.

تو اگر چه در قامت فرماندهی بزرگ و طراح جنگ های نامنظم شناخته می شوي اما دغدغه هايت در جنوب لبنان بیش از آنکه نظامی باشد ، فرهنگی است. با کمک امام موسی صدر پایه گذار اقداماتی بنیادین فرهنگی در جنوب لبنان می شوي.

با پیروزی مردم ایران بر نظام شاهنشاهی و حضور حضرت روح الله (ره) در ایران ، پای در خاک میهن می گذاري تا در استحکام پایه های نظام اسلامی سهیم باشي.

حضوردر پارلمان نیز نمی توانست زمین گیرت کند. با آغاز تحرکات ضد انقلاب ، نیروهای جوان و انقلابی را سازماندهی می کني و محوریت نبرد با دشمنان نهال جوان انقلاب را برعهده می گیري.

شاه بیت رشادت هايت در پاوه بود. با آغاز جنگ تحمیلی، در قامت وزیر دفاع انقلاب ، گروه چریکی جنگهای نامنظم را بنیان می نهي و در جنوب ایران، صحنه هايی بدیعی از رشادت و مردانگی خلق می کني و از خاک همین خطه ، مسافر افلاک می شوي.

مکتب حضرت روح الله، چونان مصطفی چمران، فراوان پرورده است. بزرگانی که از" تن" و" من" رهیدند، تا شکوه مکتب تشیع، آوازه تاریخ و اعصار و پرچم سبز علوي، هماره در اهتزاز باشد.

یادکرد این مردان تنها در ابعاد نظامی، ظلمی مضاعف به دین و مکتب است. اینان نه تنها الگوی جامعه ایران، بلکه می توانند اسوه جامعه بشری باشند زمانی که ابعاد انسانی و معنوی این رادمردان را ، در قالب های فرهنگی به جانهای تشنه عرضه کنیم.

احمد جعفري چمازكتي